. . عقلِ جامعه دست چه کسانی است؟ . نمیدانم ایشان را با چه عنوانی باید خطاب کنیم: خواننده، روشنفکر، فیلسوف، اندیشمند سیاسی، تئوری پرداز! یا همه با هم را در بردارد. به یک جمله او دقت کنید، می گوید: "سیاست عرصه ای خشن است!" ‌. تن و روح ارسطو، افلاطون، جان لاک، ابن خلدون، خواجه نصیر در گور با این نظر می لرزد! سیاست عرصه خشن و خشونت است؟ اتفاقا جهت اطلاع ایشان باید گفت که سیاست عرصه عقلانیت و تدبیر برای مدیریت و رفع خشونت است. سیاست در سنت تاریخی ایرانی و ادبیات فارسی یعنی به معنای تربیت کردن اسب وحشی و یونانیان و رومیان تدبیر مدن و منزل است. افلاطون سیاست ارباب علوم می داند از آن جهت که بر مبنای عقلانیت بشری به دنبال کاستن خشونت و خون ریزی است. تعریف فیلسوف معاصر جناب #شاهین_نجفی از سیاست نقطه مقابل درک فلاسفه و اندیشمندان علم سیاست است، حتی ماکیاول واقع گرا نیز از بیان این جمله به چنین صراحتی پرهیز دارد‌. نقطه پایان سیاست، آغاز خشونت است. . حالا شاید شما بپرسید مگر اهمیت دارد؟ بله اهمیت دارد چون خزعبلات آغشته به مغالطه این قشر بیسواد لمپن توجیه کننده "خشونت و خون" است. در سه ماه اخیر این ادبیات را به اشکال مختلف از زبان روشنفکران و سلبریتی های بسیاری شنیدیم. تکرار این جملات در داخل کشور تولیدکننده خشم و خشونت بود. خشونتی که به قمه، چاقو، آتش زدن تبدیل شد. چرخه خشم و خون با عقلانیت که در سیاست ورزی ممکن است متوقف میشود. جناب شاهین نجفی در یک حرکت رندانه، جای پادزهر را با زهر عوض کرده است. . اهمیت دارد جامعه عقلش را به چه کسانی می سپارد؟