🔆متن شبهه: با توجه به اعتقاد شيعه ائمه دارای #علم_لدنی بوده‌اند و باذن الله، علم غیب داشته‌اند، معنای رشادت با وجود این علم چگونه معنا می‌شود؟ مثلاً خوابیدن حضرت #علی(ع) در #لیله_المبیت، در #بستر پیامبر اکرم (ص) فضیلت محسوب نمی‌شود 🔆پاسخ شبهه: 1️⃣ باید گفت: به نظر می‌‌رسد کلید اصلی حل این گونه مسایل آن است که ما شناخت درست از علم لدنی و علم غیب امام معصوم (ع) داشته باشیم. 2️⃣ در برخی روایات آمده که امام صادق ـ علیه‌السّلام ـ فرمود: «اذا اراد الامام أن یعلم شیئاً اعلمه الله ذلک» امام هر گاه که اراده کند چیزی را بداند خداوند او را از آن چیز آگاه می‌‌سازد. از این گونه روایات بدست می‌‌آید که علم امام به امور آینده، مطلق نیست بلکه هر گاه اراده کند چیزی برای آنها معلوم شود و یا اراده خداوند به آن قرار گیرد که امام چیزی را بداند، او را آگاه می‌‌سازد بنابراین ممکن است در بعضی موارد به جهت اسرار نهفته الهی مصلحت بر آن باشد که امام از غیب آگاه نشود یا خود نخواهد و اراده نکند که از حوادث آینده آگاه شود. 3️⃣ با توجه به نکته یاد شده در پاسخ می‌‌توان گفت: هیچ دلیل عقلی و یا نقلی در دست نیست که ثابت کند امیر مؤمنان ـ علیه‌السّلام ـ از همه جزئیات حوادث «لیلة المبیت» آگاهی کامل داشته است چون ممکن است موارد یاد شده جزء همان مواردی بوده باشد که امام اراده نکرد تا خداوند او را نسبت به نتیجه و عاقبت کار با خبر سازد، بخصوص آن که روایتی و یا نقل تاریخی در این خصوص نیامده که امیر مؤمنان ـ علیه‌السّلام ـ از نتیجه کار، آگاه بوده لذا به انجام آن اقدام کرده است. 4️⃣ هم چنین ممکن است گاه مصلحت ایجاب کند که پیامبر یا امام از عواقب برخی کارها آگاه نشود و یا برای امتحان و آزمون الهی علم به اموری پیدا نکند، چنان که در داستان «لیلة المبیت» آمده است که علی ـ علیه‌السّلام ـ در بستر پیامبر خوابید، در حالی که از خود آن حضرت نقل شده است که نمی‌‌دانست صبح گاهان که مشرکان قریش به آن بستر حمله می‌‌کنند شهید خواهد شد یا جان به سلامت می‌‌برد؟ 5️⃣ طبق این تحلیل نیز معلوم می‌‌شود که امیر مؤمنان ـ علیه‌السّلام ـ نه از باب آگاه بودن از پایان نتیجه کار بلکه به جهت شجاعت و رشادت و ایثار، در «لیلة المبیت» به جای پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ خوابید و به مدال افتخار «کل ایمان» دست یافت. 6️⃣ به فرض گفته شود که امیر مؤمنان ـ علیه‌السّلام ـ به دلیل آگاهی از نتیجه و پایان کار در «لیلة المبیت» در بستر پيامبر خوابيد: بنابر فرض اول، هرگز علی علیه السلام، علم به بقا و سلامتی خود نداشته است، زیرا هرگز برای چنین طبقه ای از افراد (که علی به طور یقین از این طبقه نبود) از گفتار پیامبر علم قطعی پیدا نمی‌شود . اگر به ظاهر بپذیرند، در خاطر تشویش خواهند داشت . جوانب قلب آن ها را فرا می‌گیرد و هر دم هیولای مرگ در نظر آن ها مجسم می‌شود ؛ علی با احتمال کشته شدن دست به چنین کاری زده است، نه با علم به سلامتی. بنا به فرض دوم فضیلت بالاتری، برای علی علیه السلام اثبات نموده است، زیرا اگر ایمان مرد، به پایه‌ای برسد که آنچه را از پیامبری بشنود ،با روز روشن فرقی نداشته باشد، فضیلت چنین ایمان با هیچ چیز برابری نمی‌کند. نتیجه ایمان این است هنگامی که پیامبر به او بگوید: در بستر من بخواب و در حمله تروریست ها آسیبی نخواهد دید، با کمال ثبات قلب می رود و در بستر او می‌آرمد. یک سر سوزن احتمال خطر در دل او راه پیدا نمی‌کند. با توجه به آنچه درباره ماجرای لیله المبیت و شبهه برخی بیان شد، به دست مي آيد که امیر مومنان در لیله المبیت برترین فضیلت را به دست آورده، زیرا در هر دو صورت چه علم به کشته شدن داشته یا نداشته ،فضیلت او ثابت می‌شود که بیان آن گذشت.‌‌↶【به ما بپیوندید 】↷ https://eitaa.com/tahavaliasr @tahavaliasr