eitaa logo
جهاد تبیین
135 دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
1.9هزار ویدیو
8 فایل
بزرگترین سرمایه،بالاترین اسراف!!!! #مهمترین اسراف؛ اسراف عمر است..نه اسراف‌ آب‌ ونان.. بدترین‌ مثالِ‌
مشاهده در ایتا
دانلود
مراقبت از اعتماد ملی ۱)حالا دیگر ابعاد گوناگون دریافت خودرو شاسی‌بلند برای افکار عمومی آشکار شده است. هر خبر با خود احتمال صدق و کذب به همراه دارد، اما با در نظر گرفتن مسائل اجتماعی و اقتصادی کشور از ابتدای طرح موضوع دریافت خودرو توسط تعدادی نمایندگان مجلس، بسیاری گمان می‌کردند در شرایطی که مردم برای دریافت خودرو پشت دیوار قرعه‌کشی خودروسازها ماه‌ها در انتظار می‌مانند، اینکه برخی از نمایندگان مجلس برای خود و یا نزدیکان‌شان رانت ایجاد کرده و خودرو دریافت کرده باشند، نسبتی با واقعیت ندارد! که البته این خیال و گمان طولی نکشید که واهی است. ۲)در همین اوضاع یکی از نمایندگان تهران برای آنکه به صدا و سیما بفهماند هر چند به عنوان‌ مدعی وارد معرکه شده‌اید اما خودتان نیز مشکل دارید، نامه‌ای را منتشر کرده که در آن مسئول بخش رفاهی صدا و سیما از ایران‌خودرو درخواست خودرو برای کارکنانش کرده است! عجیب مقایسه این دو اقدام است؛ چرا که یکی دیگر از نمایندگان تهران در صفحه شخصی خود در توئیتر اعلام کرده که نماینده بهمن‌خودرو داخل دفتر او آمده تا وعده دادن خودرو را بدهد! هر چند آن نماینده مجلس دست رد به سینه نماینده آن خودروساز می‌زند، اما پرسش مهم آن است که خودروسازها دقیقا از جان مجلس و نمایندگان چه می‌خواهند؟ آیا باور کنیم برای رضای خدا و خدمت به خلق به آنجا می‌روند؟! ۳)در این میانه اما انسان دلش برای سرمایه اجتماعی و اعتبار و اعتماد مردم به نظام می‌سوزد که ذره ذره جمع شده و قطره‌قطره خون شریف‌ترین فرزندان ملت به پای آن ريخته شده است و حالا با غفلت برخی مسئولان دچار مسئله و خدشه می‌شود. نماینده محترم مردم تهران که نامه صدا و سیما را منتشر کرده، تصور می‌کند با سیاه نمایاندن دیگران، موجب می‌شود خودشان‌ موجه و تبرئه شوند! او نمی‌داند که اعتماد و اعتبار نظام را به مسلخ می‌برد. او گویی درک نمی‌کند که بر سر شاخه نشسته و بُن می‌برد. حقیقتا چنین افرادی چه درکی از اعتماد ملی دارند؟! ۴)کاش کار بدین‌جا نمی‌کشید که تعدادی از نمایندگان مجلس برای خود و یا نزدیکان‌شان ایجاد رانت نمایند؛ اما حال که چنین شده و خطر تضییع اعتماد عمومی و اعتبار کشور وجود دارد، باید بی‌هیچ ملاحظه‌ای به حساب خاطیان رسیدگی کرد بلکه آب رفته به جوی برگردد؛ هر چند گیرم که آب رفته به جوی برگشت، با آبروی رفته از نظام چه باید کرد! در این باره چاره کار برخورد شفاف و قانونی با متخلفان است. لازم است نتیجه نیز صریح و آشکار به مردم گزارش شود. دلسوزان و متولیان نظام بکوشند موضوع دریافت خودرو مانند برخی موضوعات گذشته، باز و حل ناشده باقی نمانند و سریع و دقیق تعیین تکلیف شود.
معجزه‌های دست دادن! سیاست در عرصه تئوریک پیچیدگی‌های فراوانی دارد. حال تصور کنید وقتی این دانش و مفاهیم در عرصه عمل و عینیت پا بگذارد، کار به مراتب پیچیده‌تر می‌شود. نقطه دشوار سیاست زمانی است که درگیر مسائل خارجی کشورها و بازیگران سیاسی جهان می‌شود. گاه مسائل سیاسی آنقدر غامض می‌شود که حل و فصل آن سال‌ها زمان می‌برد. حال مسئله‌ای با این ابعاد از پیچیدگی به گونه‌ای ساده و سطحی در نظر گرفته می‌شود که سیدحسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی بگوید: «روحانی اگر حاضر می‌شد با ترامپ سلام علیک کند تمام تحریم‌ها برداشته می‌شد!» این ادعا تا اینجا و به خودی خود مشکلی ایجاد نمی‌کند؛ چه اینکه ممکن است یک فرد درباره موضوعات مختلف دیدگاه‌هایی شاذ داشته‌ باشد؛ اما ماجرا زمانی حساسیت پیدا می‌کند که این‌ وهمیات مبنای تصمیم‌گیری در سیاست خارجی قرار بگیرد. واقعاً موضوعات سیاست خارجی و حل آنها تا این حد ساده هستند؟ یا دست دادن دو رئیس‌جمهور این‌گونه معجزه می‌کند؟! خسارت‌های این طرز تفکر و ساده‌سازی مسائل پیچیده، منافع ملی یک جامعه را بر باد می‌دهد. مگر ترامپ و کیم‌جونگ‌اون، رئیس‌جمهور کره شمالی سه بار دیدار نکردند؟ مگر ترامپ به عنوان اولین رئیس‌جمهور آمریکا پا در خاک کره ننهاد؟ مگر بین آن دو چندین نامه رد و بدل نشد و رئیس‌جمهور کره ننوشت: «من نمی‌توانم لحظه‌ای را که دست جنابعالی را محکم گرفتم فراموش کنم»؛ پس چرا این رخداد، تحریمی را علیه کره شمالی لغو یا تعلیق نکرد؟! اگر سیاستمدار ایرانی به برجام به مثابه ابزاری برای گشودن گره‌های تحریم‌ می‌نگرد، اما از منظر یک سیاستمدار آمریکایی‌ برجام وضع شده است تا علاوه بر کنترل ایران اتمی، راهی برای مهار ایران در سایر مؤلفه‌های قدرت ملی بیابد. دلیل اصلی خروج ترامپ از توافق هسته‌ای نیز آن بود که ایران در مقابل سیاست فشار حداکثری ترامپ ایستاد و با خواسته‌های خلاف منافع ملی رئیس‌جمهور آمریکا مبنی بر پذيرش برجام‌های موشکی و منطقه‌ای مخالفت کرد. البته تحقق «برجام پلاس» هدف حداقلی ترامپ و تیم همراه او بود. مطلوب آنها همان بود که جان بولتون در سال 1397 گفت. وی در اجتماع منافقین در پاریس اعلام کرد: «انقلاب اسلامی ایران نباید به جشن چهل سالگی‌اش برسد!» ابعاد سیاست فشار حداکثری ترامپ آنقدر گسترده و چند لایه بود که تاریخ تحریم‌ها، چنین دشمنی‌های ظالمانه را به خود ندیده است؛ به گونه‌ای که اکنون سازوکارهای برطرف کردن آن تحریم‌ها از دشوارترین امور است. توصیف معجزه‌های دست دادن از سوی مرعشی در حالی است که آمریکایی‌ها در ازای آن همه اقدامات سازنده ایران در اجرای تعهدات برجامی، به وظایف خود پایبند نبودند و رئیس کل وقت بانک مرکزی در این زمینه عبارت معروف و ماندگار «تقریبا هیچ» را به کار برد. ✍️