🔰 #سورئالیسم؛ ادبیاتِ پسارئالیستی ✍️ از سالِ ۱۸۹۰ میلادی به بعد بویژه هرچقدر که به پایانِ قرن ۱۹ نزدیک می شویم از نفوذِ ناتورالیسمِ ادبی کاسته می شود و در مقابل جریان ها و گرایش های ادبیِ دیگری ظهور می کنند. یکی از این گرایش ها، ادبیاتِ "سورئالیستی" می باشد. سورئالیسم؛ صورتی دیگر از ادبیاتِ پسارئالیستی است که از حدودِ سال ۱۹۲۴ م پدید آمد. این مکتبِ هنری و ادبی در قلمروهای #شعر، #نقاشی، بیشتر از ادبیاتِ داستانی ظهور یافت. همچنین سورئالیسم در #مجسمه_سازی، #تئاتر و #سینما هم ظهور پیدا کرد. در واقع سورئالیسم ادامه ی معقول ترِ دادائیسم می باشد. جوهر سورئالیسم نیز مثلِ همه ی صور دیگرِ اندیشه ی پسامدرن مبتنی بر نوعی عقل گریزی است. سورئالیسم ماهیتی عقیم دارد و نوعی ستیز در بُن بست است. سورئالیسم به طور رسمی از سال ۱۹۲۴ م با انتشارِ بیانیه ی سورئالیسم آغاز شد. و به تعبیر دقیقتر؛ در خفا با انتشارِ کتابِ #میدان_های_مغناطیسی در سال ۱۹۲۰ م آغاز شده بود. 🔶️ سورئالیست ها؛ از طریقِ #تکنیک_نگارش_خود_به_خودی، یا نگارشِ اتوماتیک، تجربه های متعلّق به جهان ناخودآگاهِ نویسنده را بیان می کنند و اگر چه بیشتر جُز مجموعه ای از #اوهام و #تصاویر_بیمارگونه، #اروتیک، #شهوانی و #مضامینی_نیهیلیستی و بی سَر و تَه دستاورد دیگری ندارد. همچنین سورئالیسم به دلیلِ ویژگیِ پُست مدرنیستی که دارد، این وجهِ به اصطلاح عقل گرایانه ی بشر مدرن و تفکر اومانیستی را به کنار نهاده و سراغِ وجه ناخودآگاهِ سوژه ی مدرن می رود و به ترسیم و توصیف آن می پردازد. آندره برتون، فیلیپ سوپو، لویی آراگون و اِلوآر را می توان از اعضای اصلیِ تشکیلات سورئالیسم دانست. 💢 کانالِ "تأمُّلاتِ نظری" دریچه ای به سوی آگاهی و پیشرفت👇 @taammolatenazari