📲دوره مجازی تدبر در سوره های فهم قرآن 💠 #جلسه_بیست_و_یکم- بخش دوم 🗓روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان .٩٩/٢/٢٨ *✨سوره مبارکه #تین* #چگونگی_ارائه_سوره #صوت

📜 * #پرده_نگار* (پاورپوینت) *سوره مبارکه #تین*

✴️ میخواهید ظرفیتتان بالا برود و کارها آسان شود? خبر فوق العاده اینست که با شاگردی *سوره انشراح* میتوانیم به این رشد برسیم😍 این خبر را به همه معلمین دلداده سوره انشراح برسانید ⏰بیست و چهارم ماه رمضان ساعت۱۱ @tadaborsoorehafahmeghoran99 پخش همزمان از اینستاگرام: instagram.com/fahmeghoran_dabestan

#خلاصه نکات سوره مبارکه #تین

❇️پخش زنده جلسه *سوره مبارکه انشراح * همزمان از طریق: 🌀اسکای روم https://live.quranetratschool.net/ch/sorehaye-fahme-ghoran 🌀اینستاگرام instagram.com/fahmeghoran_dabestan

☘ *نکات سوره مبارکه انشراح* ☘

سوره مبارکه انشراح سه قسمت دارد. بخش اول با استفهام شروع می شود؛ استفهام، سبب فعال شدن توجه انسان است. خداوند می فرماید آیا ما سینه ات را برایت نگشودیم؟ و سنگینی را از دوشت برنداشتیم که پشتت را می شکست؟ در قسمت دوم یک قانون مطرح می شود. و در قسمت سوم نیز دو امر را بیان می کند.

اولین اصطلاح سوره شرح صدر است؛ شرح صدر در قرآن در ارتباط با حضرت موسی هم آمده است که ایشان از خدا شرح صدر می خواهند که برای انجام ماموریت رسالت لازم است. انسان ساختاری وجودی دارد؛ وجود انسان یک مرکز دارد که آن توجه است؛ ممکن است نگاه انسان به جایی باشد اما توجهش جایی دیگر باشد؛ این مرکز جنبه های مختلف انسان را کنترل می کند؛ انسان ها ورودی ها و خروجی هایی دارند؛ دریافت های انسان منتهی به علم می شود و خروجی های انسان هم عمل است. صدر انسان که سینه است و در درونش قلب قرار دارد. قلب محل ادراکات است؛ قلب آنجاست که تقلب و تپش دارد و حالاتش عوض می شود؛ قلب محل پردازش انسان است؛ آنجاییست که انسان با آن فکر می کند؛ صدر محل فعل انسان است؛ جایی که انسان در شرف انجام عمل قرار می گیرد؛ صدر محل عزم و اراده و فعل انسان است؛ آنجا که انسان تصمیم می گیرد کاری را انجام دهد؛ قبل از انجام عمل؛ صدر محل بروزات انسان است؛ شرح یعنی گسترش؛ یکی از جنبه های شرح صدر، راحت انجام دادن کار و نداشتن ناراحتی و استرس در انجام آن است؛ یکی دیگر از مصادیق شرح صدر داشتن روابط درست با افراد گوناگون با مدل های مختلف است؛ شرح صدر بستر تنوع و شکل های مختلف بروزات در موقعیت های مختلف است که به شکل تحمل نشان داده می شود. خداوند به پیامبر شرح صدر داده است؛ پیامران هم دارای شرح صدر بودند برای اینکه بتوانند با موقعیت ها و افراد گوناگون خود را وفق دهند.

در آیه بعد درمورد رسالت و بار سنگین آن روی دوش پیامبر سخن می گوید؛ این بار آنقدر سنگین است که می تواند پشت انسان را بشکند و تا کند؛ اما خداوند این بار را از دوش پیامبر برداشت؛ در آیه بعدی هم می فرماید که به پیامبر رفعت ذکر داده شده است؛ ذکر یعنی یاد و رفعت ذکر یعنی توجه همه انسان ها به آن شخص؛ یعنی یاد او همیشه در ذهن افراد و در همه عالم جاری است. نکته قابل توجه این است که پیامبر هیچ کدام از این ویژگی ها را برای خود نمی خواهد بلکه لازمه رسالت و این ماموریت بزرگ که هدایت همه مردم عالم تا آخرالزمان است، داشتن این ویژگی هاست.

فان مع العسر یسری را به مدل های مختلف تعبیر می کنند. این آیه جمله ای اسمیه است که با اِنَّ تأکید شده است؛ یک مبتدا و یک خبر دارد؛ در این ساختار، "یسری" که یعنی یک آسانی، اسم اِنَّ است و موضوع جمله این است. یسری مبتدای موخر است؛ موضوع اصلی این جمله، یسری و آسانی است؛ درباره آسانی می گوید که همراه و در معیت سختی و عسر است؛ با جابجا شدن مبتدا و خبر، معنای حصر و فقط می گیرد؛ یعنی آسانی فقط همراه سختی است. العسر یعنی جنس سختی، همه سختی ها، بستر سختی ها. مدل سختی ها و عسر شبیه دست انداز است؛ سختی ای است که با نشدن همراه است؛ یسر اما روان و شدنی است. انسان وقتی به زندگی اش نگاه می کند، بستری از عسر و موانع می بیند. آیه می فرماید که قطعا آسانی هست اما در معیت و همراهی با سختی هاست. وقتی در زندگی با سختی ها مواجه می شوی، نترس؛ جلو برو؛ مسیر باز می شود.

و در آیه بعد می فرماید حالا که این قانون را فهمیدی خود را به سختی بینداز و جلو برو و کار جدید را شروع کن. وقتی از کاری فارغ شدی به کاری جدید روی بیاور و از پیش رفتن و جلو رفتن نترس. به سمت کمال حقیقی خودت که رب برایت تعیین کرده پیش برو و رغبتت را به سمت و سوی خدا و پروردگارت جهت بده. میل، رغبت، کشش و گرایش خود را به سوی خدا قرار بده. در سبک زندگی قرآنی استراحت هم برای نیرو گرفتن برای انجام کار جدید است؛ استراحت باید متناسب با کار بعدی باشد تا بتوان کار بعدی را به خوبی انجام داد. انسان نباید بیکار شود؛ به محض تمام شدن یک کار، باید کار بعدی شروع شود. نکته دیگر این آیه، این است که وقتی از یک کاری فارغ شدی به کار بعدی روی بیاور. انسان باید از یک کاری فارغ شود و بعد کار بعدی را شروع کند. نباید دچار افراط و تفریط شد. هم قبل از اینکه یک کاری تمام شود کار بعدی را شروع نکنیم و هم بعد از اینکه یک کاری تمام شد کار بعدی را شروع کنیم. خداوند متناسب با مسئولیتی که به انسان می دهد شرح صدر هم می دهد.