# اصول پاداش پاداش باید موردعلاقه کودک باشد. این از سخت‌ترین کارهای والدین است تا آن را بیابند و نحوه دادن آن‌ها باید مشخص کنند. قابلیت اجرا داشته باشد یعنی والدین بتوانند وعده‌ای که می‌دهند عملی کنند. اگر آخر شب بچه انجام داد نباید بگویند مغازه بسته است یا خسته هستم یا اگر پاداش را بازی در بیرون خانه قرار دهند ولی ازآنجاکه بچه همسایه را قبول ندارد او را نفرستند و غیره. متناسب با سن و جنسیت کودک باشد. در هنگام دادن پاداش از کلمات مثبت و تشویقی استفاده شود.(تکنیک تحسین) بین اهمیت رفتار و پاداش تناسب رعایت شود. مثلاً برای سلام کردن کودک پاداشی مثل دوچرخه داده نشود. پاداش جهت توقف رفتار نامطلوب استفاده نشود. یعنی وقتی کودک در حال انجام کار نادرستی است به او گفته نشود این کار بد را انجام نده تا به تو فلان پاداش داده شود چون او یاد می‌گیرد که برای گرفتن پاداش، کار نادرستش را تکرار کند تا به او بگویند انجام نده تا به تو پاداش داده شود و او هم آن کار نادرست را متوقف می‌کند تا به پاداشش برسد. پاداش فقط در حین رفتار و یا بلافاصله بعد از انجام آن رفتار به او داده شود. فرد سیگاری هم از ضررهای سیگار خبر دارد اما می‌گوید ضررش برای چهل سال دیگر است اگر بداند که ضرر آن فردا می‌رسد حتماً آن را ترک می‌کند. پاداش قبل از انجام رفتار مطلوب کودک داده نشود. لذا تا کار مطلوب به‌صورت کامل انجام نگرفته به او پاداش داده نمی‌شود. پاداش از نیازهای اساسی و عاطفی (مثل خواب، خوراک، پوشاک، محبت، تعامل مثبت و بازی با کودک و...) کودک نباشد. پیش‌بینی پذیری دریافت پاداش وجود داشته باشد یعنی از قبل به کودک اطلاع داده شود که در قبال فلان کار مطلوب، آن پاداش داده خواهد شد. یعنی اگر انجام داد می‌گیرد اگر نصفه انجام داد چیزی نمی‌گیرد مگر در موارد نادر که خانواده واقعاً تشخیص دهد بچه نیازمند این تشویق است این نکته در تکنیک بعدی نیز جاری است. (هرچه اختلال کودک شدیدتر باشد این تکنیک‌ها با شدت بیشتری باید اعمال شوند) والدین لازم است به قولی که داده‌اند عمل کنند. تنوع در پاداش وجود داشته باشد تکرار زیاد یک پاداش ارزش آن را از بین می‌برد. والدین نباید جلوی بچه‌ها کم بیاورند جیب آن‌ها باید پر از جایزه و فرصت باشد. مثل ایجاد فعالیت‌های سرگرم‌کننده برای کودکان که موردعلاقه آن‌ها هم هست. والدین باید کارهایی را که در حکم پاداش است، بشناسند.(مانند فرصت تماشای تلویزیون، بازی با دوست، پارک، بازی با اسباب‌بازی خاص، شنا و غیره) بعد آن‌ها را با رفتارهای مطلوب کودک همراه کنند، نه با رفتارهای نامطلوب او. @t_madari🍁

امتحان عقل هنگامی که دچار تردید می‌شویم، عقل ما مورد امتحان قرار گرفته است. ✅ پیروزی در این نوع امتحان به رهایی عقل از هوای نفس و علاقه های بی‌ارزش است. مشورت و استخاره کارهای خوبی هستند، ولی جای رهایی عقل از هوا را نمی‌گیرند.❌ ✅استخاره اصلی استمداد از خداوند متعال برای نورانیت و هدایت عقل است. # استاد پناهیان @t_madari🍁

هوای صبح را از همه سو نفس می کشم. دستی بر شاخساران بلند نیایش ‌ و دستی به هیاهوی روزی و دغدغه نان لابه لای دقایق رها ساخته ام. پروردگارا! ✨ با اولین قدم هایم بر جاده های صبح، نامت را عاشقانه زمزمه می کنم. کوله بار تمنایم خالی است ؛ و موج سخاوت تو، همچنان جاری. نمی ایستم از حرکت ، تا باران مهربانی ات نایستد. سپاس و ستایش از آن توست که با چنگ خورشید در پرده شب زده ای، و صبح را ... چون جلوه جبروت خویش ، بر عالم گسترده ای.... ســــ🤚ــلام 🍁 صبح پاییزی تون بخیر🍂 امیدوارم امروز آنچه بر دلت جاریست و بر فکرت باقی ، برایت روایت شود.. @t_madari🍁

بگذار خدا 🧡با دیده تو ببنید، با دستان تو ببخشد، با لب های تو بخندد و با قلب تو احساس کند تمامت را خدایی کن و آن گاه آرامش نه بخشی از وجودت و نه تو بخشی از آرامش بلکه خود آرامش خواهی شد @t_madari🍁

#حدیث_عشق هر كه به خانواده‌اش نيكى كند خداوند بر عمرش بيفزايد... "امام صادق (ع) @t_madari🍁

#ایستگاه تربیت کاهش رفتار نامطلوب برخی از والدین زمانی که کودک رفتار منفی دارد به او توجه کرده و تنبیه می‌کنند مثلاً: باز سلام نکردی، دست‌وپا چلفتی، باز زدی و غیره. درحالی‌که اصل یادگیری می‌گوید؛ رفتاری که موردتوجه قرار گیرد، افزایش می‌یابد و در مقابل این والدین رفتارهای مثبتی را که از کودکشان صادر می‌شود، نمی‌بینند و تشویق نمی‌کنند و آن رفتار دچار خاموشی می‌شود. بعضی‌اوقات که بچه رفتار منفی داشته و جریمه می‌شود، در مقابل گریه و لج می‌کند، برخی والدین برای ساکت کردن به او چیزی می‌دهند (بچه‌ای که باج و رشوه گرفته از کار بدش خوشش می‌آید). بعضی‌اوقات رفتاری که باید انجام دهد نمی‌دهد، به او چیزی (باج) داده می‌شود که آن‌ها انجام دهد. ولی جایی که رفتار مثبتی دارد و فعلی که مبتنی بر مسئولیتی بوده انجام دهد، تشویق نمی‌کنند به این توجیه که باج‌گیر می‌شود، باج‌گیری در کارنکرده است درحالی‌که اینجا فرزند کاری انجام می‌دهد.(تفاوت در این است که ما باید رفتار مطلوبی را که اختیاری انجام داده است، ببینیم و تشویق کنیم تا ادامه دهد) @t_madari🍁

می‌توان گفت یکی از مشکل‌ترین مهارت‌هاست. این تکنیک برای رفتارهایی است که اساس آن توجه‌طلبی منفی کودک است و برای رفتارهای منفی کوچک و خفیف بروز می‌کند. مانند: قشقرق، جیغ‌وداد، غرغر، دروغ گاه‌وبیگاه، فحش‌های کوچک که بچه از مهد یاد می‌گیرد، رفتارهای نامتعارف کوچک، و غیره به کار می‌آید. اساس این تکنیک این است که والدین، توجه خود را از تمام رفتارهایی که میل به توقف آنان دارند، بازداشته و فقط به رفتارهایی توجه نمایند که می‌خواهند، دوباره تکرار شود. برای بیان منطق تکنیک می‌توان این‌گونه آموزش داد، که برخی رفتارهای بچه مانند گیاهی است که می‌خواهیم آن را از بین ببریم اما به آن آب می‌دهیم اما تا گیاه از منبع خود تغذیه می‌شود انتظار از بین رفتن آن را نمی‌توان داشت. در قدیم تلفن‌های عمومی در خیابان به‌صورت سکه‌ای بود و در برخی مواقع چون پر از سکه می‌شد بعضی افراد با مشت به تلفن می‌زدند به امید اینکه شاید سکه‌ای از آن بیرون بیاید و بتوانند با آن تماس بگیرند چون تابه‌حال با این عمل سکه‌ای از تلفن خارج‌شده بوده است این کار را تکرار می‌کردند اما اکنون در خیابان‌ کمتر کسی به عابر بانک‌ها مشت و لگد می‌زند چون حتی یک‌بار هم، پولی از آن خارج نشده است لذا این رفتار تکرار نشده و به خاموشی منتهی شده است. والدین معمولاً می‌گویند که نمی‌شود کار منفی (کوچک) بچه را دید و هیچ کاری نکرد و این هیچ کاری نکردن را غیرعملی می‌دانند. درست است که نادیده گرفتن انرژی زیادی می‌گیرد و از مشکل‌ترین مهارت‌ها است اما با صرف انرژی و صبر زیاد، عملی است. والدین باید به‌گونه‌ای رفتار کنند که انگار چیزی رخ نداده است در مقابل، بازخورد کودک به این شکل است که سروصدا یا رفتار خود را به‌تدریج بالا می‌برد و به والدین نزدیک شده اصرار بیشتری می‌کند تا اینکه به اوج می‌برند و بعد از زمانی از شدت آن کاسته می‌شود، تا به خاموشی می‌گراید. حال اگر والدین در اواسط نادیده گرفتن به رفتار او عکس‌العمل نشان دهند یا حتی نگاه چشمی داشته باشند. کودک که مقصود او جلب‌توجه بوده به خواسته‌اش می‌رسد و زحمات والدین از بین می‌رود و اگر بخواهند دوباره همان رفتار نامطلوب را برای موقعیت دیگری نادیده بگیرند، نیاز به انرژی بیشتری دارند و کودک نیز با شدت بیشتری رفتار را به‌منظور جلب‌توجه والدین انجام می‌دهند. اگر به خاطر سختی کار، والدی گفت انجام نمی‌دهم سریعاً او را معاف نمی‌داریم بلکه تشویق می‌شود تا این تکنیک را اجرا کند. نادیده گرفتن هیچ کاری نکردن نیست، بلکه روش مؤثری است برای حل مشکل و نیازمند ثبات و کنترل بسیار است. روش مؤثری که به کودک یاد ‌می‌دهد، رفتارش توجه والدین را جلب نمی‌کند. با این تکنیک کودک در انجام دوبارۀ رفتار نامطلوب دلسرد می‌شود. @t_madari🍁