📚 ﷽ 📚 دریای شورانگیزِ چشمانت چه زیباست آن‌جا که باید دل به دریا زد همین‌جاست در من طلوعِ آبیِ آن چشمِ روشن یادآورِ صبحِ خیال‌انگیزِ دریاست گل کرده باغی از ستاره در نـگاهت آنَک چراغانی که در چشمِ تو برپاست بیهوده می‌کوشی که رازِ عاشقی را از من بپوشانی، که در چشمِ تو پیداست دور از نوازش‌های دستِ مهربانت دستانِ من در انزوای خویش تنهاست بگذار دستت رازِ دستم را بداند بی هیچ پروایی، كه دستِ عشق با ماست 🖌حسین منزوی ➰#شعر @sulookmanavi

🎧 #فایل_صوتی 👆👆👆👆 🎤 #معارف_معنوی_۴۳ @sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🔹سلوک يعنی پیمودنِ راه، و سیر یعنی تماشایِ آثار و خصوصیّاتِ منازل و مراحل در بینِ راه. زاد و توشهٔ این سفرِ روحانی، مجاهده و ریاضتِ نفسانی است؛ زیرا قطعِ علائقِ مادّه بسیار سخت و دشوار است. 🔹بنابراین ـ اندک‌اندک ـ رشته‌های عُلقهٔ عالَمِ کثرت را پاره نموده و از عالَمِ طبع سفر می‌نماید. @sulookmanavi

کانالِ "سـلوک معنوی" در پیام رسان ایرانی: ایتا 👇 https://eitaa.com/sulookmanavi

کانالِ "سـلوک معنوی" در پیام رسان ایرانی: سروش 👇 https://sapp.ir/sulookmanavi

کانالِ "سـلوک معنوی" در پیام رسان ایرانی: بله 👇 https://ble.im/sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🔹هیچ منبعِ نور و سُروری جز خدا نیست؛ و کسی‌که رکون به خود کند، عاقبت ندارد و بزودی کفگیرش تهِ دیگ خواهد خورد! 🔹برای همین است که عرفای بشری هرچه به آخرِ عمرشان نزدیک می‌شوند، ضعیف‌تر و افسرده‌تر و خودخواه‌تر و شکننده‌تر و احمق‌تر می‌شوند! و عرفای الهی قوی‌تر و مسرورتر و فانی‌تر و مطمئن‌تر و داناتر. 🔹برای همین است که قرآن ما را به گداییِ مدام و نیازِ دائم به درگاهِ صمدیّتِ خداوند سوق می‌دهد. @sulookmanavi

در رهِ منزلِ لیلی که خطرهاست به جان شرطِ اوّل٘ قدم آن است که مجنون باشی 🖌#حافظ ➰#شعر @sulookmanavi

🎧 #فایل_صوتی 👆👆👆👆 🎤 #معارف_معنوی_۴۴ @sulookmanavi

کانالِ "سـلوک معنوی" در پیام رسان های ایرانی: سروش 👇 https://sapp.ir/sulookmanavi ایتا 👇 https://eitaa.com/sulookmanavi بله 👇 https://ble.im/sulookmanavi

📚 ﷽ 📚 🗨 چرا ذکر و نماز برای ما لذّت در پی ندارد؟ 🔹ما عبادتِ خود را به‌عنوانِ ریاضت انجام می‌دهیم و آن‌را در بسترِ عشق‌ورزی با خدا متجلّی نمی‌کنیم. با ناراحتی و انتظار و خودخواهی و اجبار ذکر می‌گوییم و بعد دائم می‌گوییم پس چه شد؟! پس چه شد؟! 🔹این نحو عبادت، عبادتِ خود است نه خدا. عبادت یعنی همه چیز را رها کردن و با خدا انس گرفتن و هم‌نشینِ خدا بودن و با او معاشقه کردن و دم‌ساز بودن. این عبادت، خودش غایت است. 🔹خستگی مالِ این است که آدم پیِ بندگی و ذکر است امّا پیِ تسلیم نیست و چیزی را می‌خواهد. از این سه‌گانه (عبادت، ذکر، تسلیم)، وقتی دوتای اوّلش بود امّا تسلیمش نبود، خستگی پیدا می‌شود. 🔹امّا اگر بندگی کردیم و ذکر گفتیم در حالِ تسلیم و رضا، این لذّت‌آور است. تسلیم، روحِ بندگی و ذاکر بودن است؛ بی این روح، آن‌دو کالبد، آدم را سِیر نمی‌دهند. 🔹فرقِ میانِ عارف و غیرِعارف، فرقِ میانِ کامل و ناقص، بودنِ این سومی ـ یعنی تسلیم ـ است. باید همهٔ سلوک را در زمینهٔ عشق انجام داد. این‌طور، آخرِ راه در اوّلش قابلِ دست‌یابی است، و راه به‌سرعت طی می‌شود. @sulookmanavi