۸ نوامبر ۱۹۲۸ سالروز تولد بانوی آلمانی خانم اورسولا هاوربک است، که چند روز پیش تولد ۹۰ سالگی ایشان بود، تولدی که در زندان گذشت. وقتی ما دموکراسی از نوع لیبرالی حاکم در غرب را قبول نداشتیم و نداریم و نخواهیم داشت برای این است. بانوی کهنسال و شجاع که استاد تاریخ هم هستند در زندان به سر میبرند، به این خاطر که ایشان فقط سوال کردند: ۶ میلیون یهودی کجا و به چه شکل کشته شدند؟! جواب قانون این بود: زندان و ایشان برای بار سوم به زندان رفتند. دموکراسی از نوع یهودی یعنی این, اجازه سوال هم در رابطه با افسانه هولوکاست نداری.

لیست معروف‌هاشونو با توضیحات تو یه فایل PDF همین پایین می‌ذارم براتون. بخونید پروف‌های جعلی بودن هولوکاست توشه

خب پس ازادی بیان چی میشه ؟😕 احساسات بقیه ملّت‌ها و قومیت‌ها مهم نیست؟😒 یه اجازه‌ی دیگه که با مظلوم‌نمایی هولوکاست به دست آوردن تشکیل حکومت دینی بود

هیچ جای دنیا کسی حق تشکیل حکومت دینی نداره برای همینه حکومت‌هایی که از روی کتب آسمانی قانونگذاری شده‌ان از نظر سازمان ملل نقص‌کنندگان حقوق بشرن در حالی که اسرائیل چنین حقی داره بعد سازمان ملل چون مثلاقرآن گفته زن باید موی سر خودش رو بپوشونه میگه به زن ظلم شده

ولی با تلمود که اجازه ی کشتن غیریهودها و بچه‌هاشون تجاوز به زنانشون سرزمین‌هاشون کودکان و حتی نوزادانشون به بردگی گرفتنشون و دزدی ازشون رو داده هیچ مشکلی نداره چون که آخیییی گناه دارن و ۶ میلیونشون رو کشتن😒

تلمود کتاب تحریف شده‌ست تورات و سخنان حضرت موسی حسابش از این جداست خلاصه این هولوکاست خیلی به درد مظلوم‌نمایی یهودیا خورد اما چه جوری القا شد؟

اولین فیلم راجع به هلوکاست فیلم اکسدوس بود ولی یه ویژگی جالب داشت بحث هولوکاست و سرزمین موعود هر دو با هم در این فیلم پرداخته شدن به طور کاملا ناخودآگاه این دو موضوع در کنار هم توی ذهن مخاطب میشینه و تبدیل میشه به دو قضیه‌ی جدا نشدنی

اما فیلم فهرست شیندلر از استیون اسپیلبرگ بعد از فراهم شدن جو ترحم و آمادگی اذهان عمومی جرات میکنه و ارتباط بیشتری با دروغ‌های تاریخی شک‌برانگیزی مثل اتاق‌های گاز و کشتار فله ای یهودی‌ها برقرار میکنه

اسپیلبرگ یکی از کارگردانان جریان‌ساز هالیووده و هیچ تعجبی نداشت که فیلم خیلی راحت نامزد چند اسکار و برنده بهترین فیلم و کارگردانی شد و درست بعد این فیلم بود که کاسه‌لیس‌ها قشر عمده‌ی زحمتکش کارگردانای هالیوود خط رو گرفتن و کرور کرور فیلمایی با ژانر نگاه کنید یهودی‌ها چقدر بدبخت بودن شروع شد

مثلاً فیلم پیانیست پیرو سیاست پیشروی قدم به قدم هالیوود حالا بعد بدبخت‌نمایی یهودی‌هانشون میده که چه مردم خوب و مهربون و گل و بلبل و باهوش و استعداد و خلاصه‌ی مجسمه‌ی نیکی بودن مظلوم‌نمایی هم که البته توی این فیلم به اوج خودش میرسه. توش آلمانیا یهودیا میکشن واقعاً چقدر یهودی تو آلمان بوده مگه؟