eitaa logo
شجر
1.2هزار دنبال‌کننده
761 عکس
38 ویدیو
1.6هزار فایل
شبکه جهادی رشد ⚡شتاب سابق💡 جهت کسب اطلاعات بیشتر با @ad_shajar در ارتباط باشید. تبادل: @shahid_bakrii ایتا eitaa.com/tahlil_shjr بله ble.ir/tahlil_shjr روبیکا rubika.ir/tahlil_shjr سروش splus.ir/tahlil_shjr تلگرام t.me/tahlil_shjr
مشاهده در ایتا
دانلود
راهبردهای سیاست خارجی.pdf
2.24M
✅ راهبردهای سیاست خارجی 🔶سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، ساخته‌ی این و آن نیست بلکه مبتنی بر اصول مستحکم قانون اساسی است. در قانون اساسی، اسلام معیار سیاست خارجی است بنابراین موضع‌گیری در مقابل کشورها و مسائل مختلف، باید مختصات دینی داشته باشد. 🔸بیانات امام خامنه ای در دیدار وزیر امور خارجه ، سفیران و مسئولان نمایندگی های ایران در خارج از کشور با رهبر انقلاب ۱۳۹۴/۰۸/۱۰ 🔴 نشست تخصصی احصای نظام مسائل سیاست خارجی و دیپلماسی عمومی، هم اکنون در حال برگزاری است. ⚡️ بگیرید 🆔 @shetab_etela
شکست فرامتنی آمریکا در جهان/ دکترین‌های شکست‌خورده در کاخ سفید 🔰 قسمت اول 🔶 این روز‌ها نمی‌توان از ابعاد فرامتنی شکست آمریکا در نظام بین‌الملل غافل ماند. حتی سران سیاسی این کشور اذعان کرده اندکه قدرت خود در جهان را از دست داده اند و تنظیم رفتار متحدان واشنگتن نیز در مواردی از عهده لابی‌های قدرت در کاخ سفید و کنگره بر نمی‌آید. در این میان، قطعا باید تمرکز ویژه‌ای بر روی دکترین دولت‌های آمریکایی در مواجهه با تحولات جهانی نمود. دکترین‌هایی که یکی پس از دیگری به جای تبدیل شدن به نقطه قوت واشنگتن، حکم پاشنه آشیل جریانات سیاسی و کلیت حاکمیت آمریکا در نظام بین‌الملل را پیدا کرده است. 🔶 تاملی بر یک نظرسنجی نظرسنجی جدید یو اس‌ای تودی و دانشگاه سافولک نشان می‌دهد که شکاف بر سر تلقی شهروندان آمریکایی نسبت به آنچه نقش مدیریت واشنگتن در معادلات جهانی خوانده می‌شود، شدیدا افزایش یافته است. این نظرسنجی نشان می‌دهد که ۴۶ درصد از شهروندان آمریکایی خواستار نقش آفرینی خاص واشنگتن در بحران‌های بین‌المللی و جهانی هستند، حال آنکه ۴۷ درصد از آن‌ها مخالف این نقش آفرینی و در مقابل، حامی تمرکز گرایی آمریکا در داخل مرز‌ها هستند. این به معنای بازگشت جامعه آمریکا به دکترین مونروئه است! این مسئله یک بار خود را در انتخابات سال ۲۰۱۶ میلادی نشان داد:جایی که بسیاری از شهروندان آمریکایی بدون آگاهی نسبت به ماهیت ترامپ، مقهور شعار تمرکزگرایی وی بر داخل کشور و پرهیز از صرف هزینه‌های هنگفت در حوزه سیاست خارجی آمریکا شدند. 🔶 منازعه‌ای پایدار در سیاست خارجی آمریکا چگونگی مواجهه آمریکا با ماهیت جهان و تحولات جاری در آن، محدود به برهه کنونی نبوده است. بحث در مورد نقشی که ایالات متحده باید در سرتاسر جهان ایفا کند، از زمان تاسیس این کشور وجود داشته است. اما اکنون، در سال ۲۰۲۳ میلادی، نسل جدید آمریکا گرایش بیشتری نسبت به انزواگرایی در نظام بین‌الملل دارد. این در حالیست که مشی عملیاتی دو حزب دموکرات و جمهوریخواه دقیقا خلاف این مطالبه عمومی می‌باشد. هم اکنون شاهد شکل گیری ادبیاتی خاص در حوزه سیاست خارجی آمریکا هستیم:جمله "چرا به کشور‌های خارجی پول می‌فرستیم؟ "تبدیل به یک سوال پررنگ در فضای مجازی در آمریکا شده است. داستین گیبونز، ۳۴ ساله، یک مدیر گارانتی خانه از کوئین کریک در ایالت آریزونا در این خصوص به یو اس‌ای تودی می‌گوید: "ما نمی‌توانیم بر معضلات داخلی خودمان غلبه کنیم. ما حتی نمی‌توانیم بحران‌های آینده را برای شهروندان آسیب پذیر پیش بینی کنیم. در چنین شرایطی چرا باید بر سایر نقاط دنیا تمرکز داشته باشیم؟ " 🔶 دکترین‌های شکست خورده در سیاست خارجی آمریکا درست در چنین شرایط و بستری، رئیس‌جمهور آمریکا به دکترین‌های شکست‌خورده یا محکوم به شکستی فکر می‌کند که بازی خود را بر آن‌ها استوار ساخته است. بایدن امروز نمی‌داند باید در قبال تحولات جاری جهان، چه دکترین خاصی را تدوین یا بازسازی کند! دکترین مونروئه یک دکترین سیاسی آمریکایی بود که در دسامبر ۱۸۲۳ توسط مونروئه، رئیس‌جمهور وقت آمریکا اعلام شد. بر پایه این دکترین، دولت ایالات‌متحده آمریکا تصمیم گرفت که از دخالت در جنگ‌های بین قدرت‌های اروپایی و مستعمرات آن‌ها خودداری و از سوی دیگر وقوع جنگ در قاره آمریکا را به‌عنوان حرکتی خصمانه تلقی کند. دکترین مونروئه تا حدود یک قرن جایگاه ویژه‌ای در سیاست خارجی آمریکا داشت، تا اینکه «ویلسون» با واردکردن آمریکا به جنگ جهانی اول خط بطلانی بر این دکترین کشید. 🔸 :سعید سبحانی 🆔 @tahlil_shjr
شکست فرامتنی آمریکا در جهان/ دکترین‌های شکست‌خورده در کاخ سفید 🔰 قسمت دوم 🔶 دکترین «دیوید آیزنهاور» دکترین دیگری است که جوبایدن در مواردی قصد بازتعریف آن را در حوزه سیاست خارجی آمریکا دارد. آیزنهاور علی‌رغم این‌که یک جمهوری‌خواه بود، طی دو دوره تصدی‌اش در پست ریاست جمهوری سیاست‌های داخلی را تعدیل کرد. او درصدد بود تا اتحاد آمریکا را با کشور‌های هم‌پیمان تقویت کرده و واشنگتن را برای مقاومت در برابر تهاجم «سرخ» به اروپا، آسیا و آمریکای لاتین مهیا نگه دارد. حتی دکترین آیزنهاور در سال ۱۹۵۷ سطح تعهدات کشورش را در قبال منطقه غرب آسیا ا فزایش داد، اما امروزه «تهاجم سرخی» وجود ندارد که آمریکا بخواهد دکترین آیزنهاور را در خصوص آن اعمال نماید. متعاقبا، آمریکا در بسیاری از نقاط جهان، دیگر قدرت مانور خود را ازدست‌داده و چشم‌اندازی نیز برای احیای این قدرت ازدست‌رفته متصور نیست. بدون شک در چنین شرایطی دکترین ابداعی یا ترکیبی بایدن، نه‌تن‌ها منتج به تسلط واشنگتن بر نقاط مختلف دنیا نخواهد شد، بلکه به‌مثابه کاتالیزور و عاملی تسریع‌کننده در مسیر انزوای بین‌المللی آمریکا محسوب می‌شود. حقیقتی که دیر یا زود بایدن و همراهانش با آن مواجه خواهند شد. 🔶 یک بحران مبنایی در آمریکا اما اکنون بحران جدی تری در مقابل حکمرانان آمریکایی وجود دارد که نمی‌توان آن را کتمان کرد:اینکه واشنگتن اساسا قدرت خلق دکترین جدید یا ترکیبی در نظام بین‌الملل را به دلیل ریسک پذیری بالا و تغییر مناسبات بنیادین قدرت در جهان (به ضرر آمریکا) از دست داده است. در چنین شرایطی، اکثر آمریکایی‌ها اقبال و گرایش بیشتری نسبت به دکترین مونروئه پیدا کرده اند. چنانچه افرادی نظیر جیمی کارتر و بیل کلینتون اذعان کرده‌اند، واشنگتن اکنون در جایگاهی قرار ندارد که بخواهد با استناد به یک‌جانبه‌گرایی، پازل‌ها و معادلات جاری در حوزه روابط بین‌الملل را تدوین و تعیین کند! از این رو باید بر روی دکترین‌های سابق متمرکز شود که درمیان آنها، انزواگرایی کمترین ریسک را برای واشنگتن خواهد داشت. استقبال شهروندان آمریکایی نسبت به بازگشت به دکترین مونروئه، معلول ناکامی مطلق دو حزب دموکرات و جمهوریخواه در مداخله گرایی در نظام بین‌الملل می‌باشد. 🔶 اکنون از یک سو با افزایش تصاعدی هزینه‌های مداخله گرایی و جنگ طلبی آمریکا در جهان مواجه هستیم و از سوی دیگر، نظام تک قطبی نیز به صورت کامل از بین رفته و مضمحل شده است. صورت مسئله در چنین شرایطی کاملا مشخص است: دکترین‌های ابداعی یا ترکیبی امثال ترامپ و بایدن، نه‌ تنها منتج به تسلط واشنگتن بر نقاط مختلف دنیا نخواهد شد، بلکه به‌مثابه کاتالیزور و عاملی تسریع‌کننده در مسیر انزوای بین‌المللی آمریکا محسوب می‌شود. حقیقتی که دیر یا زود لابی‌های پنهان و آشکار قدرت در واشنگتن با آن مواجه خواهند شد. هزینه‌های مداخله گرایی آمریکا در جنگ اوکراین و جنگ غزه، نمونه‌ها و مصادیقی از این شکست‌های بزرگ محسوب می‌شود. 🔸 :سعید سبحانی 🆔 @tahlil_shjr
تُپُق زدن مهم نیست، نگرانی جای دیگری است 🔶 رئیس جمهور، زیادی تُپُق می زند؟ حتما اگر روان تر سخن می گفت، بهتر بود؛ اما ایرادی نیست که نتوان از آن گذشت. خیلی از ماها تُپُق می زنیم. نگویید که شهید رئیسی را به خاطر یک صدم این تُپُق ها مسخره می کردند. ما مثل آنها نیستیم. دین ما، تمسخر را ممنوع کرده و نشانه جهل انسان دانسته است. "قَالُوا أَتَتَّخِذُنَا هُزُوًا قَالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ. گفتند ای موسی ما را به استهزاء گرفته ای؛ گفت به خدا پناه می برم که از جاهلان باشم." 🔶 آقای پزشکیان امروز گفت "من بلد نیستم زیاد حرف بزنم، چیزهایی هم که باید از روی کاغذ بخوانم بدتر خراب می‌کنم"؟ این هم ایراد چندانی ندارد. روان خوانی یک متن، برای خیلی از ماها نیز ممکن است دشوار باشد. رئیس جمهور گفت "از وزرا دفاع نمی‌کنم، چون آنها بلد هستند از خودشان دفاع کنند. وزرا را که همه بلدند، من برم بشینم"؟ بله عُرف و قاعده این بوده که رئیس جمهور، یکایک وزیران را معرفی، و از شایستگی های آنها دفاع کند. اما اگر این قاعده را رعایت نکرده، وزرا فرصت معرفی خود را دارند. 🔶 اینها هیچ کدام، ایراد مهمی نیست. آن چه محل دغدغه و نگرانی -و نه عیب جویی و ایراد گیری- است، این که آقای پزشکیان، از یک جایی به بعد باید اداره کابینه را مستقیما بر عهده بگیرد و فراتر از مشاوران، مستقیما با مردم و کارشناسان و نمایندگان سخن بگوید. 🔶 منظور فقط نشست مطبوعاتی نیست که تا کنون برگزار نشده. این هم ایراد مهمی نیست. اگر اقتصاد، مسئله اول کشور است، آقای پزشکیان باید استنباط کلان از حوزه اقتصاد و جزئیات و فروع آن پیدا کند، مسئولیت یکایک تیم اقتصادی را بشناسد و از اهمیت هماهنگی آنها آگاه باشد. فراتر از اینها، باید از فاز کلی گویی و مرور شعارها و هنجارها بگذرد و بگوید که برنامه دولت او برای عملیاتی کردن رونق تولید، گسترش عدالت اقتصادی، عبور از تبعیض و رانت، افزایش قدرت پول ملی، اصلاح نظام های بانکی و مالیاتی و یارانه ها و... چیست. 🔶 دغدغه جدی این است که تا اینجای کار در چیدن کابینه، بیش از آقای پزشکیان، گروه موسوم به شورای راهبری ظریف، نقش ایفا کرده و بالای ۷۰ درصد وزرا، انتخاب و سهم آنها بوده است. مسئله مهم این است که آقای ظریف در حوزه ظاهرا تخصصی اش (سیاست خارجی) هم ناموفق بود، چه رسد به اقتصاد، که نه او و نه بسیاری از اعضای سیاسی کار شورای راهبری، هیچ سر رشته از آن ندارند. هنوز در عمل، روشن نشده سکاندار تیم اقتصادی کیست و برنامه ای که بتوان بر اساس آن حرکت کرد، کدام است؟ این خلاء بزرگی است که رای اعتماد به وزیران را تحت الشعاع خود قرار می دهد. 🔸 : آقای محمد ایمانی 🆔 @tahlil_shjr