اعتراف سال۱۳۹۷ ظریف: ترکمانچای، افتخار ملی نیست ‍ ♦️آقای ظریف، اخیرا قرارداد #ترکمانچای را ستود و آن را سقف توانمندی های ملت ایران -به دور از آرزوها- معرفی کرد! 🔹طبق قرارداد ترکمانچای، ایالت های ایروان و نخجوان و بخش‌هایی از تالش (۳۰ هزار کیلومتر مربع)، از خاک ایران جدا شد. ضمنا ایران، حق قضاوت کنسولی (کاپیتولاسیون) را به روسیه واگذار کرد و ده کرور تومان به عنوان غرامت جنگی پرداخت. ♦️در منفور بودن آن، همین بس که ظریف، ۸ بهمن ۱۳۹۷ در مجلس گفت: "چرا افتخارات ملی را ترکمانچای می‌نامید؟ چرا بدعهدی رژیم جنایتکار آمریکا را به اسم جمهوری اسلامی تمام می‌کنیم و افتخار کشور را ترکمانچای می‌نامیم؟ از دولتی که به اصول بین‌الملل پایبند نیست چه توقعی داریم؟... این ترامپ است که باید به برجام، ترکمانچای بگوید، نه شما". 🔹ظریف آن زمان، ترکمانچای را نقطه مقابل #افتخارات_ملی می شمارد؛ اما چهار سال بعد، با این پیش فرض که برجام در واگذاری امتیازات به دشمن، شبیه آن قرارداد بوده، به تحسین ترکمانچای می پردازد تا فجایع برجام را توجیه کند! ♦️ او در این جفای جدید، ابایی ندارد که شرایط اقتدار ایران معاصر را با دوره قاجاریه و اشغال نظامی ایران در دو قرن پیش مقایسه کند. خب! یک کلمه بگو اشتباه کردم که به دشمن اعتماد کردم؛ این همه ضد و نقیض گویی و تحریف و توهین به ملت و کشور، چرا؟! محمد ایمانی

🔺🔺 برگ 2️⃣ 🔺🔺 متأسفانه در نتیجهٔ توافق #ترکمانچای قوم تالش به ۲ قسمت تقسیم شد. تالش شمالی وارد اتحاد جماهیر شوروی شد و در نهایت جزو جمهوری آذربایجان شد. بدون توجه به مرزهای دوران شوروی در این سال‌های جدید نه‌تنها شهر آستارا بلکه شهرها و روستاهای دیگری نیز بودند که در بین آنها تقسیماتی انجام گرفته است. در ادامه‌ی این مراحل رابطهٔ ما با برادرانمان در آن‌طرف مرز یعنی ایران محدودتر شده است. این در واقع نتایجی مهمی را در بر می‌گیرد که شامل کاهش افرادی است که در شمال تالشستان و #قفقاز از زبان فارسی استفاده می‌کنند. ذکر این نکته اهمیت دارد که قوم تالش همچنان گذشته تاریخی خود را به یاد دارد. در اینجا به ۶ نکته اساسی خواهم پرداخت. ۱. تالش در واقع هویت خاص خود را دارد، نام تالشستان با ایران مرتبط است؛ مانند نام‌های لرستان، کردستان و بلوچستان و غیره که در #ایران قرار دارند. در ج.آذربایجان نام تالشستان به این دلیل که ممکن است افراد مورد تعقیب قرار بگیرند ممنوع شده است. در واقع با محکوم‌کردن ایجاد استان تالش در ایران حدود ۲۰سال پیش، در ج.آذربایجان یک دوره حساسیت بالا ایجاد کرد. در واقع این نکته نشان می‌دهد که در پارلمان ایران صحبت‌کردن دربارهٔ تالش مشکلاتی ایجاد می‌کند. هنگامی که نمایندگانی با اصالت تالشی در پارلمان ایران درباره قومیت تالش می‌توانند صحبت کنند اما در ج.آذربایجان چنین چیزی ممکن نیست. توجه داشته باشید که تالش‌ها مانند ایرانیان به هویت خود افتخار می‌کنند. در واقع، امروزه نام تالش صرفاً به‌عنوان منطقهٔ جنوبی ج.آذربایجان یاد می‌شود و به هویت تالشی توجه نمی‌شود. در کشور ج.آذربایجان یک سازمان با نام تالش وجود ندارد و حتی در شورای محلی نیز از این نام استفاده نشده است و از مناطق تالش‌نشین نیز با نام خان لنکرانسکی یاد می‌شود و هویت تالش به‌کلی انکار می‌شود. ۲. تالش‌ها از زبان خویش محروم هستند. در ج.آذربایجان، زبان تالشی در تمام محله‌هایی که به‌عنوان زبان روزمره استفاده می‌شد حذف شده است. با وجود اینکه حدود ۲۰سال پیش زبان تالشی یک زبان معمول در بین خانواده‌ها بود امروزه مراحل جذب‌کردن تالش‌ها در هویت جمهوری آذربایجان باعث شده است که در مناطق تالش‌نشین نیز از زبان تالشی استفاده ‌نشود. زبان تالشی در مدارس آموزش داده نمی‌شود. علی‌رغم اینکه دولت جمهوری آذربایجان گفته است که در مدارس امکان آموزش زبان تالشی وجود دارد اما در عمل چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. با این وجود در دانشگاه حتی یک کرسی درباره زبان و ادبیات تالشی، تاریخ #تالش یا مردم‌شناسی تالش وجود ندارد. می‌توان گفت تالش‌ها دومین قومیت از نظر جمعیت در جمهوری آذربایجان هستند که حق تدریس به زبان مادری از آنان سلب شده است و این درحالی است که حق تدریس به زبان‌های دیگر مانند روسی، عبری و گرجی به رسمیت شناخته شده است اما زبان تالشی به‌کلی سرکوب می‌شود و این در حالی است که به زبان عبری و روسی توجه ویژه می‌شود. در جمهوری #آذربایجان رسانه‌های مربوط به تالش‌ها را به‌‌ویژه زمانی که بخش خصوصی بخواهد آنها را حمایت کند، محدود می‌کنند. در سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۲ تعدادی از خبرنگاران تالش دستگیر شدند. در سال ۲۰۲۰ یک روزنامه‌نگار دیگر به نام فخرالدین عباسف دستگیر و زندانی شد. به‌صورت کلی تمام رسانه‌هایی که به مسائل تالش‌ها بپردازد به‌شدت سرکوب می‌شود. ۳. جمعیت تالش‌های جمهوری آذربایجان بیش از یک میلیون و ۵۰۰هزار نفر است. این غیر از تالش‌هایی است که در کشورهای دیگر آواره شده‌اند و می‌خواهند برگردند. در تمام آمارها این جمعیت انکار می‌شود و جمعیت آنها کمتر از ۱۰۰هزار نفر ذکر می‌شود. تحقیقات مستقل آمریکایی‌ها نشان می‌دهد فقط در پنج شهر جنوبی بیش از ۵۰۰ هزار نفر تالش زندگی می‌کنند و این نصف جغرافیای تالشستان را در برمی‌گیرد. ۴. تاریخ و فرهنگ تالش‌ها انکار می‌شود. امروز در ج.آذربایجان هر موفقیت فرهنگی به نام آذربایجان نوشته می‌شود و هویت ترکی را برجسته می‌کنند. تمام مباحث تاریخی و ادبی تالش‌ها مانند داستان‌ها، افسانه‌ها و اشعار ترکیزه می‌شوند و تاریخ تالش به نام تاریخ ترکی جعل می‌شود. موسیقی و هنرهای تالشی در ج.آذربایجان به‌عنوان موسیقی و هنرهای ترکی از آن یاد می‌شود. ۵. برای تالش‌ها محدودیت دینی نیز ایجاد کردند. در ج.آذربایجان محدودیت‌های سنگین سیاسی در زمینۀ آزادی‌ ادیان انجام می‌شود. به‌خصوص در درجهٔ اول مردمانی که ایرانی هستند یعنی تالش‌ها و تات‌ها به‌شدت سرکوب شده‌اند. حداقل در سال گذشته صدها نفر در مناطق مختلف با ادیان متفاوت در ج.آذربایجان بازداشت شدند. 🔻🔻 ادامه🔻🔻