#دانستنی_ها جالبه بخوانید👌❤️ در پاكستان نام های خيابان‌ ها و محلات اغلب فارسی و صورت اصيل كلمات قديم است. خيابان های بزرگ دو طرفه را شاهراه می نامند،همان كه ما امروز «اتوبان»می گوييم! برای نمونه و محض تفريح دوستان،چند جمله و عبارت فارسی را كه در آنجا به كار می برند و واقعا برای ما تازگی دارد،در اينجا ذكر می كنم كه ببينيد زبان فارسی در زبان اردو چه موقعیتی دارد. نخستين چيزی كه در سر بعضي كوچه‌ ها می بينيد تابلوهای رانندگی است. در ايران اداره ی راهنمايی و رانندگی بر سر كوچه‌ ای كه نبايد از آن اتومبيل بگذرد می نويسد:«عبور ممنوع»و اين هر دو كلمه عربی است،اما در پاكستان گمان می كنيد تابلو چه باشد؟ «راه بند»‌! تاكسی كه مرا به قونسلگری ايران در كراچی می برد كمی از قونسلگری گذشت،خواست به عقب برگردد،يكی از پشت سر به او فرمان می داد،در چنين مواقعی ما می گوييم: عقب،عقب،عقب،خوب! اما آن پاكستانی می گفت:واپس،واپس،بس! و اين حرف ها در خيابانی زده شد كه به«شاهراه ايران»موسوم است. اين مغازه‌ هايی را كه ما قنادی می گوييم و معلوم نيست چگونه كلمه‌ ی قند صيغه‌ ی مبالغه و صفت شغلی قناد برايش پيدا شده و بعد محل آن را قنادی گفته اند؟ آری اين دكان ها را در آنجا«شيرين‌ كده» نامند. آنچه ما هنگام مسافرت «اسباب و اثاثيه» می خوانيم،در آنجا «سامان» گويند. سلام البته در هر دو كشور سلام است. اما وقتی كسی به ما لطف می كند و چيزی می دهد يا محبتی ابراز می دارد،ما اگر خودمانی باشيم می گوييم:ممنونم،متشكرم،اگر فرنگی مآب باشيم،می گوييم «مرسی» اما در آنجا كوچك و بزرگ،همه در چنين موردی می گويند:«مهربانی»! آنچه ما شلوار گوييم در آنجا «پاجامه» خوانده می شود. قطار سريع السير را در آنجا«تيز خرام» می خوانند! جالبترين اصطلاح را در آنجا من برای مادر زن ديدم،آنها اين موجودی را كه ما مرادف با ديو و غول آورده‌ ايم «خوش دامن» گفته‌ اند. واقعا چقدر دلپذير و زيباست. #ایران_همدل کانال تفکر در قرآن💖 🆔 @tafakor_dar_goiran ألـلَّـهُـمَــ عَـجِّـلْ لِـوَلـیِـکْ ألْـفَـرَج