به نام خدای مصطفیــ... ❤🥀 {•.🌿} سَلٰامْ بر آنانی که اَوَلْ از ســیم خاردار نَـفْسـْ گُذَشْتَنْـ و بَـعْد از سیم خار دار دشْمَنــــْ🥀 #سلام‌بـــَر‌شُهَـدآ... 💔 رفیق های جدید داداش مصطفی خوش اومدین رفیق قدیمی ها ممنون که هستین😇😍

کمتر از یڪ دقیقه👇🕐 #روزت‌رو‌سرشار‌از‌نور‌کنــ...❤️🦋 بِسمِ اللّٰهِ الرَّحمٰن الرَّحیم اَلسَّلامُ عَلَیڪُم یَا اَولِیاءَ اللہ وَ اَحِبّائَهُ اَلسَّلامُ عَلَیڪُم یَا اَصفِیَآءَ اللہ و َاَوِدّآئَهُ اَلسَلامُ عَلَیڪُم یا اَنصَارَ دینِ اللهِ اَلسَلامُ عَلَیڪُم یا اَنصارَ رَسُولِ اللہِ اَلسَلامُ عَلَیڪُم یا اَنصارَ اَمیرِالمُومِنینَ اَلسَّلامُ عَلَیڪُم یا اَنصارَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسآءِ العالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیڪُم یا اَنصارَ اَبـے مُحَمَّدٍ الحَسَنِ بنِ عَلِےّ الوَلِےّ النّاصِحِ اَلسَّلامُ عَلَیڪُم یا اَنصارَ اَبـے عَبدِ اللهِ، بِاَبـے اَنتُم وَ اُمّے طِبتُم وَ طابَتِ الاَرضُ الَّتی فیها دُفِنتُم، وَ فُزتُم فَوزًا عَظیمًا فَیا لَیتَنے کُنتُ مَعَڪُم فَاَفُوزَ مَعَڪُم ... #زیارت_نامه_شهدا🌹 @gordanseyedebrahim

#دلتنگی_شهدایی✨ 🌌 ‌دلم که برایت تنگ مے‌شود... مے‌نشینم اسمت را مے‌نویسم 🙃🥀 مے‌نویسم... مے‌نویسم... بعد مے‌گویم این همه او! پس دلتنگی چرا؟! :)💔 #شهید_مصطفی_صدرزاده♥️ #دلنوشته_های_یک_جامونده :) 🥀 @gordanseyedebrahim • 🌱 ♥️

#خاطره_شهید 🎤 ♥️ اگر توهینی می دید ؛ اگر درباره خودش بود ، با خنده و قربان صدقه جواب میداد🖐🏻 ولی در مورد ولایت فقیه خط قرمزش بود ، جواب دندان شکن میداد🇮🇷 بعضی وقت ها که نمیتونست جواب بده ، با چشم هاے پراشک... 💔 موقعیتش رو ترک میکرد :) 🥀 #شهید_مصطفی_صدرزاده ♥️ راوی مادرشهید @gordanseyedebrahim • 🌱 ♥️

برای شرکت در مسابقه↓ ◕‿◕ ↓ 🌸به ایدی زیر مراجعه کنین 🌸 ~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~• ‌@modafeh_chadorr ~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~• جوایز ارزنده ای داده میشه به سه نفر اول که برنده شدن 😊😍

#کلیپ📹 منــو یکــم ببینـ... 😔 سینــه زنــی مــو هم ببینـ... 🥀💔 #شهادت #گردان‌ـسید‌ابراهیمـ...🥀💔 @gordanseyedebrahim

«🌿🕊» . . بعد از شـ💔ــما اخلاصمان به اختلاص رفتـ😔 ایمانمــان رنگ باختــ🥀 محبت ها و بردباری ها تمام شد! صــفا وسادگی در رنگ دنیا محــو شــد💔😔 ...

#پارت86 #رمان خجالت کشید و سرش را پایین انداخت و حرفی نزد. من هم ادامه دادم: – باور کن من آدم بدی نیستم، من فقط عاشق دختری شدم که از من خیلی پاک تره...بد جور غرورم را زیر پا گذاشته بودم ولی باید تمام سعی‌ام را می کردم که قانعش کنم، شاید این آخرین فرصتم باشد. از این که دیگر با ضمیر جمع صحبت نمی کردم راضی تر بودم. می خواستم محبتم را بیشتر نشانش بدهم. نگاهم را به صورتش دوختم که به نظرم مثل ماه می درخشید و ادامه دادم: –من عاشق همین پاکی و نجابتت شدم... شاید خدا خواست و با تو بودن باعث خیلی اتفاقهای خوب توی زندگیم شد. می دونم که خوب نیستم میدونم که...سرش را بالا آورد و حرفم را برید: – خواهش می کنم اینجوری نگید، بعد به چشم هایم نگاهی انداخت. پرده اشکی که چشم هایش را گرفته بود را با پلک زدن کنار زد و گفت: – چیزی که می خوام بگم فقط نظر خودمه نمی دونم خانواده ام با این ازدواج موافق باشند یا نه، اگر شما قول بدید سنجشتون توی زندگی دین باشه من حرفی ندارم. از حرفش مبهوت نگاهش کردم. بعد از چند ثانیه سکوت به خودم امدم وبا مِنو مِن گفتم: یعنی...الا ...ن شما بله رو گفتید؟ زل زد به چشم هایم، این بار بدونه این که پلک بزند، پرده‌ی اشکش پاره شد و چکید روی صورتش.. نمی دانستم برای این حالش باید ناراحت باشم، یا برای جوابی که شنیده‌ام خوشحال. اشک هایش باعث شد غم تمام وجودم رو بگیرد. بی اختیار دستم را دراز کردم تا اشکهایش را پاک کنم. فوری سرش را عقب کشید. یک لحظه فکر کردم شاید چون دوستانه تر و راحت تر حرف زدم ناراحت شده. ــ معذرت می خوام، طاقت دیدن گریه ات رو ندارم. من باعثشم؟ سرش را به علامت منفی به طرفین تکان داد: –اگه اجازه بدید من دیگه برم. با تعجب نگاهش کردم. – کجا؟ با این حال؟ سرش را پایین انداخت. – من حالم خوبه؟ نگران شده بودم، یعنی از این که جواب مثبت داده ناراحته... بلندشد که برود. گوشه‌ی چادرش را گرفتم و کشیدم. – خواهش می کنم بشینید و سوالم رو جواب بدید. من خودم می‌رسونمتون. نگاه متعجبی به من انداخت و خیلی با تردید نشست و گفت: –بپرسید. –گریه برای اینه که جواب مثبت بهم دادید؟ به این زودی پشیمون شدید؟ اشک هایش را پاک کرد. – نه مربوط به شما نیست... اگه شرطم رو انجام بدید انشاالله که هیچ وقت پشیمون نمیشم. ــ شرطتون رو با تمام وجود قبول می کنم. پشیمون نمیشید خیالتون راحت. نفسم را به یک باره بیرون دادم و آرام گفتم: –آخر هفته می تونیم بیاییم برای خواستگاری؟ ــ باید با مادرم صحبت کنم، بهتون خبر میدم. ــ لطفا مثل این دفعه از انتظار دقم ندید. نگاهش را به گوشه ی چادرش که هنوز در مشتم بود سُر داد. –دیگه بقیه اش رو باید مادرم تصمیم بگیره. حالا می تونم برم؟ چادر مشت شده در دستم را به لبهایم نزدیک کردم وچشم هایم را بستم وبوسیدمش و گفتم: – با هم می‌ریم. خواست مخالفت کند که گفتم: –حرف دارم باهاتون، توی ماشین حرف می زنیم. در ماشین را برایش باز کردم و تعظیم کوچکی کردم و با دستم اشاره کردم و گفتم: – بفرمایید بانو... سرخ شد و سرش را پایین انداخت و سوار شد. احساس کردم هیجان دارد، چون مدام یا گوشی‌اش را نگاه می کرد، یا با بند کیفش بازی می‌کرد. صدایم را صاف کردم و گفتم: – هنوز نمی خواهید بگید، چی شد یهو؟ چرا ناراحت شدید؟ آهی کشید و گفت: – چیزی نیست. ــ یعنی شما واسه هیچی، اونجور اشک ریختید؟ ــ نه، راستش یه چیزی بود بین من و خدا... میشه نگم؟ شاید بعدا بهتون گفتم، ولی الان نمی تونم. ــ دیدن اشکتون، باعث شد ذوقی که واسه رضایتتون بود رو، یادم بره. ــ جواب قطعی وقتیه که مادرم موافق باشه، نظر ایشون نظر منه. – ایشونم قبول میکنن. دلم روشنه. با صدای زنگ گوشی‌اش، موبایل را از کیفش درآورد و جواب داد. مادرش بود. نگران شده بود. وقتی خیلی راحت گفت با آقای سمیعی رفته بودیم صحبت کنیم شاخ هایم درامد. بعد از این که گوشی را قطع کرد، گفتم: چقدر خوبه که با مادرتون اینقدر راحت هستید. لبخندی زد و گفت: – مگه میشه با بهترین مادر روی زمین، راحت نبود. بعد آهی کشیدوگفت: –مادرم جوونیش رو به پای من و خواهرم گذاشت. برای ما همیشه مثل یه دوست بود و هست. نگاهش کردم و گفتم: – پس خدارو شکر که مادر خانم، خوبی دارم. دوباره رنگ به رنگ شد و گفت: – تا خدا چی بخواد. توی دلم شروع کردم با خدا حرف زدن و ازش خواستم تا کمکم کنه... وقتی رسیدیم نزدیک کوچه، گفت: –لطفا همینجا نگه دارید تا پیاده شم. ماشین را گوشه‌ایی پارک کردم و عمیق نگاهش کردم و دردلم برای آن روز که جلو خانه شان ماشین را پارک کنم و دستش را بگیرم و باهم به خانه برویم دعا کردم. من هم پیاده شدم و گفتم: –لطفا زودتر خبر بدید. به فکر این قلب منم باشید. نگران به اطرافش نگاهی انداخت و گفت: –سعی می کنم. بعد از رفتنش تا وقتی که از دیدم پنهان شود با چشم هایم بدرقه اش کردم. ─┅═ঊঈ🌸ঊঈ═┅─ @gordanseyedebrahim ✍#به‌قلم‌لیلافتحی‌پور #ادامه‌

#پارت87 #رمان همانطور که با چشم هایم بدرقه اش می کردم، بارها حرفی را که قبلا زده بود را با خودم تکرار کردم. "باید صبورباشیم." لبخندی روی لبهایم امد، گفت "باشیم". پس یعنی او هم به من علاقه دارد، چون از فعل جمع استفاده کرد. سرم را بالا آوردم و خدارو شکر کردم. یک راست به محل کارم رفتم. حسابی دیرم شده بود. پیش خودم فکرکردم شاید بهتر باشد من هم کم‌کم موضوع را با مادرم در میان بگذارم تا آمادگی داشته باشد... گرچه هر وقت حرف از ازدواج من میشد مادر فقط روی زیبایی و تحصیلات عروس آینده‌اش تاکید داشت. هیچ وقت نشنیدم که از نجابت و پاکی یا حجاب دختری تعریف کند. وقتی می خواست بگوید دختر فلانی همه چیز تمام‌است، می گفت مدرکش را خارج از کشور گرفته و چهره اش هم پنجه ی آفتاب است. دلم می خواست زودتر عکس العمل مادر را وقتی که از عروس آینده‌اش تعریف می کنم ببینم. به شرکت که رسیدم لیست ساختمان هایی که سازنده هایشان نیاز به میلگرد داشتند را در اختیار مدیرشرکت قرار دادم. ازمن خواست تا اگر در خواستشان قطعی است تماس بگیرم و شرایط قرار داد را برایشان توضیح بدهم. بعد از صحبت کردن باآنها و موافق بودن چندتا ازسازنده ها، قرار جلسه با مدیر شرکت را هماهنگ کردم. امروز برایم روز خوبی بود. حتی اگه دو یا سه تا از سازنده ها قرار داد می بستند، از جهت مالی برایم پیشرفت خوبی بود. مطمئنم این هم از وجود پاقدم راحیل به زندگی‌ام است. بعد از تمام شدن کارهایم به خانه رفتم. مادر خانه نبود. وقتی زنگ زدم گفت با چند تا از دوست هایش بیرون هستند. دلم می خواست زودتر بیاید خانه تا قضیه ی راحیل را با او در میان بگذارم. برای همین پرسیدم: –مامان جان کی میای خونه؟ ــ پسرم تو شامت رو بخور، شاید من دیر برسم. غذا رو گاز آمادس. ــ نه، صبر می کنم تا شما بیایید با هم بخوریم. جوری که تعجب در صدایش مشخص بود پرسید: –چیزی شده؟ ــ نه، فقط می خوام یه خبر خوش بهتون بدم. با ذوق به بغل دستیش گفت: –می تونی منو خونه برسونی؟...خوش خبر باشی پسرم، من دارم میام خونه. یک لحظه پیش خودم فکر کردم نکند دوست هایش را هم با خودش بیاورد. برای همین گفتم: –مامان شما بگو کجایی من خودم میام دنبالتون. ــ باشه پسرم آدرس رو پیامک می کنم. خیلی گرسنه بودم ولی دلم می خواست زودتر خوشحالی‌ام را با مادر تقسیم کنم و با هم غذا بخوریم. تقریبا بیست دقیقه‌ایی گذشت ولی خبری از آدرس نشد. دوباره به مادر زنگ زدم. فوری جواب داد و گفت: –پسرم،نیلوفر جون گفت من رومی رسونه. داریم میاییم. بادلخوری فقط گفتم: –باشه خداحافظ. نیلوفر دختر شهداد خانم ، دوست مادرم بود. از وقتی رفته بود آن ور آب و دو کلاس درس خوانده بود. دیگر این مادر من جوری ازاو تعریف می کرد که انگار مدال المپیک گرفته است. وقتی او را با راحیل مقایسه می کنم، احساس می کنم واقعا هم انگار نیلوفر از دنیای دیگری با فرهنگ دیگری به این کشور آمده است. شاید هم برعکس، راحیل از دنیای دیگری به دنیای کوچک من پا گذاشته فقط برای این که چشم هایم را باز کنم و او را ببینم. این روزها مدام با خودم فکر می کنم چرا تا به حال از چشم هایم استفاده نمی کردم، تمام عمرم را چه می کردم. صدای آیفن همانند خاری که ناگهان از پا کشیده شودچه درناک مرا از افکارم بیرون کشید. با دیدن مادر و نیلوفر و شهداد خانم پشت در اخم هایم در هم رفت. در را باز کردم و به طرف اتاقم رفتم. روی تخت دراز کشیدم و گوشی‌ام را دستم گرفتم. به چند دقیقه نکشید که مادر با لبخند وارد شد و گفت: –بیا بریم پیش مهمونا دیگه. – بیام چیکار مامان. چندتا خانم هستید من بیام بین شما چیکارکنم؟ با تعجب گفت: –وا؟ خب بیا ببینشون. شهداد می گفت دلش واست تنگ شده منم گفتم بیاد بالا ببینتت. –لطفا بگید خوابه، من حوصلشون رو ندارم. مادر اخمی کرد و گفت: –زشته، بیا چند دقیقه بشین. یه چایی می خورن میرن. ــ مامان جان خودم میومدم دنبالت، آخه این چه کاریه... حرفم را برید و گفت: –اتفاقا اول شیرین گفت خودم می رسونمت. ولی وقتی نیلوفر دنبال مادرش امد. شهداد گفت خونتون سر راه ماست خودمون می رسونیمت. دیگه نذاشت بهت پیام بدم. بعد دستم را گرفت و گفت: – بیا بریم اذیت نکن. پوفی کردم و دنبالش راه افتادم. وقتی قیافه‌ی جدید نیلوفر را دیدم چند لحظه ماتم برد. با تغییراتی که در چهره اش داده بود انگار یک نفر دیگر شده بود. با لبخند جلو امد و سلام داد و دستش را دراز کرد. در دلم گفتم باید از یک جایی شروع کنم، دستم را دراز کردم و فقط نوک انگشت هایش را آن هم خیلی کوتاه لمس کردم و اخم و کمی غضب مادرم را به جان خریدم. ─┅═ঊঈ🌸ঊঈ═┅─ @gordanseyedebrahim #به‌قلم‌لیلافتحی‌پور #ادامه‌دارد...

#فاطمیه‌نزدیگه💔😢 『 🌿 』 • . چقدچایی‌آخرهیئت‌میچسبید☕️🖤😢 یادش‌بخیر☹️ #یهویی‌دلم‌خاص انشاءالله‌دوباره‌قسمتمون‌میشـہ🤲🏻

[🦋••] : :ناگھاݩ‌آمد‌‌و‌زد🍃 آمد‌و،کشتٺ آمد‌و،برد🚶🏻‍♂ او‌فقط‌‌آمدہ‌بود‌ از‌دلِ‌‌ما،‌رد‌بشود...💕 #سردار_دلهــ💔ــا #پروفایل ✨💛 ➜•‌@gordanseyedebrahim

#استوری #سردار_دلهــ💔ـا سردار من🥀.......... دلدار من🥀 ¹⁰روز دیگر تا پرپر شدنت سردار 💔😞 #گردان‌ـسید‌ابراهیم♡