،،،، در خواب هم نمی‌دیدیم که روزی برسد در نظام جمهوری اسلامی، زنان مؤمن برای استقرار حکم شرعی و سیاسی حجاب، در سرما و زیر باران، تحصن کنند! بدیهیات هویتی، به محل نزاع در ساختار رسمی تبدیل شده‌اند! حتی چراغ نهادهای فرهنگی نیز دراین‌باره، خاموش است! شاکله‌ی نظام، دچار محافظه‌کاری شده... #خودفراموشی‌حاکمیتی 🖇 افزوده: فلسفۀ وجودیِ انقلاب، تحقّق اجتماعی و ساختاریِ شریعت بود، اما اینک می‌نگریم که تردید و انکار به جانِ واضحات انقلاب افتاده است؛ چه در ساحت عمومی و در ساحت رسمی. ترکیب لیبرالیسم و محافظه‌کاری، راه تنفّس انقلاب را مسدود کرده و می‌رود که در گرداب زنجیره‌ای از عقب‌نشینی‌ها و انفعال‌ها فرو برویم. حوزه که باید برای احکام اسلام، فریاد برآورد، سکوت را برگزیده و نهادهای فرهنگی نیز همگی گرفتار اهمال هستند. شورای‌عالی انقلاب فرهنگی که باید نقش قوّۀ عاقلۀ فرهنگی را ایفا کند، نه‌فقط تدبیر ندارد، بلکه باور نیز ندارد. هیچ‌کس نسبت به آنچه که حرام شرعی خوانده شد و گفته شد که به‌قطع، برچیده خواهد شد، احساس مسئولیّت ندارد. آنچه که مشاهده می‌کنیم، تعلیق نیست، بلکه غرض، تعطیلی است. اراده‌های سرد و عقیم و ناانقلابی در عمق ساختار رسمی، چشم به امکان‌ها ندارند و با اعداد، به جنگ ارزش‌ها رفته‌اند. رسم عافیت آن است که من نیز مُهر سکوت بر لب بکوبم و زبان‌درازی نکنم، اما به روح‌الله عجمیان و آرمان علی‌وردی چه خواهم گفت؟! ✍مهدی جمشیدی