بازخوانی یک واقعیت تلخ آذر ۱۳۹۳ بود که گزارش «دروغی به نام حریم خصوصی و جریان آزاد اطلاعات» را نوشتم و خبرگزاری‌های مختلف مثل مشرق، منتشرش کردند. اصل مبحث این بود که غرب از طریق فضای سایبر، دو مقوله #حریم_خصوصی و #جریان_آزاد_اطلاعات را نقض کرده و برای اینکه مورد بازخواست ملت‌ها قرار نگیره، خودش داعیه‌ی رعایت حریم خصوصی و جریان آزاد اطلاعات را در دنیا مطرح کرده و مانع تشکیل #فضای_سایبر ملی سایر کشورها از جمله ایران شده تا نکنه کنترل اطلاعات از دستش خارج بشه دقیقاً حکایت دزدی که به صاحب مال می‌گه دارایی‌ات رو بده به من تا ازت ندزدن اون روز می‌دیدیم که مسئولان مربوطه، جایگاه راهبردی و حاکمیتی فضای سایبر رو نمی‌شناسند، اما احتمال نمی‌دادیم ادعای این دزد رو باور کنند و حوزه‌ی سایبر کشور رو بدن دست خودِ خودِ خودِ #دشمن اما امروز با وجود مصادیقی نظیر: فضای سایبر ول عدم تحقق شبکه‌ی ملی اطلاعات عدم بومی‌سازی پروتکل‌ها عدم توجه به جایگاه نظارت بر محتوا سوق دادن مردم به سرویس‌های خارجی عدم تسریع قانون‌گذاری فضای سایبر عدم توجه به دستورات صریح امام جامعه در حوزه‌ی فضای سایبر مشخص شد مسئولان، دروغ جریان آزاد اطلاعات رو باور کردند و دسترسی دشمن به #همه_چیز در فضای سایبر رو فراهم کردند از سوی دیگه با ایجاد سامانه امید نرم‌افزار ماسک ردیابی و ردکاوی شهروندان از طریق موبایل و ... مشخص شد فاتحه‌ی حریم خصوصی هم خوانده شده لذا در هفتمین سالگرد انتشار گزارش فوق، توصیه می‌کنم مسئولان ذی‌ربط، این گزارش را مطالعه کنند #نسل_آفتاب ایتا تلگرام سروش @sunshinegeneration