✅ شرح و تفسیر حکمت ۲۰۰ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 🍃وَأُتِیَ بِجَان وَمَعَهُ غَوْغَاءُ فَقَالَ: لاَ مَرْحَباً بِوُجُوه لاَ تُرَى إِلاَّ عِنْدَ کُلِّ سَوْأَة...🍃 ✨ «مرحبا» از ماده «رحب» به معناى #وسعت_مکان است و معمولا هنگامى که میهمانى وارد مى‌شود، عرب به او #مرحبا مى‌گوید؛ یعنى بفرمایید که در محل وسیع و مناسبى وارد شده‌اید. معادل آن در فارسى «خوش آمدید» است و ضد آن «لا مَرْحَباً» به معناى «خوش نیامدید» و یا «خوش آمد بر شما مباد». 🔺 آرى همواره گروهى در جوامع بشرى در پى #جنجال‌آفرینى یا حضور در #حوادث_جنجالى هستند؛ به محض این که نگاه کنند دو نفر با هم در گوشه خیابان دعوا مى‌کنند از اطراف جمع مى‌شوند؛ نه براى #میانجی‌گرى، بلکه براى این که آن صحنه زشت را بنگرند و یا هنگامى که بشنوند بنا هست فلان کس را در ملأ عام مجازات کنند، دوان دوان به سوى آن صحنه مى‌روند... 💠 از بعضى روایات که در باب حدود آمده به خوبى استفاده مى‌شود که امیرمؤمنان على (علیه السلام) از این گروه #متنفر بود. 🔸 در کتاب وسائل الشیعه در کتاب الحدود حدیثى به این مضمون در باب #کراهت اجتماع مردم براى #نگاه_کردن به شخصى که حرام مى‌خورد آمده است؛ هنگامى که امیرمؤمنان (علیه السلام) در بصره بودند مردى را خدمتش آوردند که بنا بود حد بر او اجرا شود، ناگهان گروهى از مردم براى #تماشاى آن منظره اجتماع کردند، امیرمؤمنان (علیه السلام) فرمود: "اى قنبر نگاه کن این گروه کیانند و براى چه آمدند...!" عرض کرد مردى هست که مى‌خواهند حد بر او اقامه کنند (و اینها تماشاگرند)، هنگامى که نزدیک شدند امام نگاه در چهره آنها کرد و فرمود: «خوش آمد مباد بر چهره‌هایى که جز در صحنه‌هاى بد دیده نمى‌شود آنها افراد #بیهوده جامعه هستند اى قنبر آنها را از من #دور ساز». ❇️ درست که در قرآن مجید و روایات دستور داده شده است #اجراى_حد در #حضور_جمعى باشد تا مایه #عبرت مردم گردد؛ اما این گروه از افراد هرگز براى عبرت گرفتن نمى‌آمدند، بلکه هر جا جنجالى برپا شود در آنجا حضور مى‌یابند و در صورتى که فرصت پیدا کنند خودشان نیز وارد صحنه مى‌شوند. 🔹ولى جالب توجه این که زمامداران ظالم و ستمگر در دنیاى دیروز و امروز از وجود این گروه براى #پیش‌بردن_مقاصد_نامشروع خود بهره فراوان مى‌گیرند و براى درهم شکستن مخالفان خود و آمران به معروف و ناهیان از منکر این گروه را تحریک کرده و به مصاف آنها مى‌فرستند. 🔸 ابن ابى الحدید از «احنف» چنین نقل مى‌کند که مى‌گفت: سفیهان جامعه را گرامى دارید، زیرا آنها شما را از این و آن حفظ مى‌کنند. (منظورش این بود که مى‌توانند دشمنان شما را دفع کنند) 🔺 سپس شعرى از شاعرى نقل کرده که مضمونش این است: من این افراد بدرفتار را براى خودم حفظ مى‌کنم تا در مقابل مخالفان از آنها استفاده کنم، اگر سگ‌هایى که نزد منند حضور نداشته باشند از سگ‌هاى مخالفین در هراسم. @syed213

✅شرح و تفسیر حکمت ۲۲۶ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 ✨طمع معمولا به معناى #علاقه_شدید به چیزى است که #فوق_استحقاق انسان و غالباً به دست دیگران است شخص طمع‌کار براى به دست آوردن آن باید در مقابل این و آن #خضوع کند و طناب #ذلت بر گردن خویش نهد، شاید به مقصود برسد و شاید هم نرسد. 💠به تعبیر دیگر طمع ریسمانى نامرئى است که انسان بر گردن خود مى‌نهد و سرِ آن را به دست کسى که از او طمع دارد مى‌‌سپارد و همچون برده یا حیوانى در اختیار او قرار مى‌گیرد. ❇️نقطه مقابل طمع #قناعت است که انسان را از همگان #بى‌نیاز و #عزت و #کرامت او را حفظ مى‌کند. 🔺اضافه بر این‌ها، اموال و مقامات و اشیایى که مورد طمع طمع‌کاران است؛ در بسیارى از موارد #دست_نیافتنى است، به همین دلیل طمع‌کار براى رسیدن به آن عمرى دست و پا مى‌زند و چه بسا ناکام از دنیا برود در حالى که سرمایه عمر خود را #بیهوده از دست داده، نه به مقامى در دنیا رسیده و نه در پیشگاه خدا منزلتى دارد. 🔹در حدیث معروفى که ملاصالح مازندرانى در شرح اصول کافى آورده است، مى‌خوانیم: «کسى که قناعت پیشه کند #عزیز مى‌شود، و کسى که طمع بورزد #ذلیل خواهد شد». @syed213