✅با بررسی واژه‌های «کثیر» و «اکثر» در قرآن و با توجه به سیاق آیات، می‌توان فهمید که این کلمات بیشتر در ارتباط با آموزه‌های اولیه و مبنایی دینی و اعتقادی است که گاه دامنه آن به مسائل جزئی نیز گسترش می‌یابد. با توجه به آیاتی که در انتهای متن می آوریم، اکثریتی که در قرآن مورد نکوهش قرار گرفته، لزوماً ناظر به اکثریت در سیستم‌های سیاسی نیست؛ بلکه ناظر به یک واقعیت اجتماعی فراگیر است که بیشتر مردم، از سر دانش و اندیشه به بررسی امور نپرداخته، بلکه کورکورانه و با پیروی از هواهای نفسانی رویکرد خود را مشخص می‌کنند و این واقعیت ممکن است در برخی اقلیّت‌ها نیز کاربرد و نمود داشته باشد. به عبارتی، منظور قرآن این نیست که همواره و در هر قضیه‌ای، اقلیت‌ها برحق بوده و اکثریت‌ها نادان، جاهل و کافرند! 🔰قرآن کریم در آیات فراوان و به مناسبت‌های گوناگون، تعابیری دارد که در نگاه اول این باور را ایجاد می‌کند که گویا آموزه‌های قرآنی با رأی اکثریت و جمهور در تضاد است و تنها این اقلیت‌ها هستند که برحق بوده و باید نظرشان پذیرفته شود: 1. «وَ لَوْ آمَنَ أَهْلُ الْکِتابِ لَکانَ خَیْراً لَهُمْ مِنْهُمُ الْمُؤْمِنُونَ وَ أَکْثَرُهُمُ الْفاسِقُونَ»؛[1] و اگر اهل کتاب، ایمان آورند، براى آنها بهتر است. عده کمى از آنان باایمان‌ بوده و بیشترشان فاسق‌اند. 2. «إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَشْکُرُونَ»؛[2] خدا به بندگانش کرم و بخشایش دارد، ولى بیشتر مردم سپاس‌گزار نیستند. 3. «یَعْرِفُونَ نِعْمَتَ اللَّهِ ثُمَّ یُنْکِرُونَها وَ أَکْثَرُهُمُ الْکافِرُون»؛[3] آنها نعمت خدا را می‌شناسند، سپس آن را انکار می‌کنند و بیشترشان ناسپاس‌اند! به عنوان نمونه، در این آیه مقتضاى شناسایى نعمت پروردگار، آن بود که به او و رسولش و روز جزا ایمان آورند و در عمل تسلیم شوند، اما بر عکس، عملاً حق ‌را انکار می‌‏کنند، و بیشترشان تنها به انکار عملى قناعت نکرده، بلکه کفر و عناد با حق را به نهایت رسانده و اصرار بر آن‌دارند.[4] 4. «وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ»؛[5] اگر از آنها بپرسى: چه کسى از آسمان باران فرستاد و زمین مرده را زنده ساخت؟ خواهند گفت: خداى یکتا. بگو: سپاس خدا را! ولى بیشتر آنان نمی‌اندیشند! 5. «إِنَّ الَّذینَ یُنادُونَکَ مِنْ وَراءِ الْحُجُراتِ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ»؛[6] کسانى که از پشت حجره‌‏‌ها صدایت می‌زنند بیشترشان نمی‌اندیشند. 📚 منابع: [1]. آل عمران، 110. [2]. بقره، 243؛ نمل، 73. (با اندکی تفاوت). [3]. نحل، 83. [4]. طباطبائی، سید محمد حسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‏12، ص 31، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، 1417ق. [5]. عنکبوت، 63. [6]. حجرات، 4. #قران #تفسیر @taheriane

💖تلاوت آیات ۵ و ۶ سوره مبارکه آل عمران 🎙️قاری: #عبدالرحمن_مسعد ✅پیام ها👇 ۱- خداوند بر همه چيز آگاه است. ما و همه‌ى هستى هر لحظه در محضر خدا هستيم، در محضر او گناه نكنيم. با توجّه به آيه‌ى قبل، استفاده مى‌شود كه كفر و معصيتِ هيچ كس بر خدا پوشيده نيست. «كَفَرُوا ... لا يَخْفى‌ عَلَيْهِ شَيْ‌ءٌ» 2- تعدّد افراد، تعدّد اعمال، تعدّد مكان‌ها و زمان‌ها هيچ كدام مسأله‌اى را بر خداوند پنهان نمى‌سازد. «لا يَخْفى‌ عَلَيْهِ شَيْ‌ءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي السَّماءِ» ۲- منشأ تكوين و تشريع يكى است. آن كسى‌كه براى هدايت شما كتاب فرستاد، همان است كه شما را آفريده است. «هُدىً لِلنَّاسِ ... يُصَوِّرُكُمْ» ۳- صورت‌گرى انسان در رحم مادر، تنها بدست اوست. «هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ» ۴- اكنون كه صورت‌بندى‌ها به دست خداست، يكديگر را به خاطر شكل و قيافه سرزنش نكنيم. «هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ» ۵- تفكّر در آفرينش خود، عامل ايمان به خداوند است. «يُصَوِّرُكُمْ ... لا إِلهَ إِلَّا هُوَ» ۶- گرچه خداوند به هر كارى قادر است؛ «كَيْفَ يَشاءُ» ولى كارى بر خلاف حكمت نمى كند. «هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» ۷- صورت‌هاى گوناگون افراد بشر، نشانه‌ى قدرت و حكمت اوست. «يُصَوِّرُكُمْ ... الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» 📚 تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی #تفسیر #قران @taheriane

با سلام وادب با عرض پوزش از وقفه پیش آمده در برگزاری دروس ان شاء الله از هفته آتی دروس تفسیر عرفانی سوره حدید و شرح غزلیات حافظ بارگزاری میگردد دروس جدید استاد نیز به اطلاع میرسد و برنامه ان اعلان میگردد شرح مقامات العارفین اشارات شرح منازل السائرین از دروس دیگر میباشد #تفسیر #قرآن #غزلیات_حافظ #مقالات https://eitaa.com/taheriane

☫﷽☫ تفسیر عرفانی سوره حدید کلام _استاد طاهریان جلسه _ دهم #امام_رضا_علیه_السلام #امام_رضا #استاد_طاهریان #تفسیر #قرآن https://eitaa.com/taheriane

تسبيح موجودات‌: در جهان بينى الهى، پرستش و عبادت خداوند مخصوص انسان نيست، بلكه همه موجودات در حال پرستش‌اند. شخصى از پيامبر صلى الله عليه و آله معجزه‌اى درخواست كرد. حضرت مقدارى ريگ از زمين برداشت و در دست گرفت و به درخواست پيامبر و اذن الهى، صداى تسبيح سنگريزه‌ها را شنيدند. رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند: چه بسيار مركب‌ها كه از راكب خود بهترند، زيرا بيشتر ذكر خدا مى‌گويند. درباره تسبيح موجودات هستى، به چند نكته بايستى توجه شود: الف) قرآن، تسبيح موجودات را آگاهانه و از روى علم و شعور مى‌داند: «كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِيحَهُ» (آیه ۴۱ سوره نور) ب) هركسى نمى‌تواند تسبيح ساير موجودات را درك كند: «وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ» (آیه ۴۴ سوره اسراء) ج) تسبيح موجودات، گوناگون است. امام سجاد عليه السلام از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل فرمود كه: مرغان در هر صبحگاه خداوند را تسبيح نموده و قوت روز خود را مسئلت مى‌نمايند. 📚 برگرفته از تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی #تفسیر #قرآن https://eitaa.com/taheriane

☫﷽☫ تفسیر عرفانی سوره حدید کلام _استاد طاهریان جلسه _ یازدهم #استاد_طاهریان #تفسیر #قرآن https://eitaa.com/taheriane