#نهج_البلاغه ▫️فَلَرُبَّمَا تَرَى الضَّاحِيَ مِنْ حَرِّ الشَّمْسِ فَتُظِلُّهُ، أَوْ تَرَى الْمُبْتَلِي بِأَلَم يُمِضُّ جَسَدَهُ فَتَبْکِي رَحْمَةً لَهُ! فَمَا صَبَّرَکَ عَلَى دَائِکَ، وَ جَلَّدَکَ عَلَى مُصَابِکَ، وَ عَزَّاکَ عَنِ الْبُکَاءِ عَلَى نَفْسِکَ وَ هِيَ أَعَزُّ الاَْنْفُسِ عَلَيْکَ! 🟠چه بسا کسى را در دل آفتاب سوزان مى بينى و در برابر حرارت آفتاب بر او سايه مى افکنى يا بيمارى را مشاهده مى کنى که درد جانکاهى بدن او را سخت آزرده و از روى ترحّم بر او مى گريى چه چيز تو را بر اين بيمارى ات شکيبا ساخته و بر مصائب خود صبور کرده و از گريه بر خويشتن باز داشته است در حالى که هيچ چيز براى تو عزيزتر از نفس خودت نيست. ✍اشاره به اينکه چرا انسانهايى را مى بينيم که گرفتار تناقض در عمل و دوگانگى در قضاوت هستند در برابر ناراحتى ديگران وبيمارى بيماران سخت عکس العمل نشان مى دهند و گاه سيلاب اشکشان فرو مى ريزد در حالى که بيمارى خودشان سخت تر و مصائبشان سنگين تر است و هيچ گونه عکس العملى در برابر آن نشان نمى دهند.امام عليه السلام مى خواهد اين غافلان بى خبر و اين خفتگان بى درد را با اين بيان منطقى و گويا از خواب غفلت بيدار کند و به سرنوشت خطرناکى که در پيش رو دارد متوجّه سازد شايد توبه کنند و به سوى خدا بازگردند. 📘#خطبه_223 🕊 #نهج_البلاغه ای شویم