✅ رابطه بعثت و فطرت در کلام امام علی(ع) 🎙 آیت‌الله احمد مبلغی 🔴 بعثت، نوری است که از افق فطرت برمی‌خیزد، نسیمی است که از سرچشمه حقیقت می‌وزد و بانگی است که جان‌های خفته را بیدار می‌سازد. در این بیداری، انسان به یاد می‌آورد که از کجا آمده است، به کجا می‌رود، و برای چه خلق شده است. بعثت، بازگرداندن انسان به خویشتن، به خدای خویش و به عهدی که از ازل بسته است. 🔴 انسان، در ذات خویش، موجودی عهدبسته است؛ عهدی که در عمق خلقتش تنیده شده، ميثاقی که او را به خدا پیوند می‌دهد. این عهد، نه فقط قراردادی بیرونی، که رشته‌ای از جنس نور است که او را به اصل وجود متصل می‌سازد. چنین میثاقی، انسان را در اوج هستی قرار می‌دهد، اما این اوج، بی‌وفایی انسان را تحمل نمی‌کند. 🔴 بعثت آمده است تا انسان را از بند فراموشی برهاند، تا او را به ادای عهد وادارد، تا او را به سمت حقیقتی که در عمق جانش نهفته است، سوق دهد. 🔴 ای دریغا که انسان، با آنکه در طوفان خلقت، این عهد را بسته است، اما در آرامش غفلت، آن را فراموش کرده است. عهدی که نه می‌داند بسته است و نه به یاد دارد که بر آن استوار است. این فراموشی، چونان ابری تاریک، بر آسمان روح سایه افکنده و او را از نور پیمان محروم ساخته است. بعثت، نسیمی الهی است که این ابر را می‌زداید، قلب را می‌لرزاند، و جان را به طوفان بیداری می‌کشاند ...... 🔻 جهت مطالعه کامل این مطلب در سایت به لینک زیر مراجعه فرمایید: https://andishehma.com/rabete-besat-va-fetrarat/ 🌐 اندیشه ما https://eitaa.com/joinchat/3881369777C45aea07034