آیه ۲۵۶ ازسوره بقره @tafsirghorangharaati

سلام دوستان ازخواندن روزی یک مرتبه دعای معراج وآیه الکرسی درروز غفلت نکنیم بسم الله الرحمن الرحیم اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بِشَيْ‌ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِما شاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ‌ لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‌ لَا انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ‌ اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ‌ @tafsirghorangharaati

آیه257🌹ازسوره بقره اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ‌ خداوند دوست و سرپرست مؤمنان است، آنها را از تاريكى‌ها (ى گوناگون) بيرون و به سوى نور مى‌برد. لكن سرپرستان كفّار، طاغوت‌ها هستند كه آنان را از نور به تاريكى‌ها سوق مى‌دهند، آنها اهل آتشند و همانان همواره در آن خواهند بود @tafsirghorangharaati

آیه257🌹ازسوره بقره اللَّهُ:الله وَلِيُّ: سرپرست الَّذِينَ:کسانی است که آمَنُوا :ايمان آورده اند يُخْرِجُهُمْ :بیرون می آورد آنان را مِنَ :از الظُّلُماتِ :تاريكى‌ها إِلَى:به سوی النُّورِ:روشنی وَ الَّذِينَ:وکسانی که كَفَرُوا:کفر ورزیدند أَوْلِياؤُهُمُ:سرپرستانشان الطَّاغُوتُ:طاغوت است يُخْرِجُونَهُمْ:بیرون می برند آنان‌ را مِنَ :از النُّورِ :روشنی إِلَى :به سوی الظُّلُماتِ:تاریکی ها أُولئِكَ :آنان أَصْحابُ : اهل النَّارِ:آتشند هُمْ :آنها فِيها :درآن خالِدُونَ‌ :جاودانند @tafsirghorangharaati

آیه ۲۵۷ ازسوره بقره @tafsirghorangharaati

آیه258🌹ازسوره بقره 🌹 أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَاجَّ إِبْراهِيمَ فِي رَبِّهِ أَنْ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَ يُمِيتُ قالَ أَنَا أُحْيِي وَ أُمِيتُ قالَ إِبْراهِيمُ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ‌ آيا آن كس (نمرود) را كه خداوند به او پادشاهى داده بود، نديدى كه با ابراهيم درباره‌ى پروردگارش محاجّه و گفتگو مى‌كرد؟ زمانى كه ابراهيم گفت: خداى من كسى است كه زنده مى‌كند و مى‌ميراند، او گفت: من هم زنده مى‌كنم و مى‌ميرانم. ابراهيم گفت: خداوند خورشيد را از مشرق مى‌آورد، پس تو (كه مى‌گويى حاكم بر جهان هستى،) خورشيد را از مغرب بياور. (در اينجا بود كه) آن مرد كافر مبهوت و وامانده شد. و خداوند قوم ستمگر را هدايت نمى‌كند @tafsirghorangharaati

آیه258🌹ازسوره بقره 🌹 أَ لَمْ تَرَ:آیا ننگریستی إِلَى:به الَّذِي:کسی که حَاجَّ:چون وچرا کرد إِبْراهِيمَ:باابراهيم فِي:درباره ی رَبِّهِ :پروردگارش أَنْ:که آتاهُ :داده بود به او اللَّهُ:الله الْمُلْكَ :فرمانروایی را إِذْ:زمانی که قالَ:گفت إِبْراهِيمُ :ابراهيم رَبِّيَ:پرودگارمن الَّذِي :کسی است که يُحْيِي:زنده می کند وَ يُمِيتُ: ومیمیراند قالَ:گفت أَنَا :من أُحْيِي:زنده میکنم وَ أُمِيتُ:ومیمیرانم قالَ:گفت إِبْراهِيمُ:ابراهيم فَإِنَّ:وهمانا اللَّهَ:الله يَأْتِي:می آورد بِالشَّمْسِ :خورشيد را مِنَ:از الْمَشْرِقِ:خاور فَأْتِ بِها:پس بیاورتوآن را مِنَ :از الْمَغْرِبِ:باختر فَبُهِتَ:پس مبهوت شد الَّذِي:کسی که كَفَرَ:کفر ورزیده بود وَ اللَّهُ:والله لا يَهْدِي:هدايت نمی کند الْقَوْمَ: گروه الظَّالِمِينَ‌ :ستمکاران را @tafsirghorangharaati

آیه ۲۵۸ ازسوره بقره @tafsirghorangharaati

آیه259🌹سوره بقره 🌹 أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلى‌ قَرْيَةٍ وَ هِيَ خاوِيَةٌ عَلى‌ عُرُوشِها قالَ أَنَّى يُحْيِي هذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِها فَأَماتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قالَ كَمْ لَبِثْتَ قالَ لَبِثْتُ يَوْماً أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ قالَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَةَ عامٍ فَانْظُرْ إِلى‌ طَعامِكَ وَ شَرابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ وَ انْظُرْ إِلى‌ حِمارِكَ وَ لِنَجْعَلَكَ آيَةً لِلنَّاسِ وَ انْظُرْ إِلَى الْعِظامِ كَيْفَ نُنْشِزُها ثُمَّ نَكْسُوها لَحْماً فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ يا همانند كسى (عُزَير) كه از كنار يك آبادى عبور كرد، در حالى كه ديوارهاى آن بر روى سقف‌هايش فرو ريخته بود (و مردم آن مرده و استخوان‌هايشان در هر سو پراكنده بود، او با خود) گفت: خداوند چگونه اينها را پس از مرگ زنده مى‌كند؟ پس خداوند او را يك صد سال ميراند و سپس زنده كرد (و به او) گفت: چقدر درنگ كردى؟ گفت يك روز، يا قسمتى از يك روز را درنگ كرده‌ام! فرمود: (نه) بلكه يك‌صد سال درنگ كرده‌اى، به غذا و نوشيدنى خود (كه همراه داشتى) نگاه كن (كه با گذشت سالها) تغيير نيافته است. و به الاغ خود نگاه كن (كه چگونه متلاشى شده است، اين ماجرا براى آن است كه هم به تو پاسخ گوييم) و (هم) تو را نشانه (رستاخيز) و حجتى براى مردم قرار مى‌دهيم. (اكنون) به استخوان‌ها (ى مَركب خود) بنگر كه چگونه آنها را بهم پيوند مى‌دهيم و بر آن گوشت مى‌پوشانيم. پس هنگامى كه (اين حقايق براى آن مرد خدا) آشكار شد، گفت: (اكنون با تمام وجود) مى‌دانم كه خداوند بر هر كارى قادر و تواناست. @tafsirghorangharaati