✅ شرح و تفسیر حکمت ۱۶۰ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 💠 تاریخ گواه روشنى بر این معناست; بسیار بودند کسانى که چون دستشان به حکومت نرسیده بود دم از #حق و #عدالت و #مشورت و #واگذارى_کار_مردم_به_مردم مى‌زدند; اما هنگامى که بر مرکب مراد سوار شدند و حکومت را در اختیار گرفتند بناى #استبداد گذاشتند; نه به نصیحت کسى گوش دادند و نه به دوست و دشمن رحم کردند و خودکامگى را در حد اعلا در برابر رعایا انجام دادند. 🔺 این مطلب به قدرى شایع بوده و هست که به صورت #ضرب‌المثلى درآمده است: «مَنْ غَلَبَ سَلَبَ وَمَنْ عَزَّ بَزَّ; کسى که غالب شود مى‌دزدد و کسى که پیروز گردد سرمایه‌هاى دیگران را مى‌رباید». 🍃 ابن‌ابى‌الحدید در شرح این سخن، شعرى از ابوالطیب (متنبّىء) نقل مى‌کند: وَالظُّلْمُ مِن شِیَعِ النُّفوسِ فَإنْ *** تَجِدْ ذا عِفَّة فلِعلّة لا یَظْلِمُ «ظلم و ستم عادت انسان‌هاست و اگر شخص عفیف و عادلى یافتى حتماً به دلیلى است که ظلم نمى‌کند». 🔹 قرآن مجید نیز اشاره اى به این معنا دارد; در آیه ۳۴ سوره «نمل» از زبان ملکه سبأ که زنى باهوش و پرتجربه بود نقل مى‌کند: «گفت: پادشاهان هنگامى که وارد منطقه آبادى شوند آن را به فساد و تباهى مى کشند و عزیزان آن جا را ذلیل مى‌کنند; (آرى) روش آنان همواره این گونه است». 💠 در تاریخ اسلام نیز نمونه‌هاى فراوانى است از کسانى که پیش از دست‌یابى به حکومت، به ظاهر در سلک افراد #متدین بودند; اما همین که به مقام و حکومتى رسیدند راه #خودکامگى را پیش گرفتند. 🔺 در داستان معروفى از عبدالملک‌بن‌مروان خلیفه ستمگر اموى مى‌خوانیم: قبل از آنکه به مقام خلافت برسد از عابدان و زاهدانى بود که در گوشه مسجد همواره مشغول به عبادت بود تا آنجا که او را «حمامة المسجد» (کبوتر مسجد) نامیدند; زیرا پیوسته قرآن تلاوت مى کرد. هنگامى که خبر مرگ پدرش و بشارت خلافت را به او دادند، قرآن را بر هم نهاد و گفت «هذا فِراقُ بَیْنى وَبَیْنِک» (براى همیشه من از تو جدا شدم و بعد به خودکامگى هاى حکومت پرداخت). یکى از صفحات سیاه کارنامه عبدالملک نصب «حجاج» به ولایت کوفه بود. به یقین اخبار جنایات «حجاج» و کشت و کشتار بى رحمانه و شکنجه زندانیان بى‌گناه به صورت گسترده به «عبدالملک» مى رسید; ولى خم به ابرو نمى‌آورد، چرا که حکومت چشم و گوش این انسان پست و بى‌ظرفیت و بى‌شخصیت را کور و کر کرده بود. 👆🏻 امثال عبدالملک مروان در تاریخ بسیار بودند. یکى دیگر از رسوایى هاى عبدالملک بن مروان همان چیزى است که در کتاب انساب الاشراف از او نقل شده که بعد از رسیدن به خلافت منبر رفت و با عصبانیت به مردم گفت: شما مرا امر به پرهیزگارى و نیکى‌ها مى‌کنید، اما خودتان را فراموش مى کنید. به خدا سوگند از امروز به بعد اگر کسى مرا به تقوا امر کند گردنش را مى زنم. ❇️ این سخن را با حدیثى از امام باقر(علیه السلام) که مرحوم علامه مجلسى در بحارالانوارنقل کرده پایان مى‌دهیم، حضرت فرمود: «در تورات چهار جمله (پر ارزش) آمده است: کسى که مشورت نکند #پشیمان مى شود و #فقر مرگ بزرگ است و آن‌گونه که به دیگران جزا مى‌دهى به تو جزا داده خواهد شد و کسى که به حکومت دست یابد استبداد پیشه مى کند». 👆🏻 پیامى که این جمله نورانى دارد این است که امام(علیه السلام) به پیروان خود توصیه مى کند مراقب باشید حکومت و مقام، معمولا انسان را به #استبداد مى‌کشاند 👌🏻شما چنین نباشید.👌🏻 @syed213