#یک_آیه، یک داستان قَالُوا إِنَّكُمْ كُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ(28) قَالُوا بَل لَّمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ(29)... فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِين(32) ... [ ﭘﺲ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ]ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻫﻲ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻣﺎ ﻣﻰﺁﻣﺪﻳﺪ[ﻭﻟﻲ ﻛﺎﺭﺗﺎﻥ ﺟﺰ ﻓﺮﻳﺐ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻧﺒﻮﺩ !] ﻣﻰﮔﻮﻳﻨﺪ : [ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﻘﺼﻴﺮﻱ ﻧﻴﺴﺖ] ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻳﺪ... ... ﭘﺲ ﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻛﺮﺩﻳﻢ ; ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ. (صافات/28تا32) 🔹🔸🔹 🔹 روباهی در حادثه‌ای دمش را از دست داد. 🔸 روباه‌های گله از او پرسیدند: دمت چه شد؟ 🔹 روباه دم‌بریده با حیله‌گری گفت: خودم قطعش کردم. 🔸همه با تعجب پرسیدند: چرا؟ دم نداشتن بسیار بد است و اکنون زیباییت را از دست دادی. 🔹 روباه گفت: خیر! حالا آزادم و سبک؛ احساس راحتی می‌کنم! وقتی راه می‌روم فکر می‌کنم که دارم پرواز می‌کنم. 🔸 یک روباه دیگر که بسیار ساده بود، رفت و دم خود را قطع کرد چون درد شدیدی داشت و نمی‌توانست تحمل کند، نزد روباه دم‌بریده رفت و گفت: تو گفته بودی سبک شده‌ام و احساس راحتی می‌کنم. من‌ که بسیار درد دارم! 🔹 دم‌بریده گفت: صدایش را درنیاور! اگر نه تمام روز روباه‌های دیگر به ما می‌خندند! هر لحظه ابراز خشنودی و افتخار کن تا تعداد ما زیاد شود و الا تمام عمر مورد تمسخر دیگران قرار خواهیم گرفت ... همان بود که تعداد دم‌بریده‌ها آنقدر زیاد شد که بعداً به روباه‌های دم‌دار می‌خندیدند. 🔸🔹و إن تُطِع أکثَرَ مَن فی الأرضِ یُضِلّوکَ عَن سبیلِ الله🔹🔸 📚معاونت تبلیغ و امورفرهنگی حوزه های علمیه 🌐 btid.org