✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «لَیلَةُ الرَّغائِب، شب دلدادگان» روز پنجشنبه، ١۴٠٠/١١/١۴ مناسبت روز: امروز اولین روز از ماه بزرگ رجب و برابر با سالروز میلاد باسعادت پنجمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، حضرت باقرالعلوم (ع) است، امام همامی که دريای دانش را شكافته و اسرار علوم الهی را برای بشریت آشكار ساخته است! همچنین، امشب اولین شب جمعه در ماه رجب است که شب بسیار عظیمی است و آن را «لَیلَةُ الرَّغائِب» نامیده‌اند؛ لذا با تبریک و تهنیت ایام، سخن امروز را به این شب پربرکت‌ اختصاص داده و انشاالله در روزبرگ فردا پیرامون ولادت حضرت باقرالعلوم (ع) سخن خواهیم گفت! ماه رَجَب یا رَجَب‌ُالمُرَجَّب، هفتمین ماه از ماه‌های قمری، و اولین ماه از ماه‌های حرام است؛ در روایت آمده که «رجب» نام نهری است در بهشت که از عسل شیرین‌تر و از شیر سفیدتر است و هر کس در این ماه پربرکت‌ روزه بگیرد، از آن نهر، در بهشت می‌نوشد! (من‌لا‌يحضر‌ه‌الفقیه، ج٢، ص٩٢) همچنین رسول خدا (ص) در فضیلت این ماه فرمودند: «رجب، ماه خداست؛ که در آن، رحمت خود را بربندگان فرو مى ریزد!» (عیون أخبارالرضا، ج‏٢، ص٧١) در این ماه بزرگ، شاهد طلوع سه ستاره درخشان در آسمان ولایت و امامت، ولادت «امیرالمؤمنین و امام جواد و امام باقر (علیهم‌السلام)» و بزرگ‌ترین حادثه تاریخ بشری، و سرآغاز آخرین دین الهی یعنی بعثت پیام‌آور مهر و رحمت، حضرت محمد مصطفی (ص) هستیم که این ايام مبارک بر حرمت این ماه بزرگ افزوده است! همچنین طبق روایات، اولین شب جمعه این ماه دارای شرافت ویژه‌ای است که آن را «لَیلَةُ الرَّغائِب»، شب اشتیاق و موعدِ دلدادگی و بندگی پروردگار متعال دانسته‌اند! «رغائب» در لغت عرب به دو معنا آمده، یکی به معنای چیزی است که «مورد رغبت و اشتیاق» قرار می‌گیرد؛ و دیگر به معنای «عطاء و بخشش فراوان» است؛ بنابراین «لَیلَةُ الرَّغائِب» شبی است که میل و اشتیاق مؤمنین و دلدادگان به آن بسیار، و عطاء و بخشش الهی در آن سرازیر است! [مفاتیح نوین، ص۶۱۸] چنانچه پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: «از اولین شب جمعه در ماه رجب غافل نشوید؛ زیرا شبی است که فرشتگان آن را "لیلة الرغائب" می‌نامند!» سپس فرمودند: «اولین پنج‌شنبه ماه رجب را روزه بگیرید و در شب جمعه‌ی اول، فی‌مابین نماز مغرب و عشاء، دوازده رکعت نماز بخوانید» (که کیفیت آن در مفاتیح‌الجنان آمده است)؛ «خداوند متعال در شب اول قبر، ثواب این نماز را با زیباترین صورت و با روی گشاده و درخشان و با زبان فصیح به سوی شما می‌فرستد! پس او به خواننده نماز می‌گوید: ای حبیب من، بشارت بر تو باد که از هر شدت و سختی نجات یافتی! پس میّت می پرسد تو کیستی؟ به خدا سوگند که من صورتی زیباتر از تو ندیده‌ام و کلامی شیرین‌تر از کلام تو نشنیده‌ام و بویی، بهتر از بوی تو به مشامم نرسیده است! و آن زیباروی پاسخ می‌دهد: من ثواب آن نمازی هستم که (در لَیلَةُ الرَّغائِب) به جا آوردی! امشب به نزد تو آمده‌ام تا حق تو را ادا کنم و مونس تنهایی تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دمیده شود و قیامت بر پا شود، من سایه بر سر تو خواهم افکند!» [الإقبال بالأعمال الحسنه، ج۳، ص۱۸۵] رهبر معظم انقلاب هم در رابطه با بهره‌گیری از این ماه بزرگ به جوان‌ها سفارش کرده و فرمودند: «من به شما جوان‌ها عرض می‌کنم از ماه رجب استفاده کنید، بهره ببرید برای تقویت این بُعد معنویّت‌گرا؛ بعد از ماه رجب هم ماه شعبان است، بعد ماه رمضان است، رجب بهار معنویّت است! شماها هم مظهر بهار انسانیّت هستید؛ چون در بهار عمر خود قرار دارید؛ از این بهار معنویّت هرچه می‌توانید استفاده کنید...» (۱۳۹۵/۰۲/۰۱) ✍️ و سخن امروز را با دعای حضرت سجاد(ع) که در اوّلین روز ماه رجب قرائت فرموده‌اند به پایان می‌بریم: «بسم الله الرّحمن الرّحیم یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ وَ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ؛ لِکُلِّ مَسْأَلَهٍ مِنْکَ سَمْعٌ حَاضِرٌ وَ جَوَابٌ عَتِیدٌ؛ اللَّهُمَّ وَ مَوَاعِیدُکَ الصَّادِقَهُ وَ أَیَادِیکَ الْفَاضِلَهُ وَ رَحْمَتُکَ الْوَاسِعَهُ؛ فَأَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ؛ وَ أَنْ تَقْضِیَ حَوَائِجِی لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ» «اى خدایى که مالک حاجت‌هاى فقیران و دانا به اسرار خاموشانی، هر درخواستی را همان لحظه می‌شنوى و پاسخش را مهیا نموده‌ای؛ اى خدایی که وعده‌هاى تو همه صادق و نعمتت فراوان و رحمتت وسیع است؛ پس از تو درخواست می‏‌کنم که بر محمد و آل محمد درود فرستى؛ و حاجات مرا در دنیا و آخرت برآورده سازی که البته تو بر هر چیز توانایى!» 📚 مفاتیح‌الجنان، اعمال ماه رجب.

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «فردوسی، مروّج فرهنگ ایرانی اسلامی» روز یکشنبه، ١۴٠١/٠٢/٢۵ ✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم به نام «روز بزرگداشت فردوسی» نامگذاری شده، لذا سخن امروز را با گرامیداشت یاد و خاطر این شاعر مسلمان ایرانی آغاز می‌نمائیم؛ «ابوالقاسم فردوسی طوسی»، حکیم، فیلسوف، ادیب و شاعر بزرگ حماسه سرا و پارسی‌گوی ایرانی در قرن چهارم است؛ او در تمام دوران زندگی، همواره در راه کسب علم و ادب، و فرهنگ و معارف ناب اسلامی و همچنین تاریخ و آداب و سنت ایرانیان، همت گمارده، چنانچه تنها یکی از اثرات جاودانه او، «شاهنامه» است که نوشتن آن حدود سی و پنج سال به طول انجامیده و نزدیک به پنجاه هزار بیت دارد و در این ابیات، داستان‌های حماسی پندآموز و تاریخ پهلوانان بزرگ سرزمین ایران را با رویکرد معارف ناب اسلامی نگارش نموده است؛ اکثر مورخین اذعان نموده‌اند که فردوسی پیرو مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) بوده است؛ همچنین برخی از دانشمندان و علمای سرشناس شیعه مانند «عبدالجلیل قزوینی» و «قاضی نورالله شوشتری» به شیعه دوازده امامی بودن فردوسی، اذعان نموده‌اند؛ [مذهب فردوسی و ادیان در شاهنامه، ص۱۲] البته با نگاه به اشعار ولایی فردوسی، آن‌هم در زمان حکومت شاه محمود غزنوی و اهل‌سنت متعصب آن زمان، به آسانی می‌توان دریافت که او شیعه و شیفته اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) و بخصوص حضرت علی (ع) بوده، به‌گونه‌ای که همین اشعار وی، باعث رنجیده خاطر شدن شاه و پیمان‌شکنی او در رابطه با پاداش شاهنامه و همچنین خروج فردوسی از غزنین، پایتخت غزنویان شد و برخی از نویسندگان اهل سنت نیز به فردوسی لقب «رافضی» دادند! [همان] ابیاتی همچون: «که من شهر علمم، علیم در است / درست این سخن قول پیغمبر است» و یا: «سر انجمن بد ز یاران علی/ که خواندش پیمبر علی ولی» و یا: «منم بندهٔ اهل بیت نبی/ ستایندهٔ خاک و پای وصی اگر چشم داری به دیگر سرای/ به نزد نبی و علی گیر جای گرت زین بد آید گناه منست/ چنین است و این دین و راه منست برین زادم و هم برین بگذرم/ چنان دان که خاک پی حیدرم دلت گر به راه خطا مایلست/ ترا دشمن اندر جهان خود دلست نباشد جز از بی‌پدر دشمنش/ که یزدان به آتش بسوزد تنش» این اشعار حماسی در رابطه با امیرالمؤمنین (ع) در آن دوره که همه‌ی شیعیان تقیه می‌کردند، واقعاً شاهکار است؛ چنانچه آیت‌الله العظمی جوادی آملی (دامت‌برکاته) درباره این اشعار فرمودند: «مقام علمی فردوسی چنان بلند بوده که می‌توانسته چنین ابیاتی را بسراید و جرأت نکنند به او گزندی برسانند... نام مبارک حضرت امیر (ع) در آن دم و دستگاه جرمی نابخشودنی بوده! و فقط به دلیل عظمت فردوسی، این گفته‌هایش را تحمل کرده‌اند! (البته) فردوسی در توحید الهی (نیز) اشعاری عظیم و فیلسوفانه دارد که مرحوم صدرالمتالهین به عنوان سند، یکی از آن‌ها را ذکر می‌کند: "خداوند بالا و پستی تویی/ ندانم چه‌ای هرچه هستی تویی"؛ که تفسیر درست این شعر این است که همه حقیقت هستی خداست...»‌ (سخنان معظم‌له مورخ ٢٩ آذر ١٣٩٧) برخی از اُدباء و مورخین نیز، از جمله «سید حسن امین» اذعان نموده‌اند که فردوسی، اسلوب و روش به شعر در آوردن شاهنامه را از قرآن کریم گرفته و در این کتاب، فرهنگ ایرانی را به فرهنگ اسلامی پیوند زده... و راه نیک‌بختی در دنیا و رستگاری در جهان واپسين را نشان داده است؛ [فرهنگ در آیینه زبان و ادبیات فارسی، ص۳۶] انتقاد از پادشاهان و فراخواندن آنها به دادگستری، باور به ماندگاری نام نیک، انصاف در برابر دوست و دشمن، ستایش علم و عمل، مهر به همسر و فرزند، ستایش اندیشیدن و تأمل در کارها، نکوهش تنبلی و آز و دروغ و رَشک، و بالاخره باور به ناپایداری دنیا و تهیه توشه برای سرای آخرت از جمله نکاتی است که در سراسر شاهنامه به‌چشم می‌خورد؛ چنانچه گویی فردوسی، تمام شاهنامه را از سخنان حضرت علی (ع) الهام گرفته‌ و بر اساس معارف مکتب اهل بیت (ع) به رشته‌ی تحریر درآورده است؛ (سید جعفر شهیدی، بهره ادبیات از سخنان علی (ع)، ص٣٠) ✍️ رهبر فرزانه انقلاب (مدظله‌العالی) نیز در سخنان خود، بارها فردوسی و حکمت الهی اسلامی او را ستوده‌اند، که روزبرگ امروز را با بخشی از سخنان معظم‌له، به پایان می‌بریم: «حقیقت این است که فردوسی یک حکیم است... و حکمت او، حکمت الهیِ اسلامی است... شما خیال نکنید که در حکمت فردوسی، یک ذره حکمت زرتشتی وجود دارد... (او) دلباخته و مجذوب مفاهیم حکمت اسلامی بوده...؛ بله؛ من موافقم که از «فردوسی» تجلیل شود...فردوسی باید هم بزرگ شود، فردوسی در قلّه است.... او انسانی بوده برخوردار از معارف ناب دینی» (گزیده‌ای از سخنان معظم‌له مورخ ‌۱۳۷۰/۱۲/۰۵و ۱۳۹۰/۰۵/۲۴) ✍️ روحش شاد، یادش گرامی و نامش همواره جاودان باد.