🕊 تفسیر آیه ۱۹ تا ۲۵ سوره الرحمن 🕊 🍃 مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ (۱۹)🍃 🍃بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ (۲۰)🍃 🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۲۱)🍃 🍃يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ (۲۲)🍃 🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۲۳)🍃 🍃وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ (۲۴)🍃 🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۲۵)🍃 ترجمه : 🍃 دو دريا(ى شور و شيرين) را روان ساخت كه به هم مى رسند.🍃 🍃(اما) ميان آن دو فاصله اى قرار داد كه به هم تجاوز نكنند.🍃 🍃پس كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟🍃 🍃از هر دو (دريا)، مرواريد و مرجان بيرون مى آيد،🍃 🍃پس كدام يك ازنعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟🍃 🍃و در دريا، كشتى هاى ساخته شده همانند كوه، براى اوست.🍃 🍃پس كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟🍃 «مرج» به معناى رها ساختن است و «برزخ» به حدّ فاصل ميان دو چيز گفته مى شود. «لؤلؤ» به معناى مرواريدى است كه درون صدف پرورش يابد و «مرجان»، هم به مرواريدهاى كوچك گفته مى شود و هم نوعى حيوان دريايى كه شبيه شاخه درخت است و صيّادان آن را صيد مى كنند. «بحر» به آب زياد گفته مى شود، خواه دريا باشد يا رودخانه و مقصود از «بحرَين»، آب هاى شور و شيرين است. معمولاً آب رودخانه ها شيرين و آب درياها شور است. چنانكه در آيات ديگر مى فرمايد: «مايستوى البحران هذا عذبٌ فرات سائغ شرابه و هذا مِلح اُجاج» دو دريا يكسان نيستند، يكى آبش گوارا، شيرين و نوشيدنش خوشگوار است و يكى شور و تلخ است. آب شور براى حفظ حيات جانداران دريايى است و آب شيرين براى حفظ حيات نباتات، گياهان، انسان ها و حيوانات كه در خشكى زندگى مى كنند. عبارتِ «مرَج البحرين» دو بار در قرآن آمده است: يك بار در سوره فرقان آيه ۵۳ و يك بار در اين سوره. در آنجا ابتدا از جهاد بزرگ با كفار سخن مى گويد. «لاتطع الكافرين و جاهدهم به جهاداً كبيراً» و به دنبال آن مى فرمايد: «مرج البحرين هذا عذب فرات و هذا مِلحٌ اُجاج جَعَل بينهما برزخاً و حِجراً محجورا» ولى در اين سوره، ابتدا سخن از ميزان و حساب و عدل است، «وضع الميزان - اقيموا الوزن - لاتخسروا الميزان»، و پس از آن مى فرمايد: «مرج البحرين يلتقيان . بينهما برزخ لا يبغيان» يعنى آب شور و شيرين به هم تجاوز نمى كنند، زيرا عدم تجاوز با عدل تناسب بيشترى دارد. به دنبال آن مى فرمايد: «يخرج منهما اللؤلؤ و المرجان» آرى اگر عدالت بود و تجاوزگرى نبود، زيبايى ها پيدا مى شوند. دين اسلام، دين فطرى است و خداوند گرايش ها و نيازهاى فطرى بشر را تأمين كرده است، كه يكى از آنها گرايش به زيبايى و زينت است. آن هم گوهرى گرانبها همچون مرواريد كه از دريا استخراج مى شود. قرآن، در بيان ساير نعمت ها كلمه «لَه» را بكار نبرد، ولى در مورد كشتى فرمود: «و له الجوار» شايد به خاطر آن باشد تا بگويد ساخته دست شما نيز از اوست. زيرا فكر و طرح و قدرت جسمى شما براى ساخت و مواد و آثار آنها همگى از اوست. هنگامى كه امام على (عليه السلام) اين آيات را تلاوت فرمود: «يخرج منهما اللؤلؤ و المرجان» از آن حضرت پرسيدند: پس چرا شما از اين نعمت ها استفاده نمى كنيد؟ آن حضرت فرمود: خداوند بر رهبران عادل واجب كرده كه زندگى خود را چنان ساده و تنگ بگيرند كه فقر بر فقرا سخت نباشد. امام صادق (عليه السلام) در تفسير آيه «مرج البحرين يلتقيان» فرمود: «علىّ و فاطمةعليهما السلام بحران عميقان، لايبغى احدهما على صاحبه، يخرج منهما اللؤلؤ و المرجان، الحسن و الحسين عليهما السلام» على و فاطمه (عليهما السلام) دو درياى عميق اند كه هيچ يك بر ديگر تجاوز نمى كند و از اين دو دريا، لؤلؤ و مرجانى چون حسن و حسين (عليهما السلام) خارج مى شود. 📌 پیام ها 🌿 هستى كلاس توحيد است؛ آسمان و زمين و دريايش. «و السّماء رفعها... والارض وضعها... مرج البحرين...» 🌿 دريا، براى همه انسان ها و جنّيان نعمت است، گرچه همه در كنار دريا زندگى نمى كنند. «مرج البحرين... فباىّ آلاء ربّكما» 🌿 آثار قدرت خدا و برترى اراده او بر همه چيز هويداست. آب درياى شور با آب درياى شيرين تلاقى و برخورد مى كند، از كنار هم مى گذرند و در يكديگر داخل نمى شوند. «بينهما برزخ لايبغيان» 🌿 بهره بردارى از نعمت ها، نياز به تلاش و كوشش دارد. «يخرج منهما اللؤلؤ...» 🌿 آب و خاك، بستر و منبع تأمين نيازهاى بشر است. «فيها فاكهة و النخل... و الحب ذو العصف...يخرج منهما اللؤلؤ و المرجان» 🌿 نقش دريا در حمل و نقل مسافر و بار، به عنوان معبرى رايگان و آماده و وسيع و گسترده، از ديرباز مورد توجّه بشر بوده است و خداوند در اين آيات، انسان را به آن توجّه مى دهد. «الجوار المنشئات فى البحر كالاعلام»

🕊 تفسیر آیه ۲۶ تا ۲۸ سوره الرحمن 🕊 🍃 كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ (۲۶)🍃 🍃وَيَبْقَي وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ (۲۷)🍃 🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۲۸)🍃 ترجمه : 🍃 هركه روى زمين است، فنا پذيرد🍃 🍃و (تنها) ذات پروردگارت كه داراى شكوه و اكرام است، باقى مى ماند.🍃 🍃پس كدام يك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟🍃 در آيه ۱۸۵ سوره آل عمران خوانديم: «كلّ نفس ذائقة الموت» هر انسانى طعم مرگ را مى چشد. در آخرين آيه سوره قصص نيز خوانديم: «كلّ شى ء هالك الاّ وجهه» هر موجودى هلاك مى شود، جز ذات پروردگار. در اين سوره نيز مى خوانيم: «كلّ من عليها فان و يبقى وجه ربّك» در آيات قبل، نعمت ها معرّفى شد، در اين آيه مى فرمايد: زمان بهره گيرى از نعمت ها كم است، فرصت را غنيمت شماريد كه همه رفتنى هستيد. گرچه همه موجودات فانى هستند ولى هر كس در مسير الهى باشد و كار او رنگ الهى بگيرد، آن نيّت خالص كه «وجه ربّ» است، كار فانى او را باقى مى كند. 📌 پیام ها 🌿 مرگ، يك قانون عام و فراگير است. «كلّ مَن عليها فان» 🌿 به كسى جز خدا تكيه نكنيم كه همه فناپذيرند.«كلّ من عليها فان ويبقى وجه ربّك» 🌿 ارزش انسان با تقرّب به خداوند است، نه داشتن امكانات. «كلّ مَن عليها فان و يبقى وجه ربّك» 🌿 مرگ، گامى در مسير تربيت انسان است. «كلّ مَن عليها فان و يبقى وجه ربّك» 🌿 پيامبر، تحت تربيت و ربوبيّت خاصّ خداوند است. «ربّك» 🌿 مرگ موجودات، نشانه نقص و تمام شدن قدرت و كرم الهى نيست كه او صاحب جلال و كرامت است. «كلّ من عليها فان و يبقى... ذوالجلال و الاكرام» 🌿 جلال الهى همراه با رحمت و رأفت است. «ذوالجلال و الاكرام» 🌿 مرگ، نعمت است. «كلّ من عليها فان... فباىّ آلاء ربّكما» (با آنكه در آيات 26 و 27 نام هيچ نعمت مادّى نيامده، امّا در آيه 28، باز هم جمله ى «فباىّ آلاء...» تكرار شده است پس مرگ نيز نعمت است.) 🌿 جن نيز همچون انسان، مرگ دارد. زيرا خطاب «ربّكما» به جنّ و انس بازمى گردد. «كلّ من عليها فان... فباىّ آلاء ربّكما» 🕊️🍃🕊️🍃🕊️ https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402 https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402

🕊 تفسیر آیه ۲۹ و ۳۰ سوره الرحمن 🕊 🍃 يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ (۲۹)🍃 🍃فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (۳۰)🍃 ترجمه : 🍃 هر كه در آسمان ها و زمين است، (نياز خود را) از او درخواست مى كند. او هر روز(هر زمان) در شأن و كارى است.🍃 🍃پس كدام نعمت پروردگارتان را تكذيب مى كنيد؟🍃 سؤال و درخواست، گاهى به زبان حال است و گاهى به زبان قال. انسان، چه نيازمندى خود به خداوند را به زبان آورد و چه نياورد، در هر صورت، همواره محتاج خداست. مراد از «يوم» در آيه، روز نيست، بلكه مطلق زمان است، زيرا خداوند در زمان نمى گنجد، بلكه فراتر از زمان است. در تفسير آيه «كلّ يوم هو فى شأن»، در حديث مى خوانيم: خداوند هر روز امر جديدى ايجاد مى كند كه قبلاً نبوده است. «من احداث بديع لم يكن» حضرت على (عليه السلام) به مناسبت آيه «كلّ يوم هو شأن» فرمود: هر روز گناهى را مى بخشد، غمى را بر طرف مى كند، گروهى را بالا و عده اى را فرو مى آورد. 📌 پیام ها 🌿 فرشتگان و موجودات آسمانى نيز همچون زمينيان، دست نياز به سوى خدا دارند. «يسئله من فى السموات و الارض» 🌿 كارهاى الهى تقليدى نيست، بلكه ابتكارى و نوآورانه است. «كلّ يوم هو فى شأن» 🌿 نياز دائمى موجودات، لطف و فيض دائمى خدا را طلب مى كند. (او هر لحظه داراى فيضى جديد ومستمر براى آفريده ها است.) «يسئله... كلّ يوم هو فى شأن» 🌿 چنين نيست كه خداوند، عالم را آفريده و آن را به حال خود رها كرده باشد، بلكه همواره امور هستى را تدبير و اداره مى كند. «كلّ يوم هو فى شأن» 🕊️🍃🕊️🍃🕊️ https://eitaa.com/tafsir_audio_Quran_1402 https://ble.ir/tafsir_audio_quran_1402