ما بعضی از رشدها و شکوفایی‌های بادکنکی را در برخی از کشورهای شرق آسیا دیدیم. نخست وزیر مالزی در تهران به من گفت که ما در مدّت چند روز، از یک کشور ثروتمند به یک کشور فقیر تبدیل شدیم! این خوب است؟! یعنی سرنوشت اقتصاد کشور در دست یک تاجر فرنگی باشد که اگر اراده کرد، بتواند کشوری را با میلیاردها دلار گردش سرمایه‌ای، در ظرف چند روز به خاک سیاه بنشاند و فلج کند! او وقتی این مطلب را به من میگفت، چهره‌اش پُر از غم و افسردگی بود. ما این رشدهای بادکنکی را پیشرفت اقتصادی نمیدانیم. کشور به سرمایه‌های انسانی و طبیعی و هویّت ذاتی متّکی است و مستوجب رشد و شکوفایی واقعىِ اقتصادی است؛ اما نه آن گونه که بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول برای ما نسخه بنویسند و ما هم طبق همان نسخه، اقتصاد خودمان را تدوین کنیم؛ نه. ما برنامه و سیاست داریم و میتوانیم. اگر کسی بگوید ما جز با تسلیم در مقابل این برنامه‌ها، نمیتوانیم حرکت اقتصادی کنیم، قضاوت خوش‌بینانه در مورد او این است که بگوییم کشور و ملت و سرمایه‌های داخلی را نشناخته است؛ البته قضاوتهای بدبینانه هم میشود کرد| رهبر حکیم انقلاب اسلامی @syjebraily

جهان برای اسرائیل امن نیست @syjebraily

✨از پای کوه تا نزدیکی قله امروز وقتی به مسیری که از پای کوه تا بدینجا طی کرده‌ایم می‌نگریم، با خود می‌گوئیم هر جزئی از اجزای سلسله اقدامات دشمن طی این چهار و نیم دهه برای زمین زدن یک ملت کفایت می‌کرد، اما به برکت مقاومت، مولفه‌های قدرت ما را صد چندان کرد. جمهوری اسلامی در عرصه نظامی به بازدارندگی کامل رسیده است، به‌نحوی که به تعبیر دقیق حضرت آقا، گزینه نظامی دشمن از روی میز تکان هم نخورد. دیروز مزدور منطقه‌ای آمریکا به نام صدام حسین چنان ادب شد که امروز خود آمریکا نیز امکان و جرئت اقدام نظامی علیه ایران را ندارد. سال ۲۰۱۶ موسسه رند یک گزارش مهم با عنوان «قدرت اعمال فشار» منتشر کرد که در آن تصریح شده بود آمریکا امکان استفاده از گزینه نظامی علیه ایران را ندارد. تحریم‌هایی که رسماً و علناً برای منزوی کردن و فلج کردن اقتصاد ما و ایجاد تقابل میان مردم و نظام وضع شده بود، امروز کمانه کرده و تبدیل به یکی از محورهای اتحاد دشمنان و رقیبان آمریکا شده است. تردید نکنید که اگر این تحریم‌ها روی ایران اثرگذار بود و ایران را از پای می‌انداخت، تبدیل به یک اهرم موثر قدرت آمریکا علیه رقیبانش می‌شد. اگر نقطه تمرکز تحریم‌ها، صفر کردن صادرات نفت ایران و مختل کردن تجارت خارجی ایران بود، امروز تمام گزارش‌های معتبر داخلی و بین‌المللی می‌گویند صادرات نفت ایران به دوره پیش از تحریم‌ها بازگشته و حجم تجارت خارجی ایران از دوره اجرای برجام بیشتر است! فتنه‌های سیاسی داخلی از فتنه ۷۸ تا ۸۸ تا ۹۶ و ۹۸ و اخیراً ۱۴۰۱ با بصیرت و هوشیاری ملت ذیل هدایت و رهبری نایب حضرت حجت «ارواحنا فداه» ناکام ماندند. این وصف جک استراو، وزیر خارجه سابق انگلیس در سال ۹۲ پس از سفری که به تهران کرده بود، از ایران تحت تحریم حقیقتاً خواندنی است: «در حالی که از فرودگاه ]امام[ خمینی(ره) به سوی هتل محل اقامت خود می‌رفتیم از پیشرفت‌ها در زمینه ساخت و ساز تاسیسات زیربنایی شگفت‌زده شدم؛ در حالی که فقط ۹ سال از سفر قبلی من به تهران می‌گذرد. ساخت و ساز بزرگراه‌ها و خطوط متروی جدیدی در حال انجام بود. با وجود تحریم‌ها تهران بیشتر شبیه مادرید و آتن به نظر می‌رسد و نه شبیه بمبئی یا قاهره.» تحقیقاً روزی نیست که خبری از دستیابی دانشمندان جوان کشورمان به یک توانمندی و فناوری منتشر نشود؛ به‌نحوی که این اخبار دیگر برایمان عادی شده‌اند. پیام اخیر کاخ سفید به یکی از مزدوران سرشناس خود که از میدانداران فتنه ۱۴۰۱ بود، یک پیام نمادین است. به او گفته‌اند که هویت و اسمش را تغییر دهد و از عرصه عمومی ناپدید شود. هدف دشمن، ایجاد اجماع جهانی علیه ایران به بهانه هسته‌ای بود، اما مقاومت ملت ما این پروژه اجماع‌سازی را ناکام گذاشت؛ به‌نحوی که امروز ایران یکی از محورهای سازمان‌ها و ائتلاف‌های جدیدی است که نظم جدید را رقم زده‌اند. از سازمان شانگهای تا بریکس آغوش خود را به روی ایران گشوده‌اند. آمریکا در منطقه غرب آسیا فتنه‌انگیزی کرد تا ایران را تضعیف و در تله منطقه ناامن گرفتار کند؛ متحدان ایران را براندازد و همسایگان ایران را گرفتار جنگ داخلی کند. اما نه موفق شد حکومت سوریه را براندازد و نه پروژه داعش، واشنگتن را به مقصود رساند. مقاومت ایران و متحدان منطقه‌ای‌اش، تهدید نظامی آمریکا در جهان را نیز -همچون تحریم‌هایش- بی‌اعتبار کرد. امروز نه کشوری می‌تواند به قدرت نظامی آمریکا اتکا و احساس امنیت کند، نه کشوری وقعی به قدرت نظامی آمریکا می‌نهد که از هراس آن، به متحدان واشنگتن حمله نکند. اما همه اینها پیشرفت‌های سخت افزاری هستند. به تعبیر دقیق رهبر حکیم انقلاب اسلامی، اگر در بخش نرم افزاری که متن زندگی است، پیشرفت نکنیم، «پیشرفت‌هائی که در بخش اول کردیم، نمی‌توانند ما را رستگار کنند و به ما امنیت و آرامش روانی ببخشند؛ همچنان که در دنیای غرب نتوانسته‌اند. در آنجا با اینکه ثروت، بمب اتم، پیشرفت‌های گوناگون علمی و قدرت نظامی هست، افسردگی، ناامیدی، از درون به‌هم ریختن، عدم امنیت انسان‌ها در اجتماع و در خانواده و بی‌هدفی و پوچی هم هست. اصل قضیه این است که ما بتوانیم متن زندگی را، این بخش اصلی تمدن را اصلاح کنیم.» 🔹️برشی از یادداشت «وعده نزدیکی قله، نغمه لالایی نیست» در مجله پاسدار اسلام. http://pasdareeslam.com/45800/

رئیس کل بانک مرکزی گفته ارز کالای عمومی است. این سخن درست بلاتردید مورد هجمه ذینفعان عدم اعمال مدیریت حاکمیت بر منابع ارزی قرار خواهد گرفت. شهریور ۹۹ طی مقاله‌ای استدلال کردم چرا ارز حاصل از هر صادراتی، جزو منابع عمومی کشور است و باید به مصارف عمومی برسد. این مقاله را می‌توانید در لینک زیر مطالعه فرمائید. http://www.javann.ir/004H7x

آرژانتین؛ شاگرد اول پشیمان مکتب نئولیبرالیسم بازخوانی این یادداشت که مهرماه ۱۳۹۳ در خبرگزاری فارس منتشر شد، به مناسبت بازگشت نئولیبرال‌ها به قدرت در آرژانتین خالی از لطف نیست https://www.farsnews.ir/news/13930726000756/

پادکست: افزایش نرخ ارز، بجای صادرات، تورم را افزایش می‌دهد. نه تنها آمار و اطلاعات و شواهد تجربی نشان دادند، بلکه رئیس دولت‌های یازدهم و دوازدهم و رئیس کمیسیون‌ اقتصادی مجلس به صراحت اعتراف کردند که افزایش نرخ ارز، تورم شدیدی را به کشور تحمیل کرده ولی صادرات را افزایش نداده است. با این وجود، هنوز برخی بظاهر اقتصاددان معتقدند که باید برای افزایش صادرات، نرخ ارز را افزایش داد.... لطفأ تجربه شده را تجربه نکنید... https://eitaa.com/DrRezaGholami

✨ مبارزه با قاچاق؛ کدام رویکرد؟ درباره بحث قاچاق، دو رویکرد متباین و متضاد وجود دارد که دو روش و دو نتیجه متفاوت از آن ناشی می‌شود. ما معتقدیم موثرترین شیوه مبارزه با قاچاق، کور کردن منابع مالی قاچاق است. چه، قاچاقچی ارز مورد نیاز خود را یا از محل صادرات کشور تامین می‌کند یا از بازار داخل. بر این اساس، راهکار مبارزه با قاچاق، اجرای دقیق سیاست پیمان‌سپاری ارزی، اشراف کامل دولت بر جریان ارز، و هدایت مصارف ارزی توسط دولت در جهت منافع عمومی است. وقتی ارز حاصل از صادرات، تحت اشراف دولت قرار گرفت و تحت هدایت دولت تخصیص یافت، قاچاقچی اساسا ارزی در اختیار نخواهد داشت که صرف کالای قاچاق کند. اما نئولیبرال‌ها قاچاق را یک مسئله اخلاقی قلمداد می‌کنند و می‌گویند قاچاقچی قاچاق می‌کند، چون تعرفه واردات بالاست. اگر تعرفه را پایین بیاوریم، قاچاقچی‌ها واردات خود را از مبادی رسمی انجام خواهند داد و مسئله قاچاق حل خواهد شد. مثل اینکه برای جلوگیری از وقوع تخلف "عبور از چراغ قرمز"، همه چراغ‌ها را سبز کنیم یا محدودیت را از سرعت در جاده‌ها برداریم تا هیج‌کس مشمول جریمه سرعت بیش از حد مجاز نشود! این جماعت اساسا نمی‌خواهند بفهمند که اگر برای کالایی تعرفه گذاشته می‌شود، یا واردات آن ممنوع می‌شود، هدف، حمایت از تولید داخلی است! اینها از پشت عینک ایدئولوژیک و متصلب تجارت آزاد به عالم می‌نگرند و نسخه‌شان برای همه مسائل پیچیده، همین رهاسازی است. نئولیبرال‌ها به همین دلیل و برخی دلایل دیگر که ریشه در منافعشان دارد، با پیمان‌سپاری ارزی نیز به شدت مخالفند. @syjebraily

✨نه نئولیبرالیسم، نه کمونیسم ▫️برشی از گفت و گو با @khamenei_ir در ادبیات اقتصادی متعارف، شاهد یک دوگانه در رابطه با ایفای نقش دولت در اقتصاد هستیم؛ دوگانه‌ای که در یک سوی آن، دولت‌گرایی به معنی تصدی‌گری دولتی قرار دارد و در سوی دیگر، نئولیبرالیسم که نقش دولت را در اقتصاد به یک داور تقلیل می‌دهد. در کشور ما متأسفانه فضای غالب چنین است که وقتی شما می‌گویید که من دولت‌گرا نیستم و مخالف تصدی‌گری دولت هستم، می‌گویند خب پس شما نئولیبرال هستید؛ یعنی در نقطه‌ی مقابل دولت‌گرایی، جز نئولیبرالیسم نمی‌بینند. از آن‌طرف هم وقتی با نئولیبرالیسم مخالفت می‌کنید، متهم به دولت‌گرایی و مدل‌های کمونیستی می‌شوید. درصورتی‌که واقعاً این‌جور نیست که فقط این دو رویکرد در عالم امکان وجود داشته باشد و جز این دو نتوان رابطه‌های دیگری بین دولت و بازار برقرار کرد. بله! در دو سر این طیف این دو رویکرد قرار دارند؛ ولی این‌ رویکردها طیف‌های گوناگونی دارند که در میان آن‌ها اشکال متنوعی از روابط دولت و بازار را می‌شود متصور شد؛ و به نظر من رهبر انقلاب دقیقاً‌ در نقطه‌ای ایستادند که این نقطه هم نه به نئولیبرالیسم است و هم نه به دولت‌گرایی. این حرف رهبر انقلاب هم حرف جدیدی نیست. از دهه‌ی ۶۰ ایشان نگاهشان این بوده و بارها در طول این چهل سال این نگاه را تبیین کرده‌اند که دولت در اقتصاد چه‌کاره باید باشد. به نظرم سیاست‌های کلی اصل ۴۴ تجلّی این نگاه رهبر انقلاب به نقش دولت در اقتصاد است. باید در این سیاست‌ها دقیق شد تا این رویکرد جدید و متفاوت از رویکردهای کمونیسم و نئولیبرالیسم را درک کرد. فلسفه‌ی ابلاغ سیاست‌های کلی اصل ۴۴ نه حذف حاکمیت از اقتصاد و تقلیلش به ناظر -آن جور که نئولیبرال‌ها تفسیر می‌کنند- که تغییر نقش دولت از متصدی به حامی، هادی و ناظر بود. هدف چه بود؟ هدف این بود که ما از انگیزه‌ی خلق ثروت بخش خصوصی که کمونیسم این انگیزه را می‌کشد و نئولیبرالیسم از هر قیدی رهایش می‌کند، برای تأمین منافع ملی و پیشرفت کشور استفاده کنیم. ما می‌خواستیم بین پیگیری منافع خصوصی و تأمین منافع عمومی پیوند برقرار کنیم. خب می‌دانید متأسفانه این سیاست‌ها به خصوصی‌سازی صرف تقلیل پیدا کرد؛ و ریشه اصلی تحقق نیافتن اهداف ۸ گانه این سیاست‌ها، همین است. ▫️متن کامل را در لینک زیر مطالعه فرمایید https://farsi.khamenei.ir/others-dialog?id=52361

جهانی‌سازی قیمت‌ها صرفا به مردم آسیب نزده است، دولت ما را نیز از توسعه کشور ناتوان کرده است. دولت هم مخارجش به دلار و درآمدش به ریال است. اگر دنبال ریشه ناترازی بودجه دولت می‌گردیم، آدرس های غلط را باور نکنیم. @syjebraily

پیشنهادی که بوی گرانی بنزین داشت از برنامه هفتم حذف شد با اخطار قانون اساسی از سوی مهدی عسگری نماینده کرج، نمایندگان مجلس با تغییر در نحوه تخصیص سهمیه بنزین (که امکان آزادسازی قیمت آن را فراهم می‌کرد) مخالفت کردند. این ایده‌ که فاقد زیرساخت‌های عملیاتی است ظاهری زیبا و باطنی خطرآفرین دارد و همانطور که عسگری درمجلس اشاره می‌کند؛ می‌تواند زمینه را برای آزادسازی قیمت بنزین فراهم کند. طبق این پیشنهاد که با هوشیاری نمایندگان مجلس حذف شد سهمیه بنزین به جای خودرو به افراد داده می‌شود ولذا نیمی از مردم که فاقد خودرو هستند با گرانی بنزین، دچار نفع بیشتری می‌شوند به عبارت دیگر آنها ذی‌نفع گرانی بنزین خواهند شد و با این ذهنیت که از بالارفتن قیمت بنزین سود بیشتری می‌برند تمایل دارند سهمیه خود را به قیمت بالاتری به افراد دارای وسیله نقلیه بفروشند حال آن‌که اثرات تورمی این انفاق آنقدر زیاد خواهد بود که نه تنها مردم سود نمی‌کنند بلکه با آزادسازی قیمت بنزین شاهد یک تورم انفجاری شبیه شوک قیمتی حاصل از حذف ارز ترجیحی خواهیم بود! 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

با این بودجه، به احتمال زیاد نسبت مخارج دولت به GDP به زیر ۱۰٪ سقوط می‌کند و ایران، کوچک‌ترین دولت دنیا خواهد بود. در حال حاضر، پس از یمن، سودان، ونزوئلا و هائیتی در رتبه پنجم قرار داریم. این نسبت در آمریکا ۴۲، فرانسه ۵۹، ژاپن ۴۲ و انگلیس ۴۴٪ است. مخارح دولت، یعنی آموزش و پرورش، یعنی بهداشت و درمان، یعنی توسعه زیرساخت‌ها، یعنی سرمایه‌گذاری در فناوری و امور مشابه که مرتبط با منافع عمومی است. وقتی سهم دولت از کیک اقتصاد بالا باشد، آن دولت از توانایی مالی بالایی برای اداره کشور برخوردار است و می‌تواند در موارد فوق هزینه کند، اما وقتی سهم دولت از کیک اقتصاد کوچک است، آن دولت در امور یاد شده، توان کافی نخواهد داشت. رهبر انقلاب می‌فرمایند "اقتدار سیاسی و اقتدار فرهنگی کشور متوقف به این است که دستگاه اداره‌کننده این امور، از توانایی مالی برخوردار باشد". دقت کنید ‌که اینجا بحث بزرگی یا کوچکی یک اقتصاد نیست، بحث بر سر سهم دولت از کیک اقتصاد است، هر اندازه که باشد. سری به این لینک بزنید و سهم دولت‌های مختلف را از کیک اقتصاد کشورشان ببینید. https://www.imf.org/external/datamapper/exp@FPP/

رئیسی بر تحریم‌های اقتصادی آمریکا غلبه کرده است. اما او باید بر تجویزهای اقتصادی آمریکا هم غلبه کند؛ که اگر نکند، مردم شیرینی پیروزی بر تحریم را نخواهند چشید. @syjebraily

‏فکاهیات اقتصاد ایران با مجوز دولت، از پیمان سپاری ارزی معاف می‌شوند و منابع مالی قاچاق کالا تأمین می‌شود. با تسامح دولت و دستگاه‌های متولی مبارزه با قاچاق، اجناس قاچاق، توسط قایق ها و شوتی ها به بازار می‌رسند. اون وقت، در هزاران انبار و ده‌ها هزار فروشگاه دنبال اجناس قاچاق می‌گردیم تا ضبط کنیم. https://eitaa.com/DrRezaGholami

به همین صراحت با انگیزه تامین کسری بودجه بنزین را گران کردند، اما به مردم گفتند می‌خواهیم عدالت برقرار کنیم و با رانت و فساد و قاچاق مبارزه کنیم. تمام!

بررسی صورت‌های مالی توانیر نشان می‌دهد این شرکت که سال 96 سودده بوده، سال گذشته 6 همت و سال پیش از آن 19 همت زیان شناسایی کرده است. پارسال معاون شرکت گفته هر انشعاب را که به طور متوسط ۲ میلیون تومان می‌فروشیم، ‎#قیمت_تمام_شده ۱۰ میلیون تومانی دارد. به نظر شما علت این وضع چیست؟ @syjebraily

عضویت ایران در شانگهای، آغاز فاز عملیاتی تغییر در نظم جهان است. @syjebraily

بودجه، سندی ذو ابعاد و فرابخشی و مرتبط با اداره کشور است؛ و نماینده، یک مقام سیاسی است، نه کارشناس. این فرضیه که بودجه یک سند اقتصادی و حسابداری است و لذا صرفا نمایندگان تحصیل‌کرده در این رشته‌ها باید عضو کمیسیون تلفیق باشند، تقلیل دادن مسئله حکمرانی و نقض مفهوم تلفیق است. @syjebraily

⚙ نشانه‌های جدیِ فشار هزینه بر تولیدکننده و مصرف‌کننده و صدای پای رکودتورمی 🔖 عرضه گوشت گوسفند و انواع گوشت قرمز، مهر ۱۴۰۲ به ترتیب حدود ۴۰٪ و ۳۰٪ کاهش داشته است. 🔖 این حاصل تجویز نسخه‌‌هایی مبتنی بر «کاهش رشد نقدینگی»(با روش غلط کنترل ترازنامه) و «حذف ابزارهای کنترل قیمت ارز» است. 📌 آن‌هم در شرایطی که تولید و مصرف شدیدا تشنه نقدینگی است 📌‏ قابل تامل است که تا پایان تابستان ۱۴۰۲ رشد هزینه‌های تولیدکننده(تورم تولیدکننده-PPI) در تولید گوشت قرمز ۱۷۲٪ بوده است 🔖 بدیهی است که سیاست‌های انقباضی پولی توام با چنین فشارهزینه ارزی(حذف دفعی و بدون لوازم ۴۲۰۰) تحمیل شده به مصرف‌کننده و تولیدکننده باعث کاهش همزمان مصرف و تولید خواهد شد. 📌 اگر سیاست‌های انقباضی و عدم تزریق نقدینگی به اقتصاد در شرایط وجود فشارهزینه تحمیل شده به ترازنامه بنگاه و مصرف نامکفی خانوار تداوم داشته باشد، علاوه بر آثار اجتماعی، اقتصاد را وارد رکود تورمی جدی خواهد کرد و خروج سرمایه تولیدکنندگان از بخش حقیقی اقتصاد را تسریع می‌کند. @Economics_Finance

✨گزارش نشست «عضویت جمهوری اسلامی ایران در بریکس، دستاوردها و چالش‌ها» در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی https://www.ihcs.ac.ir/fa/news/24621/

‏⚠️نرخ تورم سالانه⚠️ آبان ۱۳۹۹: ۲۹ درصد آبان ۱۴۰۰: ۴۴.۴ درصد آبان ۱۴۰۱: ۴۴ درصد آبان ۱۴۰۲: ۴۴.۹ درصد ریل عوض نکنیم، قصه همین است. باید به خود جرات داد...

‏فیلم: بورس، قیمت گذاری دستوری و بازار رقابت کامل اگر با بنگاه انحصارگر به گونه‌ای رفتار کنیم که گویی در شرایط رقابتی فعالیت می کند، رفاه اجتماعی بیشتر خواهد شد... تماشای این کليپ به دانشجویان اقتصاد بیشتر توصیه می‌شود. https://eitaa.com/DrRezaGholami

✨اقتصاد در عداد فیزیک نیست... انگس استوارت دیتون برنده جایزه نوبل اقتصاد و استاد اقتصاد دانشگاه پرینستون در کتاب "اقتصاد در آمریکا": 🔸بر خواننده این کتاب حرجی نیست اگر فکر کند که ما [اقتصاددانان نئوکلاسیک] انسان‌های رذلی هستیم که صرفا منافع مادی خودمان برایمان اهمیت دارد. اینکه ما لابی‌گر و توجیه‌گر سرمایه‌دارانی هستیم که سخاوتمندانه بابت کارهایمان به ما پاداش می‌دهند. 🔹️به نظر می‌رسد علم اقتصاد فاقد محتوای علمی است و کارش صرفا دنباله‌روی از جریان‌های سیاسی است. 🔹️ من متوجه شده‌ام که دولت آمریکا برای مردم عادی این کشور کار نمی‌کند، بلکه در خدمت یغماگران ثروتمند است که مردم عادی را فقیرتر کنند. @syjebraily

✨️ایران می‌تواند، نمی‌خواهد... ▫️بخش اول چندی پیش هفته نامه اکونومیست گزارش جالبی را درباره پرونده هسته‌ای ایران منتشر کرد که مضمون آن، قریب به سخن اخیر گروسی بود که گفته ایران مواد هسته‌ای مهمی در اختیار دارد. در گزارش اکونومیست آمده بود که ایران در حال انتقال تاسیسات غنی‌سازی خود به منطقه‌ای است که قوی‌ترین بمب‌های سنگرشکن (Bunker Buster) آمریکا نیز قدرت تخریبش را ندارد. این مجله نوشته بود "ایران اینک می‌تواند فی‌الفور به بمب هسته‌ای دست یابد". حدود دو دهه بود که دستگاه تبلیغاتی غرب با این ادعا که ایران چند سال/چند ماه با بمب فاصله دارد، پرونده‌ای برای ایران گشوده و موفق به ایجاد یک اجماع بین‌المللی علیه تهران شده بود. اینک اما دو اتفاق مهم افتاده است؛ نخستین اتفاق، برملا شدن این ادعای کذب است که قصد ایران از غنی‌سازی، ساخت بمب هسته‌ای بوده است. غربی‌ها امروز باید به این پرسش پاسخ دهند که اگر قصد ایران ساخت بمب بود، اینک که ظرفیت و قابلیت این را دارد که فی‌الفور به بمب دست یابد، چرا چنین نمی‌کند؟ پاسخ روشن است! قصد ایران از غنی‌سازی هرگز دستیابی به بمب نبوده و رهبر صادق‌العهد آن، بارها بر این امر تصریح کرده است. چنانکه قصد غرب از تحریم‌ها، هرگز جلوگیری از دستیابی ایران به بمب نبوده است. امروز سخنی که گرت پورتر سالها پیش در کتاب "بحران ساختگی" اثبات کرد، بر همگان عیان شده است: ایران به دنبال دانش هسته‌ای برای مصارف صنعتی بود و غرب، به دنبال ایجاد اخلال در پیشرفت و صنعتی‌شدن ایران. وقتی از این زاویه به ماجرا بنگریم، خواهیم دید که مذاکره برای رفع سوء تفاهم درباره ساخت بمب تا چه اندازه، حتی در سطح ایده، مضحک و ناپخته است. اتفاق دیگری که افتاده، تغییر در نظم جهان است. تحریم‌های شدیدی که آمریکا علیه چین در حوزه تراشه‌ها وضع کرده به بهانه اینکه ارتش چین از این تراشه‌ها استفاده نظامی می‌کند، و نیز تحریم‌هایی که علیه روسیه پیرو جنگ اوکراین وضع شد، دو عضو دائم شورای امنیت را قربانی همان سیاستی کرده است که پیش از این، ایران قربانی شده بود. تحریم علیه چین، درجه وضوح مسئله را بسیار بالا برده است. وقتی یک کشور دارای سلاح هسته‌ای، به بهانه اینکه ممکن است از تراشه‌های کامپیوتری استفاده نظامی کند، تحریم میشود، روشن است که مسئله نگرانی آمریکا از قدرت نظامی چین نیست، بلکه جنگ اصلی، جنگ فناوری است. چنانکه جنگ با ایران نیز، جنگ فناوری بود، نه هراس از بمب هسته‌ای. فرجام سخنان هشدارآمیز اخیر گروسی، در منتهی الیه خود، فعال‌سازی ابزارهای سیاسی و اقتصادی غرب علیه ایران است. یعنی احیای تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل از طریق مکانیسم اسنپ بک تعبیه شده در برجام. ▫️ادامه در بخش دوم