#روضه_قیمت_دارد از کودکی تا امروز با عشق ویژه ای در مجالس اباعبدالله شرکت می کردیم. مجلس امام حسین (ع) تنها مجلسی بوده و هست که ریایی در آن پیدا نمی شود. از کسی که بی ادعا دست خود را تا مچ در کفش ها فرو می کرد و کفش ها را جفت می کرد تا فردی که دست ادب برسینه داشت و حاضرین در مجلس امام حسین ع را خوش آمد می کرد. از جوانانی که چای پخش می کردند. از گروه هایی که دو نفر دو نفر روبروی هم می نشستند و گوشت ریز می کردند. یکی چاقو به دست داشت و یکی هم ساطور... در گذشته های نه چندان دور سخت تر هم بود. نه نانوایی ماشینی بود و نه جارو برقی. زن‌ها تا صبح نان می پختند و سبزی پاک می کردند. شب و روز تاسوعا و عاشورا مگر خواب به چشم کسی می آمد؟ خدایا این چه شورش است که در خلق عالم است؟ این چه نوحه و عزا و چه ماتم است که تا عمق وجود هر زن و مرد و هر پیر و جوانی نفوذ کرده است؟ همه آنچنان ذوب در این عشق شده اند که دارا و فقیر نمی شناسد. همه در یک صف می نشینند و خود را دعوت شده این سفره پربرکت می دانند. سفره ای بی انتها از خواسته ها. هرکس درد اختصاصی و پنهانی خود را به این درگاه آورده است. فرقشان را فقط در نحوه ابراز می بینیم. یکی به راحتی اشک می ریزد و یکی سر درگریبان تفکر دارد. یکی درد دارد، یکی حاجت، یکی ذوب در محبت خدا و رسول و امام حسین ع، یکی محو تماشای ما رایت الا جمیلا حضرت زینب س به هر توصیف حال عمومی همه خوب است. انگار از بودن خود در مجلس امام حسین ع احساس دیگری داریم، احساس خوشایندی که آری من هم هستم. من هم قطره ای از این دریای با عظمتم و چه لذتی دارد این احساس بودن در این مجلس با صفا... خدایا ممنونم که شور را همراه با شعور به من دادی. ممنونم که در زیر علم چرخان پر از احساس، درک واژه های عمیق محبت، گذشت و ایثار را به من یاد دادی. آموختی که حسینی زیستن دلی به وسعت آسمانها می خواهد. محبت، ایثار، گذشت، شهادت، قاسم بن الحسن، علی اکبر، علی اصغر، حبیب بن مظاهر و اصلا دست های قلم شده و تن بی سر در دریای بی کران عاشورا و فرهنگ امام حسین ع معنی می‌شود. کلماتی نورانی که هر کدام به تنهایی یک فرهنگ است فرهنگی به وسعت کهکشان راه شیری و بلکه وسیعتر... ✍ محمد رفیعی دبیر آموزش و پرورش طبس 🌴 @Tabasya 👈 #طبسیا 🌴