بسم الله الرحمن الرحیم 🟢انتخابات: جلوه‌ای از زیست اجتماعی و کنشگری سیاسی 🖊حسین انجدانی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔶انسان موجودی اجتماعی است. علت زیست اجتماعی او را در ذات و سرشت و طبیعت او جستجو کنیم (مدنی بالطبع) یا آن را تحمیل و جبر زندگی اینجهانی او بدانیم (مدنی بالجبر) و یا اینکه آن را معلول طبیعت استخدام‌گری او بدانیم (مدنی بالاستخدام)، در اصل مسأله تفاوتی ایجاد نمی‌کند. انسان نمی‌تواند بدون اجتماع زندگی کند. نه تنها «اصل زندگی» بلکه «کیفیت زندگی» او نیز به فعالیت‌های اجتماعی او و دیگران گره خورده است. 🔹دغدغه‌مندی نسبت به سرنوشت و نوع مدیریت جامعه از مهم‌ترین جلوه‌های اجتماعی بودن انسان است. این مسأله تا آنجا مهم است که برخی از فیلسوفان، فصل ممیز انسان از سایر موجودات را «سیاسی بودن» دانسته و گفته‌اند انسان «حیوانی سیاسی» است. 🔻در روزگار حاضر و در نظام‌‌های مردم‌سالار، از مهم‌ترین کنش‌هایی که علیرغم کم‌هزینه‌بودن، ‌آثار و پیامدهایی طولانی‌مدت بر همه ابعاد زیست فردی و اجتماعی آدمیان دارد، مشارکت در انتخاب مسؤولان، حاکمان و مدیران کشور است. فی المثل، تصویب برنامه‌های پنج‌ساله کشور، تصویب و تأیید بودجه سالانه اداره کشور و بسیاری از قوانینی که حیات اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و تربیتی ما را مدیریت می‌کنند، از کارهایی است که توسط نمایندگان مجلس صورت می‌گیرد. با حضور در انتخابات و تلاش در جهت انتخاب اصلح، می‌توان زمام چنین اموری را در اختیار افراد کاردان و کارآمد و متعهد قرار داد و با عدم حضور در انتخابات، نه تنها ممکن است افرادی غیراصلح به عنوان نماینده برگزیده شوند، بلکه ممکن است بسیاری از شئونات اجتماعی (اعم از مسائل اقتصادی و امنیتی و فرهنگی) ما مورد طمع و دست‌درازی دشمنان قرار گیرند. 🔶به همین دلیل است که معمار کبیر انقلاب اسلامی، #امام_خمینی(ره) می‌فرمود: «بدانید که انتخابات از اموری است که در سرنوشت شما و در سرنوشت ما نقش مهم دارد؛ و بالاترین نقش است؛ و این انتخابات است که همه امور کشور را چه در داخل و چه در خارج باید بگذراند.» (صحیفه امام، ج۱۸، ص403) #انتخابات #انسان‌شناسی #سیاست 🔺کانال حجت‌الاسلام حسین انجدانی را در ایتا دنبال بفرمایید👇 🆔https://eitaa.com/taammolat314

بسم الله الرحمن الرحیم ◻️انسان: جاندار ناطق یا حیوان ناطق؟ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔸حیوان ناطق، یکی از دیدگاه‌های شایع و رایج فیلسوفان در تعریف انسان است. این دیدگاه از سوی برخی از معاصران و برخی از اخلاقیون و عرفان‌مسلکان مورد طعنه و بعضاً تمسخر نیز قرار گرفته است که آری فیلسوفان، آدمیان را در زمره حیوانات به شمار آورده و تنها تمایز او با گاو و الاغ و گوسفند و امثال آن را ناطقیت یا قدرت درک کلیات دانسته‌اند! درحالی که عارفان، انسان را از ملائکه نیز بالاتر دانسته و معتقدند؛ من ملک بودم و فردوس برین جایم بود! 🔹درحالی که اگر اندکی دقت می‌شد، می‌دانستیم که فیلسوفان به دنبال بیان تمایز #انسان با انعام و دوابّ و چارپایان و خزندگان و چرندگان و درندگان نبوده‌اند. اساساً فیلسوفان اولیه، یعنی اندیشمندانی مثل کِنْدی (م ۲۵۰ ق)، فارابی (م ۳۳۹ ق)، ابن‌حزم (م ۴۵۶ ق) و راغب اصفهانی (م ۵۰۲ ق)، به هنگام تعريف انسان، برای بیان جنس او از کلمه حيوان (که در ادبیات متأخرین به معنای چارپایان یا چرندگان و درندگان و خزندگان و ... است) استفاده نمی‌کردند؛ بلکه انسان را نوعی از انواع جنس «حیّ» (یعنی موجود زنده یا جاندار) می‌دانستند. [هر چند منظور کسانی که از کلمه حیوان هم استفاده کرده‌اند، هرگز حیوان به معنای چارپایان و چرندگان و... نبوده است؛ بلکه حیوان به معنای موجود دارای حیات بوده است. اما برخی از متأخرین بدون دقت کافی، گمان کرده‌اند که فیلسوفان، انسان را در زمره حیوانات و چارپایان و ... طبقه‌بندی کرده‌اند!] توضيح آنکه #کندی در تعریف انسان از عبارت حی ناطق ميت استفاده می‌کند. يعني با دو فصل ناطق و ميت نوع انسان را از ساير انواع حيّ متمايز مي‌کند. #فارابی نيز در تعريف انسان مي‌گفت: «الحي الناطق الميت»؛ يعني زندة ناطق ميرا. #ابن_حزم اندلسي هم به هنگام بحث دربارة فصل، همين تعريف از انسان را ذکر مي‌کند. البته توضيح مي‌دهد که منظور از نطق در اينجا کلام و سخن نيست؛ بلکه قدرت تمييز و تفکر در علوم و صناعات و تجارات و توانايی تدبير امور است. اين معنای از نطق اختصاص به انسان دارد و در ساير حيوانات نيست؛ جز ملائکه و جنيان. در ادامه #راغب_اصفهانی نيز همين جنس و فصل‌ها را براي انسان بيان مي‌کند با اين توضيح که مي‌گويد معناي اين جنس و فصل‌ها آني نيست که بسياري از مردم تصور مي‌کنند. يعني منظور از حيً به عنوان جنس انسان حيات حيواني نيست و منظور از ميت هم موت حيواني نيست و منظور از نطق هم کلام و سخن نيست. بلکه منظور از حي آن حياتي است که در قرآن گفته مي‌شود «لينذر من کان حيا» و منظور از نطق هم آن بيان و سخني است که در قرآن گفته شده است «علمه البيان» و منظور از ميت هم يعني کسي که شهوت و غضب خود را مقهور مقتضاي شريعت و دين مي‌کند. يعني موت و مرگ ارادي منظور است و نه مرگ طبيعي و بدني. #انسان‌شناسی 🔺کانال تَأَمُّلات را در ایتا دنبال بفرمایید👇 🆔https://eitaa.com/taammolat314