○°●•○•°♡◇♡°○°●°○ {داستان دنباله داراز سرنوشت واقعی} 🔥 #فرار_از_جهنم🔥 #قسمت_هشتم : ✍هم سلولی عرب 🌹توی زندان اعتیادم به مواد رو ترک کردم … دیگه جزء هیچ باندی نبودم و از همه جدا افتاده بودم … تنها … وسط آدم هایی که صفت وحشی هم برای بعضی شون کم بود … . 🌹هر روزم سخت تر از قبل … کتک زدن و له کردن من، تفریح بعضی هاشون شده بود … به بن بست کامل رسیده بودم … همه جا برام جهنم بود … امیدی جلوم نبود … این ۹ سال هم اگر تموم می شد و زنده مونده بودم؛ کجا رو داشتم که برم؟ … چه کاری بلد بودم؟ … .🌹فشار روانی زندان و اون عوضی ها، رفتار وحشیانه پلیس زندان، خاطرات گذشته و تمام اون دردها و زجرها … اولین بار که دست به خودکشی زدم رو خوب یادمه … . ۶ سال از زمان زندانم می گذشت … حدودا ۲۳ سالم شده بود … یکی دو ماهی می شد هم سلولی نداشتم … حس خوبی بود … 🌹 تنهایی و سکوت … بدون مزاحم … اگر ساعات هواخوری اجباری نبود ترجیح می دادم همون ساعت ها رو هم توی سلول بمونم … ۲۱ نوامبر، در سلول باز شد و جوان چهل و دو سه ساله ای اومد تو … قد بلند … هیکل نسبتا درشت … پوست تیره … جرم: قتل … اسمش حنیف بود …. ○°●•○•°♡◇♡°○°●°○ {داستان دنباله داراز سرنوشت واقعی} 🔥 #فرار_از_جهنم🔥 #قسمت_نهم :✍ تصویر مات . 🌹ساکت بود … نه اون با من حرف می زد، نه من با اون … ولی ازش متنفر بودم … فکر کنم خودشم از توی رفتارم اینو فهمیده بود … یه کم هم می ترسیدم … بیشتر از همه وقتی می ایستاد به نماز، حالم ازش بهم می خورد … . 🌹هر بار که چشمم بهش می افتاد توی دلم می گفتم: تروریست عوضی … و توی ذهنم مدام صحنه های درگیری مختلف رو باهاش تجسم می کردم … . حدود ۴ سال از ماجرای ۱۱ سپتامبر می گذشت … حتی خلافکارهایی مثل من هم از مسلمون ها متنفر بودن … حالا یه تروریست قاتل، هم سلولی من شده بود … 🌹یک سال، در سکوت مطلق بین ما گذشت … و من هر شب با استرس می خوابیدم … دیگه توی سلول خودم هم امنیت نداشتم … . خوب یادمه … اون روز هم دوباره چند نفر بهم گیر دادن … با هم درگیر شدیم … این دفعه خیلی سخت بود … چند تا زدم اما فقط می خوردم … یکی شون افتاده بود روی من و تا می تونست با مشت می زد توی سر و صورتم … . 🌹سرم گیج شده بود … دیگه ضربه هایی که توی صورتم می خورد رو حس نمی کردم … توی همون گیجی با یه تصویر تار … هیکل و چهره حنیف رو به زحمت تشخیص دادم … . 🌹اون دو تا رو هل داد و از پشت یقه سومی رو گرفت و پرتش کرد … صحنه درگیریش رو توی یه تصویر مات می دیدم اما قدرتی برای هیچ کاری نداشتم … ✍ادامه دارد... @tafakornab @shamimrezvan http://eitaa.com/joinchat/2767126539Cf9cc9852b1 حجاب فاطمی مخصوص بانوان👆آقا❌ ○°●○°•°♡◇♡°○°●°○

○°●•○•°♡◇♡°○°●°○ #رمان_بی_تو_هرگز "بر اساس داستان واقعی #قسمت_نهم✍ 🍃اولین روز زندگی مشترک، بلند شدم غذا درست کنم … من همیشه از ازدواج کردن می ترسیدم و فراری بودم … برای همین هر وقت اسم آموزش آشپزی وسط میومد از زیرش در می رفتم … بالاخره یکی از معیارهای سنج دخترها در اون زمان، یاد داشتن آشپزی و هنر بود … 🌹 هر چند، روزهای آخر، چند نوع غذا از مادرم یاد گرفته بودم … از هر انگشتم، انگیزه و اعتماد به نفس می ریخت … غذا تفریبا آماده شده بود که علی از مسجد برگشت … بوی غذا کل خونه رو برداشته بود… از در که اومد تو، یه نفس عمیق کشید … 🍃– به به، دستت درد نکنه … عجب بویی راه انداختی … با شنیدن این جمله، ژست هنرمندانه ای به خودم گرفتم … انگار فتح الفتوح کرده بودم… رفتم سر خورشت … درش رو برداشتم …آبش خوب جوشیده بود و جا افتاده بود …قاشق رو کردم توش بچشم که … 🌹نفسم بند اومد … نه به اون ژست گرفتن هام… نه به این مزه … اولش نمکش اندازه بود اما حالا که جوشیده بود و جا افتاده بود … گریه ام گرفت … خاک بر سرت هانیه … مامان صد دفعه گفت بیا غذا پختن یاد بگیر … و بعد ترس شدیدی به دلم افتاد … 🍃خدایا! حالا جواب علی رو چی بدم؟ … پدرم هر دفعه طعم غذا حتی یه کم ایراد داشت … – کمک می خوای هانیه خانم؟ … با شنیدن صداش رشته افکارم پاره شد و بدجور ترسیدم … قاشق توی یه دست … در قابلمه توی دست دیگه … همون طور غرق فکر و خیال خشکم زده بود … 🌹با بغض گفتم … نه علی آقا … برو بشین الان سفره رو می اندازم … یه کم چپ چپ و با تعجب بهم نگاه کرد …منم با چشم های لرزان منتظر بودم از آشپزخونه بره بیرون … – کاری داری علی جان؟ … چیزی می خوای برات بیارم؟ … با خودم گفتم نرم و مهربون برخورد کن … شاید بهت سخت کمتر سخت گرفت … 🍃– حالت خوبه؟ … – آره، چطور مگه؟ … – شبیه آدمی هستی که می خواد گریه کنه … به زحمت خودم رو کنترل می کردم و با همون اعتماد به نفس فوق معرکه گفتم … نه اصلا …من و گریه؟ … 🌹تازه متوجه حالت من شد … هنوز فاشق و در قابلمه توی دستم بود … اومد سمت گاز و یه نگاه به خورشت کرد … چیزی شده؟ … به زحمت بغضم رو قورت دادم … قاشق رو از دستم گرفت … خورشت رو که چشید، رنگ صورتم پرید … مردی هانیه … کارت تمومه … #ادامه_دارد ○°●○°•°♡◇♡°○°●°○ #رمان_بی_تو_هرگز "بر اساس داستان واقعی #قسمت_دهم✍ دستپخت معرکه 🍃چند لحظه مکث کرد … زل زد توی چشم هام … واسه این ناراحتی، می خوای گریه کنی؟ … دیگه نتونستم خودم رو کنترل کنم و زدم زیر گریه … آره … افتضاح شده … با صدای بلند زد زیر خنده … 🌹 با صورت خیس، مات و مبهوت خنده هاش شده بودم … رفت وسایل سفره رو برداشت و سفره رو انداخت … غذا کشید و مشغول خوردن شد … یه طوری غذا می خورد که اگر یکی می دید فکر می کرد غذای بهشتیه … یه کم چپ چپ … زیرچشمی بهش نگاه کردم … – می تونی بخوریش؟ … 🍃خیلی شوره … چطوری داری قورتش میدی؟ … از هیجان پرسیدن من، دوباره خنده اش گرفت … – خیلی عادی … همین طور که می بینی … تازه خیلی هم عالی شده … دستت درد نکنه … – مسخره ام می کنی؟ … 🌹– نه به خدا … چشم هام رو ریز کردم و به چپ چپ نگاه کردن ادامه دادم … جدی جدی داشت می خورد … کم کم شجاعتم رو جمع کردم و یه کم برای خودم کشیدم … گفتم شاید برنجم خیلی بی نمک شده، با هم بخوریم خوب میشه … قاشق اول رو که توی دهنم گذاشتم … 🍃 غذا از دهنم پاشید بیرون … سریع خودم رو کنترل کردم … و دوباره همون ژست معرکه ام رو گرفتم … نه تنها برنجش بی نمک نبود که … اصلا درست دم نکشیده بود … مغزش خام بود … دوباره چشم هام رو ریز کردم و زل زدم بهش … 🌹حتی سرش رو بالا نیاورد … – مادر جان گفته بود بلد نیستی حتی املت درست کنی … سرش رو آورد بالا … با محبت بهم نگاه می کرد … برای بار اول، کارت عالی بود … اول از دستم مادرم ناراحت شدم که اینطوری لوم داده بود … 🍃اما بعد خیلی خجالت کشیدم … شاید بشه گفت … برای اولین بار، اون دختر جسور و سرسخت، داشت معنای خجالت کشیدن رو درک می کرد . #ادامه_دارد @tafakornab @shamimrezvan ○°●○°•°♡◇♡°○°●°○

♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡ #داستانی از نویسنده گیلانی زهرا اسعد دوست ✍رمان #فنجانی_چای_باخدا  #قسمت_نهم: 💜حسابی گیج و کلافه بودم. اصلا نمی فهمیدم چه اتفاقی افتاده.من و دانیال مبارزه ای نداشتیم برای دل بریدن از هم.اصلا همین مبارزه حق زندگی را از ما گرفته بود و هر دو قسم خورده بودیم که هیچ وقت نخواهیمش..اما حالا … نمیدانستم در کدام قسمت از زندگیم ایستاده ام.عثمان با شنیدن این کلمه تعجب نکرد،تنها جا خورد…و فقط پرسید:مبارزه؟؟ مگر دیگر چیزی برای از دست دادن داریم که مبارزه کنیم؟؟ و من مدام سوالش را تکرار میکردم. و چقدر ساده،تمام زندگیم را؛در یک جمله به رخم کشید این مسلمان ترسو! ای کاش زودتر از اینها با هانیه حرف میزد و تمام داشته هایش را روی دایره میریخت و نشانش میداد که چیزی برای مبارزه نمانده. حکم صادر شد،مسلمانها دیوانه ای بیش نیستند.اما برادرم دوست داشتنی بود.پس باید برای خودم می ماند… حالا من مانده بودم و تکه های پازلی که طراحش اسلام بود.باید از ماجرا سردرمیاوردم…حداقل از مبارزه ای که دانیال را از من جدا کرد.و تنها سرنخهای من و عثمان چند عکس بود و کلمه ی مبارزه… مدتی از جستجوهای بی نتیجه مان گذشت و ناامیدی بیتوته کرده بود در وجودمان.و من هر شب ناخواسته از پیگیری های بی نتیجه ام به مادرِ همیشه نگران توضیح میدادم و او فقط با اشک پاسخ میداد. تا اینکه بعد از مدتها تلاش چیزی نظرم را جلب کرد.سخنرانی تبلیغات گونه ی مردی مسلمان در یکی از خیابانها… ظاهرش درست مثل دانیال عجیب و مسخره بود.کچل…ریش بلند،بدون سبیل و به رسم مسلمانان کلاهی سفید و توری شکل بر سر داشت. چند مرد دیگر روی سکویی بلند در اطرافش ایستاده و با مهربانی پاسخ جوانانِ جمع شده را میدادند و برشورهایی را بین شان توزیع میکردند. ای مسلمانان حیله گر…آن دوست مسلمان با همین فریبگری اش،دانیال را از من گرفت…آخ که اگر پیداش کنم،به سنت خودشان ذره ذره نابودش میکنم… سریع با عثمان تماس گرفتم و آدرس را دادم.تا آمدنش در گوشه ایی از خیابان ایستادم و با دقت به حرفهای مبلغان گوش دادم.چه وعده هایی…بهشت و جهنم را میان خودشان تقسیم کرده بودند و از مبارزه ای عجیب میگفتند… و احمقهایی که با دهان باز و گوشهایی دراز،آب از لب و لوچه شان آویزان بود…یعنی زمین آنقدر ابله داشت؟؟؟ زمان زیادی نگذشته بود که عثمان سریع خود را رساند.با سر به مرد سخنرانِ روی سکو اشاره کردم.و او هم با سکوت در کنار ایستاد.و سپس زیر لب زمزمه کرد (بیچاره هانیه!) ادامه دارد.. ♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡☕️♡

○°●•○•°♡◇♡°○°●°○ # " #رویای_من "بر اساس داستان واقعی #قسمت_نهم✍ بخش اول 🌼🌸عمه کاملا دستپاچه شده بود و مجبور شد طفره بره و گفت : چه می دونم داداشم همیشه کار داشت ، منم که سرم شلوغ بود علیرضا بیا دیگه شام سرد شد آخه …….. علیرضا خان خودش داشت میومد پیپش هم دستش بود یک پک محکم دیگه بهش زد و رفت کنار ظرف شویی اونو خالی کرد… من سلام کردم و نگاهی به من انداخت و دوباره چشمشو تنگ کرد ببینم تو شبا خوشگل تر میشی؟ یا یک کاری کردی ببینم آرایش کردی ؟با سادگی گفتم نه به خدا کاری نکردم … 🌸🌼عمه با صدای قاطعی گفت: صد دفعه گفتم چند روز صبر کنین بعد سر شوخی رو باز کنین ببینم می تونین فراریش بدین … گفتم که با هزار مکافات آوردمش اگر شما گذاشتین …. همه خندیدن و منم به حماقت خودم خندیدم توی محیطی بسیار خوب و شاد شام خوردیم من سعی کردم اون نگاه اول رو به ایرج فراموش کنم و از خودم خجالت کشیدم حالا اون در مورد من چی فکر می کنه …. نباید این طور میشد ، باید مراقب خودم باشم و دیگه از این غلطا نکنم ….. تمام مدتی که شام می خوردیم ایرج و علیرضا خان داشتن در مورد کار حرف می زدن و منم تو فکر بودم … 🌼🌸اتفاقی که برام افتاد تازگی داشت و این برای من که اولین روزم بود که اومده بودم اینجا خوب نبود با خودم گفتم: رویا تو که اهل همچین کارایی نیستی پس تموم شد این آخرین بار بود گفته باشم بهت …. حالا این اول کاری ماجرا درست نکن ….. بعد از شام علیرضا خان گفت: بیان اتاق من چایی بخوریم رویا تو بیا با من بریم …. گفتم چشم شما تشریف ببرین من الان میام پرسید چیکار داری ؟ گفتم خوب می خوام به عمه کمک کنم … زیر بازوی منو گرفت و کشید ….. بیا بریم مرضیه هست شکوه توام بیا … 🌸🌼تورج هنوز داشت می خورد گفت : تا من نیومدم کاری نکنین الان منم میام …. ایرج بهش خندید و گفت مگه می خوان چیکار کنن ؟ بوی چایی تازه دم توی اتاق پیچیده بود علیرضا خان اول پیپ شو برداشت … عمه با اعتراض گفت یک دقیقه اونو بزار کنار الان بوش بلند میشه نفسم می گیره و رو کرد به من که کار دست ما دادی …. ایرج پرسید : برای چی رویا خانم ؟ عمه گفت ایشون از بوی پیپ خوشش میاد حالا باباتم ما رو آورده اینجا که بوی اونو بلند کنه ……. دستپاچه شدم و گفتم نه به خدا همین طوری گفتم برام فرق نمی کنه ….. 🌼🌸علیرضا خان مثل اینکه خیلی دوست داشت چایی درست کنه و برای همه بریزه …. ایرج با کت و شلوار بود و به سختی نشسته بود رو پشتی گفت بابا من خسته ام اگه میشه زودتر بریز که کار دارم اونم گفت چشم … چشم الان میدم خدمت شما …. و برای همه تو یک سینی قشنگ چایی ریخت و گذاشت وسط …..ایرج یک چایی برداشت و داد به من و یکی هم خودش برداشت …. سریع اونو خورد و گفت ببخشید من هنوز لباس عوض نکردم باید برم اجازه میدین …. و رفت . 🌸🌼کمی بعد منم گفتم عمه من فردا چه طوری برم مدرسه از اینجا خیلی دوره ….. عمه گفت : نگران نباش عزیزم صبح گفتم اسماعیل تو رو برسونه خودشم میاد دنبالت …. گفتم من برم درس بخونم ؟ علیرضا خان گفت : خدا رو شکر؛ سالهاس این حرفو از کسی نشنیدیم فقط حمیرا همیشه نگران درسش بود مثل اینکه دخترا این طورین …….. 🌼🌸تورج گفت :خوب برای همینه که حال و روزش اینه …. و با چشم غره ی عمه خودشو جمع و جور کرد … من بلند شدم و تشکر کردم و رفتم بالا ایرج داشت میرفت دستشویی ته راهرو؛؛ اونم منو دید فورا رفتم به اتاقم و درو بستم و نشستم رو تخت انگار داشتم خواب می دیدم …. بر عکس این احساس رو روزی که چشممو تو بیمارستان کرج باز کردم داشتم …. روز قبل با پدر و مادرم شاد و سر حال می رفتیم شمال و اون روز بدون اونا تو بیمارستان در حالیکه همه چیز رو از دست داده بودم تا کمر توی گچ بودم …. نمی فهمیدم ….. الانم یک طوری این تغییر مثل اون موقع بود شب قبل توی انباری خونه ی هادی و حالا با این هم امکانات اینجا و اینطوری …… 🌸🌼ترسیدم از اینکه دوباره به طور برق آسا همه چیز خراب بشه ……. از ترس از دست دادن اونا به نماز وایسادم و از خدا خواستم بهم رحم کنه و دیگه بزاره همین جا بمونم و اونارو ازم نگیره … #ادامه_دارد @tafakornab @shamimrezvan ○°●○°•°♡◇♡°○°●°○

○°●•○•°♡◇♡°○°●°○ #رمان " #رویای_من "بر اساس داستان واقعی #قسمت_نهم✍ بخش دوم #قسمت نهم-بخش دوم یاد مادرم افتادم و اینکه بدون اون همیشه و همه جا غریبم گریه کردم ….. اونقدر دنیا به یک باره بهم سخت گرفته بود که برای موندن در جایی که متعلق به من نبود خوشحال بودم و بعد لباسهایی که عمه خریده بود جا به جا کردم چیزایی که با خودم آورده بودم همه رو دوست داشتم مثلا ژاکتی که مامانم برام بافته بود روز ها و شبها دستش دیده بودم که میل می زد تا منو خوشحال کنه و یا پیرهنی که یک شب تا صبح برای یک عروسی دوخته بود و صبح با خوشحالی تنم کرده بود…. یا کفشی که بابام برام خرید در حالیکه براش گرون بود و به خاطر من صداش در نیومد….. 🌸🌼یاد اونا آتیشم زد و روی زمین نشستم و اونا رو گرفتم تو بغلم و بوسیدم دلم نمی خواست اونا رو به کسی بدم همین طور که گریه می کردم همه رو توی اون کارتون های کتاب مرتب چیدم و کردم زیر تخت … و با خودم گفتم …خدا رو چی دیدی شاید همین ها یک روز دوباره لازم بشه …….. بعد کتابامو آوردم ……میزی نبود که من روش درس بخونم برای همین روی تخت که عادت هم داشتم اونا رو ولو کردم و شروع کردم … 🌼🌸دیگه صدایی تو خونه نبود…. منم سرگرم درس خوندن شدم ….. تا اینکه متوجه ی چند صدای پا شدم ولی نفهمیدم مال کیه یکی اومد بالا و توی راهرو دونفر با صدای آهسته حرف می زدن ….خواستم در باز کنم ولی زود پشیمون شدم …تا صداها خوابید کم کم خوابم گرفت و چراغ رو خاموش کردم و خوابیدم .. توی تخت به اون راحتی خیلی زود خوابم برد …… 🌸🌼نیمه های شب صدای زجه و گریه زنی بیدارم کرد یاد حرف عمه افتادم ، حتم کردم حمیرا باشه دلم براش می سوخت و می خواستم بدونم چه بالایی سرش اومد؟ چرا ازاون اتاق بیرون نمی اومد بیرون ؟ چرا باید هر شب گریه و ناله کنه با خودم گفتم هر چی باداباد میرم ببینم چی شده ؟ درو که باز کردم مرضیه پشت درِ اتاق حمیرا بود منو دید و اومد جلو دستشو گذاشت رو دماغش و گفت هیس شما برو بخواب عادت می کنی چند روز دیگه خوب میشه 🌼🌸تازه حالش بهم خورده من مواظبم …. برگشتم تو اتاق … لب تخت نشستم ولی از ناله های اون قلبم به درد اومده بود …. نیم ساعتی همین طور بود و من در میون اون صدا خوابم برد … صبح هراسون بیدار شدم ….. و اولین فکری که کردم این بود کی حمیرا ساکت شد و من چطوری خوابم برد ….. زود روپوشم که پیراهنی زرشکی رنگ بود با یقه ی سفید پوشیدم و پالتویی که عمه خریده بود تنم کردم و کفش نو رو پام و… راه افتادم …. #ادامه_دارد @tafakornab @shamimrezvan ○°●○°•°♡◇♡°○°●°○

○°●•○•°♡◇♡°○°●°○ #رمان " #رویای_من "بر اساس داستان واقعی #قسمت_نهم✍ بخش سوم 🌼🌸یک راست رفتم تو آشپز خونه مرضیه داشت میز رو می چید منم بهش کمک کردم…… اول از همه ایرج اومد این بار من پیش دستی کردم و گفتم سلام ولی زود رومو برگردوندم تا دوباره نگاهم بهش نیفته … اومد جلو و گفت : سلام صبح بخیر شما چرا داری کار می کنی ؟ تازه رسیدی لطفا ….لطفا بشین سر میز مرضیه خانم دوتا چایی بیار …. نشستم …. سرم پایین بود که بهش نگاه نکنم دوباره نگاهمون در یک لحظه بهم گره خورد ..و هم ایرج و هم من سرخ شدیم و من اینو گناه خودم دونستم …. با خودم گفتم ای لعنت به تو رویا چیکار داری می کنی احمق ؟ 🌸🌼ایرج گفت : مرضیه خانم مامان کجاس بیدار نشده ؟ تورج رو صدا کن من صد دفعه صداش کردم الان دیرش میشه میگه نمیرم…… ولی همون موقع هم تورج اومد و هم عمه و بالافاصله علیرضا خان…. من ایساده بودم و هی سلام می کردم تورج مثل دیروز نبود جدی تر شده بود و زیاد حرف نزد فقط به من گفت شب اولی خوب خوابیدی ؟ 🌼🌸گفتم : مرسی خیلی خوب بود باز پرسید نصف شب بیدار نشدی ؟عمه با اعتراض گفت : به تو چه.. چیکار داری کی خوابیده کی بیدار شده ؟… من نگاهی به مرضیه انداختم و گفتم نه بیدار نشدم مرضیه به علامت تایید چشم هاشو بست و باز کرد …. یعنی اینکه خوب کردی گفتی نفهمیدم. 🌼🌸همه با هم راه افتادیم ….عمه به من گفت : تو با اسماعیل برو تورج پرید وسط که چرا با اسماعیل خودم می برمش از اونجا تا دانشگاه راهی نیست ……علیرضا خان پرسید مدرسه ات کجاس ؟ ما میبریمش…..عمه گفت هیچکس نمی خواد ببره راهش به هیچ کدوم نمی خوره با اسماعیل میره با اسماعیلم بر می گرده ….. دیگه شما ها برین سر کارتون چقدر حرف می گیرین از آدم … 🌸🌼صدای جیغ حمیرا از بالا همه رو میخکوب کرد ….عمه فقط به من گفت با اسماعیل برو با همون هم برگرد و داد زد مرضیه بدو و خودش با عجله رفت بالا ……. ایرج و علیرضا خان رنگ از روشون پریده بود …. تورج گفت بابا من برم کمک مامان ؟علیرضا خان که معلوم بود حالش گرفته شده گفت لازم نکرده تو برو دانشگاه ایرج برو یک سر بزن من اینجا منتطرت می مونم رویا توام برو اسماعیل منتظره … خیلی اوقاتش تلخ بود من زود سوار شدم و از حیاط رفتیم بیرون …..تمام راه به حمیرا فکر می کردم و به ناله های شبونه ی اون هیچکس در موردش حرفی نمی زد حتی تورج…. 🌼🌸مینا رو دیدم که دم در مدرسه سرک می کشه پیاده که شدم منو دید….. اومد جلو و منو بغل کرد و گفت تو زنده ای ؟بابا کجا بودی؟ داشتم قبضه روح می شدم دلشوره منو کشت دیروز نیومدی گفتم اعظم تو رو کشته … راستش نگران بودم حسین بلایی سرت آورده باشه ؟ با هم رفتیم تو مدرسه کلاس ما طبقه ی بالا بود همین جور که می رفتیم گفتم بیا که خیلی باهات حرف دارم ..یک نگاهی به سر تا پای من کرد و گفت : بابا ؟ کت نو و…. ماشین و…. راننده و …… من که از کارای تو سر در نمیارم چی شده حرف بزن ….. 🌼🌸مینا صمیمی ترین دوستم بود و راز دارم از همه چیز زندگی من خبر داشت تو اون مدت خیلی برای من غصه خورده بود، منم همه ی جریان رو براش تعریف کردم …… مینا دختر مهربون و خونگرمی بود که قد کوتاهی داشت و سبزه رو بود دماغ کوفته ای بد شکلی تو صورتش خودنمایی می کرد ولی صدای بسیار زیبایی داشت و اغلب توی کلاس و گاهی هم که با بچه ها توی حیاط جمع می شدیم می خوند ..اون خواننده ی مدرسه بود و در هر مراسمی آهنگ های خواننده ها مخصوصاً هایده و مهستی رو می خوند من عاشق صداش و صداقتش بودم و به اندازه ی خواهرم دوستش داشتم. #ادامه_دارد ○°●○°•°♡◇♡°○°●°○

○°●•○•°♡◇♡°○°●°○ #رمان " #رویای_من "بر اساس داستان واقعی #قسمت_نهم✍ بخش چهارم 🌸🌼اون روز همه چیز رو به مینا گفتم جز احساسی که به ایرج پیدا کرده بودم شاید هنوز هم خودم باورم نمی شد که چنین چیزی اتفاق افتاده .. مینا از من پرسید تو عجب عمه ی مهربونی داشتی و ما نمی دونستیم اون باید خیلی دوستت داشته باشه که اینقدر بهت لطف می کنه ازش تشکر کردی ؟ یک دفعه به خودم اومدم که من واقعا از اون هیچ تشکری نکردم گفتم: نه والله هیچی حتی یک کلمه….. به نظرت بد شد ؟ گفت نمی دونم حالا فکر نکنه تو بی چشم رویی ….. 🌼🌸تمام روز فکر می کردم چطوری از عمه قدر دانی کنم تا ظهر که اومدم خونه چیزی به فکرم نرسید من اولین نفر بودم عمه داشت تو آشپز خونه غذا درست می کرد اون با همه ی ثروتش خودش این کارو می کرد البته با کمک مرضیه ….. دم در وایسادم اون سر ظرفشویی بود گفتم سلام متوجه ی اومدن من شد ولی برنگشت نگاه کنه گفت : 🌼🌸 سلام برو لباستو در بیار امروز پنجشنبه اس علیرضا خان و ایرج زود میان با هم غذا می خوریم اگه گشنته یه چیزی بزار دهنت تا اونا بیان ( همون طور که اون حرف می زد من آهسته رفتم جلو به نظرم اون فرشته ی نجات من بود تا رسیدم پشت سرش و دستهامو حلقه کردم دور کمرش وسرمو گذاشتم تو پشت اون و خودمو محکم بهش چسبوندم ….. 🌸🌼عکس العمل اون خیلی جالب بود دستهای منو گرفت و فشار داد وقتی برگشت چشماش پر از اشک بود منو گرفت تو آغوشش ولی هیچی نگفت …. سرمو تو سینه اش گذاشتم و واقعا یاد مامانم افتادم و احساس کردم چقدر به این احساس نیاز داشتم و بغضی که مدتها بود توی گلوم اذیتم می کرد ترکید و هر چه بیشتر خودمو بهش فشار دادم…. اونم منو بغل کرد ولی نتونستم چیزی بگم …تا عمه گفت بسه دیگه برو لباستو عوض کن بیا ….و منو از خودش جدا کرد …. 🌼🌸وقتی برگشتم اونو یک شکل دیگه دیدم مهربون با احساس …حالا خودمو بهش نزدیک می دیدم و اون فاصله از بین ما رفته بود ….. کمکش کردم تا میز رو بچینیم و بعد سالاد درست کردم …. #ادامه_دارد @tafakornab @shamimrezvan ○°●○°•°♡◇♡°○°●°○

○°●•○•°♡◇♡°○°●°○ #رمان " رویای من "بر اساس داستان واقعی #قسمت_نهم ✍ بخش پنجم ولی اونا داشتن غیراز ناهار برای مهمون های شب تدارک می دیدن و من لابلای حرفای عمه با مرضیه فهمیدم علیرضا خان هر شب جمعه عده ای مهمون داره که از بعد از ظهر میان و با هم ورق بازی می کنن و شام می خورن و تا صبح این کار ادامه داره و اینم فهمیدم که عمه خیلی از این وضع شاکیه …. حالا چرا اون حرفی نمی زد نمی دونستم و این دومین معمای من شد …… عمه همه چیز رو با غیض و ناراحتی انجام می داد و با اینکه رغبتی نداشت نهایت سعی خودشو می کرد … تا صدای ماشین اومد دلم فرو ریخت از اینکه ایرج باشه حالم دگرگون شد … نمی دونستم چرا ؟ با خودم گفتم رویا تا اونجا که ممکنه ازش دوری کن نرو جلو بهش نیگا نکن خواهش می کنم درد سرت میشه نکن …… اینا رو به خودم گفتم و خودمو رسوندم تو حال تا زودتر ببینمش … به حال که رسیدم تورج رو دیدم وانمود کردم داشتم می رفتم بالا … سلام کرد … چنان از دیدن من به وجد اومده بود که نمی تونست جلوی خودشو بگیره …گفت : رویا به خدا از دانشگاه تا این جا نمی دونستم چه جوری بیام ….گفتم برای چی؟ گفت برای تو دلم برات تنگ شده بود باور می کنی ؟ عمه اومده بیرون و گفت زبون نریز بیا کمک کن امشب بابات مهمون داره می دونی که … تورج بی توجه به حرف عمه گفت : امشب بابا مهمون داره بیا اتاقم نقاشی های منو ببین؛؛ میای ؟ گفتم آره چرا نیام حتما به عمه کمک کنم میام به شوخی گفت نمازتو خوندی ؟ گفتم : تورج ؟ هر طوری می خوای با من شوخی کن من دوست دارم خودمم اگر یخم باز بشه اهل شوخیم ولی با نمازم شوخی نکن ….پرید جلو و گفت ببخشید …ببخشید ..چشم دیگه شوخی نمی کنم برای اینکه از دلت در بیارم بهم نماز یاد بده حاضرم به خاطر تو نماز هم بخونم ………. خندم گرفت و گفتم : به خاطر من نماز بخونی ؟ من و تو باید با هم حرف بزنیم ….. همین طور که با اون مشغول حرف زدن بودیم ایرج یک دفعه اومد تو و باز من مثل ساعقه زده ها شدم و بازم اون بود که به من سلام کرد نفسم داشت بند میومد آخه این چه احساس احمقانه ای بود …… رویا اون کجا و تو کجا؟( ایرج قدخیلی بلندی داشت که تورج هر وقت می خواست اونو مسخره کنه پشت سرش می گفت بابا لنگ دراز خیلی خوش قیافه نبود ولی چشمانی سیاه و درشت داشت با موهای صاف ومشکی … که به نظر من جذابش می کرد ) ولی احساس می کردم اونم همین برخورد رو با من داره و هر وقت به من نگاه می کنه دگر گون میشه …. علیرضا خان اومد تو و من سلام کردم اونم خوشحال شد منو دید ولی در یک لحظه همه چیز بهم ریخت و صدای جیغ و فریاد حمیرا اومد و بالافاصله دیدم داره از پله ها میاد پایین و با یک پیرهن نازک و موی آشفته …… همه پریشون شدن و با هم دویدن بطرفش …. ایرج از همه زود تر بهش رسید و اونو بغل زد در حالیکه اون جیغ می کشید و دست و پا می زد بردش بالا و بقیه هم دنبالش رفتن و من هاج و واج وسط حال موندم …… #ادامه_دارد @tafakornab @shamimrezvan ○°●○°•°♡◇♡°○°●°○

🍃🍂🌸🍂🍃🌸 🍂🌸🍂 🌸 #سرگذشت واقعی #سارا #قسمت_نهم 🌸یک ساعتی گذشته بود کلافه بودم فکرمو اصلا نمیتونستم رو کارم متمرکز کنم رو یاهو مسنجر مسیج اومد. میشه از فیلم پریروز برام یکم تعریف کنی هیچیش یادم نیست انقدر حواسم به تو بود که نفهمیدم فیلم چی بود؟! شوکه شدم .اخه یه ادم چقدر میتونه وقیح باشه با دستایی که از عصبانیت میلرزید براش تایپ کردم _ تا حالا آدمی به پررویی و وقیحی شما ندیده بودم… . 🌸انگار منتظر همچین چیزی بود چون اصلا بهش برنخورده معلوم بود تو دلش بهم میخندید جواب داد _ آدم باید برای بدست آوردن چیزی که میخواد پررو باشه من بهانه ی دیگه ای نداشتم برای بیرون کشوندنت. ماتم برد. زل زده بودم به صفحه ی مانیتور. . من تا ۱۹ سالگی هیچوقت به دوست پسر داشتن فکر نکرده بودم با وجود اینکه از طرف بابام حمایت نمیشدم . همیشه خلاء نداشتن تکیه گاه رو با پسرایی پر میکردم که حاضر بودن بدون رابطه دوست دختر دوست پسری کنارم باشن و فقط یه حامی عاطفی باشن دقیقا مثله شروین.. 🌸من که تا همون لحظه عصبانی بودم که چرا سرکار گذاشته شدم یهو خون با فشار تو تمام بدنم دوید داغ شدم هم ناراحت بودم که چرا انقدر ساده و ابلهم هم دچار حس مبهمی شده بودم. فقط نوشتم _ اصلا کارتون قشنگ نبود لطفا به من مسیج ندید. یاهو رو بستم سرم و گذاشتم رو میز مغزم هنگ کرده بود توقع این حرف و نداشتم شروین دوباره اومد تو اتاق  و گفت یه دقیقه بیا بریم تو حیاط کارت دارم.گیج و منگ نگاهش کردم.سرم درد میکرد. رفتم دنبالش…. 🌸 🍂🌸🍂 🌸🍂🍃🌸🍃🍂

#داستان_آموزنده 🍒داستان واقعی و آموزنده ای تحت عنوان 👈 #سرنوشت_بی_رحم 🍒 👈 #قسمت_نهم چند ماه از زندگی مشترکمان می گذشت که واقعیت های تلخ زندگی کم کم رخ نمود. من و روزبه هیچ تفاهمی با هم نداشتیم. مشکلات و فاصله بین من و روزبه آنقدر عمیق بود که به هیچ طریقی نمی شد آن را پر کرد. آنچه در دوران قبل از ازدواج من و روزبه را به هم نزدیک کرده بود علاقه راستین قلبمان نبود. ما به خودمان دروغ گفته بودیم. بعد از ازدواج بود که فهمیدیم من رامین را در او و او نغمه را در من جستجو می کرد. ما هیچ وجه اشتراکی با هم نداشتیم. او داشت کم کم به زندگی امیدوار می شد و به آینده خوشبین بود من اما همچنان غرق در خاطرات گذشته بودم و نمی توانستم از آن دل بکنم. روزبه که بعد از وفت عمو وارث ثروت بی حد و حصر او شده بود، برای اینکه خودش را از من و محیط سرد خانه دور نگاه دارد، غرق در کار شده بود و من بی هیچ انگیزه و امیدی، ساعت ها عکس رامین را در آغوش می گرفتم و می گریستم. دو سال از ازدواج مان می گذشت که تصمیم به جدایی گرفتیم. افسردگی و سکوت من بالاخره روزبه را به ستوه آورد. او دیگر مرا نمی خواست. می گفت: « نقشین تو اصلا نمی تونی منو خوشحال کنی. حالا می فهمم که تو نغمه زمین تا آسمون با هم تفاوت داشتید، همونطور که من و رامین خلق و خومون شبیه هم نبود. به نظر من ادامه دادن این زندگی فقط وقت تلف کردنه. من و تو، عزیزامونو از دست دادیم اما این دلیل بر این نمی شه حالا که اونا نیستن ما هم از زندگی مون لذت نبریم. ازوداج ما اصلا اشتباه بود. من عاشق نغمه بودم و خیال می کردم می تونم در وجود تو، اونو برای خودم زنده کنم اما اشتباه کردم همون طور که تو اشتباه کردی. تو هم به خاطر عشقی که به رامین داشتی با من ازدواج کردی. ما دیگه نباید این راه رو که می دونیم آخرش بن بسته ادامه بدیم. بهتره از هم جدا بشیم و هر کدوم بریم دنبال سرنوشتمون.... ادامه دارد⬅️⬅️ #بزن_رولینک👇 @tafakornab @shamimrezvan 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

#آخرین‌عروس #قسمت_نهم #دردعشق‌رادرمانی‌نیست ! فردا فرا می رسد ملیکا هوس طبیعت کرده است و می خواهد به دشت و صحرا برود . او با همان کنیز مورد اطمینان از قصر خارج می شود . چند سواره نظام آمداه حرکت هستند . آنها حرکت می کنند ،ملیکا راه میان بری را انتخاب می کند تا بتواند زودتر به سپاه برسند ،آنها با سرعت می روند . نزدیک غروب می شود ،سپاه روم در آنجا اطراق کرده است. ملیکا می خواهد سپاه روم را ببیند و سربازان را تشویق کند . او ابتدا به خیمه رومیان می رود . آنها مشغول آشپزی هستند و حواسشان نیست وباور نمی کنند که دختر قیصر روم به این بیابان آمده باشد . ملیکا داخل خیمه ایی می شود و سریع لباسی را که همراه دارد به تن می کند . دیگر هیچ کس نمی تواند او را شناسایی کند . او شبیه کنیزان شده است . او از خیمه بیرون می آید ، یکی از کنیزان صدایش می زند که در آشپزی به او کمک کند . هوا دیگر تاریک شده است . چند سربازی که همراه ملیکا بودند خیال می کنند که ملیکا امشب می خواهد در اینجا بماند . صبح سپاه حرکت می کند ،آن سرباز ها هر چه منتظر می شوند از ملیکا خبری نمی شود ، نمی دانند چه کنند . به هرکس می گویند دختر قیصر روم کجا رفت همه به آنها می خنندن و می گویند : ( شما دیوانه شده اید ؟ دختر قیصر روم در این بیابان چه می کند ؟) سپاه پیش میرود و ملیکا با هر قدم به محبوب خود نزدیک و نزدیک تر می شود .