لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🕊 تفسیر آیه ۴۱ و ۴۲ سوره الرحمن 🕊
🍃 يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ (۴۱)🍃
🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۴۲)🍃
ترجمه :
🍃 تبهكاران، به سيمايشان شناخته شوند، پس به موهاى سر و قدم ها گرفته (و به دوزخ پرتاب) شوند.🍃
🍃پس كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟🍃
«سيما» از «سوم» به معناى نشان و علامت ظاهر است. «نواصى» جمع «ناصيه» به معناى موى جلوى سر است.
گويا اين آيه پاسخ سؤالى است كه به دنبال آيه قبل قابل طرح است كه اگر از گناه سؤال نمى شود، پس چگونه مجرمان شناخته مى شوند، اين آيه در پاسخ مى فرمايد: «يعرف المجرمون بسيماهم» مجرمان از چهره و سيمايشان شناخته مى شوند؛ البته همان گونه كه تبهكاران از سيمايشان شناخته مى شوند، نيكوكاران را نيز از سيمايشان مى شناسند. «تعرف فى وجوههم نضرة النعيم»
سيماها در قيامت:
رو سفيدان. «تبيضّ وجوه»
رو سياهان. «وجوههم مسودّة»
چهره هايى شادان. «وجوه يومئذ ناضرة»، «وجوه يومئذ ناعمة»
صورت هايى گرفته و غمگين. «وجوه يومئذ باسرة»
چهره هايى خندان. «وجوه يومئذ مسفرة . ضاحكة مستبشرة»
صورت هايى غبار گرفته و گرد زده. «وجوه يومئذ عليها غبرة»
چهره هايى خوار و ذليل. «وجوه يومئذٍ خاشعه»
📌 پیام ها
🌿 افكار و اعمال انسان در چهره او جلوه دارند. «يعرف المجرمون بسيماهم»
🌿 مجرم در نهايتِ ذلّت، گرفتار قهر الهى مى شود. «فيؤخذ بالنواصى و الاقدام»
🌿 آنان كه در دنيا از هيچ گناهى فروگذار نكردند و از موى سر تا نوك پا، مخالف فرمان الهى عمل كردند، در قيامت نيز با موى سر گرفته شده و در عذاب افكنده شوند. «فيؤخذ بالنواصى و الاقدام»
🌿 تفكيك خوبان از بدان و شناخته شدن آنان، يكى از نعمت هاى الهى است. «فباىّ آلاء ربّكما تكذّبان»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
🕊 تفسیر آیه ۴۳ تا ۴۵ سوره الرحمن 🕊
🍃 هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ (۴۳)🍃
🍃يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ (۴۴)🍃
🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۴۵)🍃
ترجمه :
🍃 اين است جهنّمى كه تبهكاران آن را انكار مى كردند.🍃
🍃ميان آتش و آب داغ و سوزان در حركتند.🍃
🍃پس كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟🍃
«حميم» به معناى آب داغ است و كلمه «حمّام»، هم خانواده آن است. «آن» به معناى مايعى است كه در نهايت سوزندگى باشد.
تكذيب بهشت و جهنّم و باور نداشتن قيامت، از جمله عوامل دوزخى شدن انسان است. چنانكه در سوره مدّثر نيز يكى از دلايل ورود به دوزخ، تكذيب قيامت بيان شده است. «ما سلككم فى سقر، قالوا لم نك من المصلّين... و كنّا نكذّب بيوم الدين»
بهشتيان محور طوافند و خادمان بهشتى با ظرف هاى بهشتى دور آنان مى گردند؛
«يطوف عليهم ولدان مخلّدون» نوجوانانى جاودان (در شكوه و طراوت) پيوسته گرداگرد آنان مى چرخند.
«يطاف عليهم بصحاف من ذهب واكواب» ظرف هاى غذا و جام هاى طلايى (نوشيدنى هاى پاكيزه) گرداگرد آنان گردانده مى شود.
«يطاف عليهم بكأس من معين» قدح هاى لبريز گرداگردشان چرخانده مى شود.
«يطاف عليهم بآنية من فضّة و أكواب كانت قواريرا» ظرف هاى سيمين و قدح هاى بلورين دور آنان چرخانده مى شود.
ولى دوزخيان بايد ذليلانه دور دوزخ و آب سوزان بگردند. «يطوفون بينها و بين حميم آن»
📌 پیام ها
🌿 مجرمان جزاى آنچه را پيوسته انكار مى كنند، خواهند ديد. «هذه جهنّم»
🌿 جرم و گناه، زمينه تكذيب قيامت است. «يكذّب بها المجرمون»
🌿 دوزخيان از (شدت ترس و وحشت و عطش و پيداكردن راه گريز) به دور عذاب مى گردند. «يطوفون بينها و بين حميم آن»
🌿 عدل الهى و كيفر دادن مجرم از نعمت هاى الهى است. «فباىّ آلاء ربّكما تكذّبان»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🕊 تفسیر آیه ۴۶ تا ۵۳ سوره الرحمن 🕊
🍃 وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ (۴۶)🍃
🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۴۷)🍃
🍃ذَوَاتَا أَفْنَانٍ (۴۸)🍃
🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۴۹)🍃
🍃فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ (۵۰)🍃
🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۵۱)🍃
🍃فِيهِمَا مِن كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ (۵۲)🍃
🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۵۳)🍃
ترجمه :
🍃 و براى كسى كه از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ (بهشتى) است.🍃
🍃پس كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟🍃
🍃باغ هايى داراى درختان پر شاخه و با طراوت (يا نعمت هاى متنوّع و گوناگون).🍃
🍃پس كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟🍃
🍃در آن دو باغ دو چشمه هميشه جارى است.🍃
پس كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟🍃
🍃در آن دو باغ از هر ميوه اى دو نوع موجود است.🍃
🍃پس كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟🍃
«افنان» يا جمع «فنن» به معناى شاخه تازه است و يا جمع «فانّ» به معناى انواع.
در بند چهلم دعاى جوشن كبير مى خوانيم: «يا خير المحبوبين» خداوند، بهترين محبوب است، پس ترس ما از مقام اوست، نه ذات او، مقام آگاهى و حضور و عدل و احاطه او.
خوف از مقام الهى، عامل پيشگيرى از گناه و رسيدن به بهشت است، چنانكه در آيه ۴۰ سوره نازعات مى خوانيم: «و أمّا مَن خاف مقام ربّه و نهى النّفس عن الهوى فانّ الجنّة هى المأوى» آنكه از مقام پروردگارش خوف داشته و نفس خود را از هوس ها باز دارد، پس قطعاً بهشت موعود جايگاه اوست.
سرچشمه خوف بايد معرفت و شناخت مقام پروردگار باشد، «خاف مقام ربّه» چنان كه اشكى ارزشمند است كه بر اساس شناخت باشد. «تفيض من الدمع ممّا عرفوا من الحق» يعنى به خاطر شناخت و معرفتى كه پيدا كردند، اشك مى ريختند.
در سوره انسان، درباره اهل بيت (عليهم السلام) مى خوانيم كه غذاى خود را سه روز پى درپى به يتيم و مسكين و اسير دادند و گفتند؛ ما از پروردگار و روز قيامت مى ترسيم، «انّا نخاف من ربّنا يوما عبوساً قمطريرا» و در اين آيه مى خوانيم: «و لمن خاف مقام ربّه جنّتان» پس اهل بيت عليهم السلام قطعاً بهشتى هستند.
در روايات آمده است كه هركس در دنيا از خداوند خوف داشت، در آخرت در امان است و هر كس در دنيا احساس امنيّت كرد، در آخرت در خوف است.
امام صادق (عليه السلام) فرمود: «من علم انّ اللّه يراه و يسمع ما يقول من خير و شر فيحجزه ذلك عن القبيح من الاعمال فذلك الّذى خاف مقام ربّه و نهى النفس عن الهوى» هر كس باور كند كه خداوند او را مى بيند و هر چه بگويد مى شنوند و اين ايمان، او را از كارهاى زشت بازدارد، پس او همان كسى است كه از مقام خداوند خائف بوده و نفس خود را از هوس باز داشته است.
در حديث مى خوانيم كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) به امام على (عليه السلام) فرمود: چند چيز سبب نجات است كه يكى از آنها خوف از خداوند در نهان و آشكار است.
رابطه تنگاتنگ با عالم ربّانى، سبب تقويت خوف از مقام خداوند است. در حديث مى خوانيم: «مَن مَشى فى طلب العلم خُطوتَين و جَلس عند العالم ساعتين و سَمِع من المعلّم كلمتين اوجب اللّه له جنّتين كما قال: «و لمن خاف مقام ربّه جنّتان»» هر كس براى تحصيل علم دو قدم بردارد و نزد عالم دو ساعتى بنشيند و از استاد دو كلمه اى فرا گيرد، خداوند براى او دو باغ بهشتى واجب مى نمايد و آنگاه به اين آيه قرآن استناد كرد.
خوف از مقام خداوند در دنيا، وسيله درامان ماندن از همه خوف ها در آخرت است. چنانكه در آيات ديگر قرآن، اين عبارت تكرار شده است: «ألا انّ اولياء اللّه لا خوف عليهم و لا هم يحزنون»
ميوه هاى بهشتى، نه زحمت چيدن دارد، «جَنى الجنّتين دان» نه دسترسى به آنها زمان مى برد، «قطوفها دانية» نه محدوديّت دارد، «فاكهة كثيرة» و نه موسم خاص. «لامقطوعة و لاممنوعة»
لقمان به فرزندش سفارش كرد، آن گونه خوف الهى داشته باش كه عبادت جنّ و انس تو را آرام نكند و آن گونه به فضل خداوند اميدوار باش كه گناه ثقلين تو را مأيوس نكند. مشابه اين كلام از حضرت على (عليه السلام) نيز نقل شده است.
امام باقر(عليه السلام) از رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) نقل مى كند كه هيچ كس به اعمال خود تكيه نكند، بلكه تنها به فضل و رحمت خداوند تكيه كنيد.
📌 پیام ها
🌿 در دادگاه عدل الهى، نژاد، رنگ، شغل، سن و جنسيّت ملاك سنجش نيست. «ولمن خاف... جنّتان»
🌿 خدا ترسى، سرچشمه ى حق پذيرى و عمل صالح است و لذا براى ورود به بهشت، شرط ديگرى در كنار خوف نيامده است. «و لمن خاف... جنّتان»
🌿 ذات خداوند، منشأ رحمت است. توجّه انسان به مقام و جايگاه خداوند در نظام هستى و دادگاه قيامت، موجب دقّت در رفتار و گفتار و پيشگيرى از وقوع جرم و گناه مى شود. «خاف مقام ربّه»
🌿 در تربيت، بايد تهديد و تشويق در كنار هم باشد. « هذه جهنّم... جنّتان»
🌿 در بهشت هم فراوانى هست، «من كلّ فاكهة» هم تنوّع، «زوجان» و هم در دسترس بودن. «جنى الجنتين دان»
🕊️🍃🕊️🍃🕊️
https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402
https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402