eitaa logo
شجر
1.4هزار دنبال‌کننده
848 عکس
106 ویدیو
1.7هزار فایل
شبکه جهادی رشد ⚡شتاب سابق💡 جهت کسب اطلاعات بیشتر با @ad_shajar در ارتباط باشید. ایتا eitaa.com/tahlil_shjr بله ble.ir/tahlil_shjr روبیکا rubika.ir/tahlil_shjr سروش splus.ir/tahlil_shjr تلگرام t.me/tahlil_shjr
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از شجر مدیا
8.9M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🖤 یاد مرحوم استاد فرشچیان در مراسم عزاداری هیئت‌های دانشجویی در حسینیه امام خمینی(ره) 🏴 @shajar_media 🏴 @tahlil_shjr
♨️نامعادلۀ ایران، زنگزور و ترامپ 🔸براساس توافق باکو و ایروان، ارمنستان حق انحصاری مدیریت گذرگاه زنگزور را برای ۹۹ سال به آمریکا واگذار می‌کند؛ ترامپ این مسیر را مسیر ترامپ برای صلح و شکوفایی جهانی نامیده است. 🔸این گذرگاه، آذربایجان را به نخجوان متصل می‌کند و از خاک ارمنستان می‌گذرد، اما تحت مدیریت ارمنستان نخواهد بود. 🔸ایجاد این گذرگاه چه پیامدهایی دارد؟ 1⃣ حذف ایران از مسیر اتصال ترکیه به آسیای مرکزی 2⃣ کاهش نفوذ ایران و روسیه در قفقاز 3⃣ تقویت حضور ناتو در شمال ایران 4⃣ کاهش درآمدهای ترانزیتی ایران 5⃣ محدودکردن دسترسی ایران به بازارها و همسایگان 🇮🇷 ها را از شجر بخوانید 🇮🇷 @tahlil_shjr
♨️نگاه چین به کریدور زنگزور (۱) 🔸در خصوص نگاه چینی به کریدور زنگزور، اجمالاً دیدگاه‌های چند مرکز مطالعاتی کلیدی چین که رویکردهایشان بسیار نزدیک به دولت است را بررسی کردم. با نگاه به برخی تحلیل‌های منعکس‌شده در مراکز مطالعاتی نزدیک به دولت چین (مانند آکادمی علوم اجتماعی چین، موسسه مطالعات بین‌المللی چین، و موسسه مطالعات بین‌المللی شانگهای، دیدگاه‌ غالب درباره‌ی کریدور زنگزور و نگرانی‌های کلیدی چین در این رابطه، به طور خلاصه چنین به نظر می‌رسد: 🔸چین پروژه‌ی کریدور زنگزور را از منظر پتانسیل‌های اقتصادی آن برای افزایش اتصالات منطقه‌ای، متنوع‌سازی مسیرها و تسهیل جریان‌های تجاری نگاه می‌کند. در چارچوب «ابتکار کمربند و راه» و مشخصاً کریدور میانی، این گذرگاه می‌تواند نقش مهمی در ایجاد یک مسیر زمینی جایگزین بین آسیا و اروپا ایفا کند که از مسیرهای پرترافیک و ناپایدار عبور نکند. اما هم‌زمان، چین بر شکنندگی سیاسی این کریدور نیز تأکید دارد. نگرانی‌های اصلی چین عمدتاً متمرکز بر ثبات منطقه‌ای، ضرورت مطلق توافق آذربایجان-ارمنستان، و پرهیز از عواقب ژئوپلیتیکی آن است که می‌تواند منافع بالقوه و اهداف گسترده‌تر این خط مواصلاتی را تهدید کند. الف) دیدگاه‌های کلیدی مراکز مطالعاتی نام‌برده درباره‌ی کریدور زنگزور 1⃣ فرصتی راهبردی برای «ابتکار کمربند و راه» (BRI) این مراکز عمدتاً کریدور زنگزور را در چارچوب «ابتکار کمربند و راه چین (BRI)» و به‌ویژه در بستر کریدور میانی (مسیر ترانزیت بین‌المللی ترانس خزر) تحلیل می‌کنند. این کریدور می‌تواند یک پیوند بالقوه حیاتی برای ایجاد مسیرهایی باشد که محدود به عبور از روسیه نمی‌شود، از مسیرهای ناپایدار گذر نمی‌کند و در منطقه‌ی اوراسیا چین و اروپا را به هم متصل می‌کند. 2⃣ تاکید بر پتانسیل‌های اقتصادی این کریدور پروژه‌‌ی زنگزور می‌تواند مزیت‌هایی داشته باشد که برای چین مطلوب است؛ از جمله: - کاهش زمان ترانزیت و هزینه‌های لجستیک - افزایش حجم تجارت در مسیر BRI - تقویت توسعه اقتصادی در آذربایجان و ارمنستان - تنوع‌بخشی به مسیرهای حمل‌ونقل و افزایش تاب‌آوری زنجیره‌های تأمین اوراسیا. 3⃣ اولویت مطلق پیش‌شرط سیاسی مهم‌ترین و اصلی‌ترین نکته برای چین این است که امکان‌پذیری عملیاتی شدن کریدور زنگزور، به عادی‌سازی کامل روابط آذربایجان و ارمنستان بستگی دارد. این مراکز صراحتاً تأکید می‌کنند که: - اولاً، موفقیت این کریدور مستلزم توافق متقابل باکو و ایروان است. - ثانیاً، حاکمیت سرزمینی و تمامیت ارضی هر دو کشور باید محترم شمرده شود. - ثالثاً، ایجاد یک مکانیزم عملیاتی شفاف و مورد پذیرش دو طرف (شامل مسائل گمرکی، امنیتی، عوارض و غیره) ضروری است. - رابعاً، بدون رضایت و همکاری ارمنستان، کریدور از نظر سیاسی غیرعملی و عامل بی‌ثباتی منطقه خواهد بود. 4⃣ ترجیح تعامل چندقطبی این مراکز رویکرد چندقطبی در قفقاز جنوبی را توصیه می‌کنند. اگرچه چین به دنبال فرصت‌های اقتصادی است، اما تحلیل‌گران این مراکز عموماً چند موضوع را در تحلیل‌شان لحاظ می‌کنند: - به نقش و منافع تاریخی روسیه در منطقه‌ی قفقاز اذعان دارند. - امکان همکاری مکمل با ترکیه، اتحادیه اروپا و ایران را در نظر دارند. - تأکید می‌کنند که ثبات منطقه‌ای مستلزم توازن مجموع این منافع است، نه سلطه انحصاری یک قدرت واحد. - توصیه می‌کنند که چین تصویر شریک اقتصادی بی‌طرف متمرکز بر توسعه «برد-برد» را حفظ کند. 5⃣ پرهیز از تقابل مستقیم مراکز مطالعاتی مذکور، همواره بر ترجیح چین برای پرهیز از رقابت ژئوپلیتیک مستقیم (به‌ویژه با شرکای راهبردی خود نظیر روسیه و ایران) تأکید می‌کنند. آن‌ها مشارکت چین را صرفاً اقتصادی و مکمّل دانسته و «همکاری به جای تقابل» را برجسته می‌کنند. ب) اصلی‌ترین نگرانی‌های چین درباره‌ی کریدور زنگزور شامل موارد زیر است: 1⃣ بی‌ثباتی منطقه‌ای (مهم‌ترین دغدغه‌ چین) چین عمیقاً نگران است که کریدور زنگزور موجب شود که هریک از موارد ذیل رخ دهد: 🔸 شعله‌ور شدن دوباره‌ی جنگ هرگونه اقدام برای تحمیل کریدور بدون توافق ارمنستان می‌تواند به درگیری مجدد آذربایجان و ارمنستان منجر شده و کلیه‌ی پروژه‌ها و سرمایه‌گذاری‌های منطقه را تهدید کند. 🔸 ایجاد بی‌ثباتی داخلی در ارمنستان/استان سیونیک تنش‌های حل‌نشده یا هرگونه احساس تحمیلِ از سوی آذربایجان یا قدرت‌های فرامنطقه‌ای (مانند امریکا) می‌تواند استان سیونیک در ارمنستان را بی‌ثبات کند و به ایجاد خلأ امنیتی بینجامد. ادامه دارد... ✍ : پریسا نصرآبادی 🇮🇷 ها را از شجر بخوانید 🇮🇷 @tahlil_shjr
♨️نگاه چین به کریدور زنگزور (۲) 2⃣ شکست در عادی‌سازی روابط ارمنستان و آذربایجان چین یک پیمان صلح جامع و روابط عادی‌شده را پایه‌ی ضروری شکل‌گیری کریدور زنگزور می‌داند. بدون این پیش‌شرط، کریدور نمی‌تواند موفق شود. تعلّل در عملیاتی کردن مذاکرات صلح یا هرگونه اقدام تحریک آمیزی که به عقب‌گرد منجر شود، به افزایش ضریب ریسک در این پروژه می‌انجامد. 3⃣ تأثیر بر سرمایه‌گذاری‌های موجود BRI چین سرمایه‌گذاری‌های مهمی در منطقه دارد (مانند راه‌آهن باکو-تفلیس-قارص، پایانه بارگیری بندر آلات، پروژه‌های انرژی). بی‌ثباتی یا درگیری ناشی از اختلافات بر سر زنگزور می‌تواند به این دارایی‌های موجود آسیب بزند یا آن‌ها را فلج کند. 4⃣ پیچیدگی‌های ژئوپلیتیک چین کاملاً هشیار است که کریدور زنگزور به موارد زیر منجر نشود: - گسلی در رقابت روسیه-غرب تشدید تنش‌ها می‌تواند قدرت‌های خارجی را در قفقاز درگیر کرده و منطقه را برای فعالیت‌های اقتصادی چین نامساعد و ناامن کند. - منبع تنش با روسیه اگرچه نفوذ روسیه در قفقاز به رسمیت شناخته شده است، مع‌هذا چین نسبت به هر اقدامی که ممکن است به تضعیف منافع روسیه منجر شود یا واکنشی منفی از سوی روسیه را برانگیزد، به شدت محتاط است. چین به وضوح هماهنگی را ترجیح می‌دهد. - نقطه‌ی بالقوه‌ی اختلاف با ایران ایران به شدت با هر کریدوری که ارتباط فیزیکی آن با ارمنستان را قطع کند مخالف است. چین روابط با ایران را ارزشمند می‌داند و به دنبال پرهیز از هرگونه اقدام تحریک‌آمیز علیه تهران است. 5⃣ امکان‌پذیری عملیاتی حتی با وجود توافق سیاسی بر سر ایجاد کریدور زنگزور، نگرانی‌های چین درباره‌ی موارد زیر پابرجاست: - امنیت: تضمین عبور ایمن کالا/انرژی/خطوط ارتباطی از منطقه‌ای که به طور بالقوه حساس و امنیت آن شکننده است، ضرورت دارد. - هزینه‌های زیرساختی: راه‌اندازی کریدور زنگزور نیاز به سرمایه‌گذاری کلان برای خطوط ریلی/جاده‌ای جدید و تأسیسات مرزی دارد. - پایداری اقتصادی: تضمین حجم کافی کالا برای توجیه سرمایه‌گذاری و هزینه‌های عملیاتی، به‌ویژه با وجود مسیرهای جایگزین ضروری است. 6⃣ عدم احساس تحمیلی بودن پروژه: چین نسبت به اتهامات نواستعماری یا ایجاد احساس تحمیل پروژه‌های خود در طرف‌های دیگر حساس است. چین می‌خواهد کریدور به‌عنوان یک پروژه مبتنی بر منافع متقابل و مورد توافق باکو و ایروان شناخته شود، نه یک طرح خارجیِ تحمیلی بر خلاف اراده ارمنستان. 🔸این نکته را هم باید در نظر بگیریم که در دهه‌ی گذشته، چین به‌طور فعال در چندین پروژه‌ی قابل توجه در آذربایجان مشارکت داشته است. از جمله: ساخت راه‌آهن باکو-تفلیس-قارص (که جزئی از راه ابریشم جدید است)، مشارکت در توسعه‌ی زیرساخت‌های کریدور میانی، ایجاد پایانه‌ی چندوجهی حمل بار در بندر آلات، اجرای پروژه‌ی نیروگاه خورشیدی گوبوستان، پروژه انرژی بادی فراساحلی در دریای خزر، و هم‌چنین توافقنامه‌هایی در حوزه اقتصاد دیجیتال، هوافضا، همکاری‌های صنعتی، کشاورزی، تولید ماشین‌آلات کشاورزی و توسعه ظرفیت‌های آلومینیوم. این پروژه‌ها و پروژه‌های مشابه در سایر کشورهای قفقاز جنوبی به وضوح عمق استراتژیک و ماهیت بلندمدت مقاصد چین را نشان می‌دهند. ✍ : پریسا نصرآبادی 🇮🇷 ها را از شجر بخوانید 🇮🇷 @tahlil_shjr
♨️نگاه ابزاری آمریکا به دولت های منطقه؛ تثبیت سلطه و بی‌ ثبات‌ سازی منطقه 🔸رهبر معظم انقلاب : «این دولت‌ها که اطراف ما هستند، باید بدانند آمریکا قابل اعتماد نیست، آمریکا به این‌ها به چشم ابزار نگاه می‌کند؛ ابزار حفظ رژیم صهیونیستی و حفظ خوی و منافع استکباری خود آمریکا در منطقه.» (۱۳۹۵/۰۵/۱۱) 🔸سیاست خارجی ایالات متحده در غرب آسیا، همواره بر پایه اولویت‌های استراتژیک و منافع بلندمدت واشنگتن و شرکای واقعی آن، یعنی رژیم صهیونیستی و شبکه سلطه جهانی شکل گرفته است. در این چارچوب، دولت‌های منطقه نه به‌عنوان شریک، بلکه به‌ مثابه ابزار اجرایی پروژه‌های کلان آمریکا دیده می‌شوند. این رویکرد، پیامدهای چندلایه سیاسی، اقتصادی و امنیتی برای منطقه داشته است: 1️⃣ مهار رقبا از مسیر ابزار منطقه‌ای آمریکا با استفاده از دولت‌های عربی خلیج‌فارس، سیاست مهار ایران را پی می‌گیرد، هم‌زمان تلاش دارد با ایجاد پیوندهای امنیتی–اقتصادی با این دولت‌ها، مسیر نفوذ روسیه و چین را نیز مسدود کند. 2️⃣ بازار تسلیحات؛ ابزار نفوذ پایدار فروش میلیاردها دلار سلاح نه‌ تنها سود اقتصادی هنگفتی نصیب واشنگتن می‌کند، بلکه وابستگی فناورانه–نظامی کشورهای منطقه به آمریکا را دائمی می‌سازد. این وابستگی، اهرم کنترل سیاسی و مدیریت مصنوعی توازن قوا در برابر ایران است. 3️⃣ ثبات استراتژیک با تغییر تاکتیک چه جمهوری‌خواه و چه دموکرات، اصول بنیادین سیاست آمریکا ثابت است: حفظ برتری استراتژیک، تضمین امنیت اسرائیل، کنترل منابع انرژی و مهار ایران، روسیه و چین. ابزارها و تاکتیک‌ها تغییر می‌کند (تحریم، تهدید نظامی، ائتلاف‌سازی، مذاکره)، اما هدف نهایی ثابت می‌ماند. 4️⃣ بی‌ثباتی ذاتی و منفعت‌محوری آمریکا در بزنگاه‌های تاریخی، متحدان خود را قربانی می‌کند. رها کردن رژیم پهلوی در ۱۳۵۷ و رفتار متناقض با رهبران عرب در «بهار عربی» گواهی است بر اینکه پایداری دولت‌ها در نگاه آمریکا تنها تا زمانی ارزش دارد که منافع ویژه واشنگتن تأمین شود. 🔸جمع‌بندی: نگاه ابزاری آمریکا، ساختار امنیتی منطقه را در وضعیتی ناپایدار و شکننده نگاه داشته و بی‌اعتمادی راهبردی میان ملت‌ها و دولت‌ها را تعمیق کرده است. دولت‌های منطقه اگر سیاست‌های خود را بر حمایت واشنگتن بنا کنند، دیر یا زود با چرخش ناگهانی و پرهزینه آمریکا مواجه خواهند شد. راهبرد واقعی، حرکت به سمت معماری امنیت و توسعه بر پایه استقلال، توازن و هم‌گرایی منطقه‌ای است تا ابزار بودن به شریک بودن تبدیل شود. : دکتر مرتضی امیری نژاد 🇮🇷 ها را از شجر بخوانید 🇮🇷 @tahlil_shjr
♨️ یک نگاه عمیق به پیام تهران از اتاق بیروت 🔸سفر علی لاریجانی به لبنان، در ظاهر یک رویداد دیپلماتیک بود. اما در عمق، می‌توان آن را پاسخ هوشمندانه جمهوری اسلامی به فشارهای مشترک واشنگتن – تل‌آویو برای خلع سلاح حزب‌الله دانست. لاریجانی در قامت دبیر شورای عالی امنیت ملی، پیام واضحی آورد: «ایران، به‌عنوان ضامن امنیت معنوی و سیاسی مقاومت، همچنان در میدان است.» 🔸 سه نکته تحلیلی کلیدی در این سفر، واقعیت‌های جدیدی را به منطقه گوشزد کرد: 1⃣ جابه‌جایی مرکز ثقل تصمیم‌گیری امنیتی در لبنان دیدارهای لاریجانی با رؤسای قوای لبنان به‌ویژه فرمانده ارتش و نبیه‌بری، نشان داد پشت‌پرده‌ی تحولات لبنان دیگر صرفاً سیاسی نیست، بلکه امنیتی شده است. تهران فهم درستی از همین واقعیت دارد. سفر او دقیقاً به نقطه‌ای انجام شد که واشنگتن در حال پالس دادن برای تجزیه مقاومت از ساختار رسمی لبنان بود. 2⃣ دفاع از مقاومت در چارچوب حاکمیت لبنان برخلاف تبلیغات، لاریجانی «دستور نداد»؛ بلکه دقیق و صادق گفت: «هر تصمیمی که دولت لبنان با همفکری مقاومت بگیرد، برای ما محترم است.» این نشانه‌ی بلوغ تقابل با غرب است؛ به‌جای تقابل با دولت، بر هم‌افزایی تأکید شد. ایران، حامی امنیت دولت‌ها در کنار مردم‌هاست، نه جایگزین آنها. 3⃣ شکست روایت‌سازی دشمن علیه حزب‌الله دیدار لاریجانی با خانواده شهید نصرالله و گفت‌وگو با نعیم قاسم، نقطه‌ی اوج جنگ روانی را شکست. غرب می‌کوشد مقاومت را یک نیروی مستقل از ملت لبنان معرفی کند. اما این سفر، نشان داد که مقاومت، ریشه در «حافظه جمعی شیعه و غیرشیعه» این کشور دارد 🔸 نتیجه؟ ایران وارد لبنان نمی‌شود تا بجنگد، بلکه می‌آید تا نگذارد لبنان تنها بماند. و این، دقیقاً کاری‌ست که دشمنان ما از آن می‌ترسند: وحدت مقاومت و دولت، با عقلانیت سیاست خارجی ایران. 🔸این سفر، صرف‌نظر از تیترهای خبری، آغاز مرحله تازه‌ای‌ از تثبیت مقاومت در معادلات رسمی لبنان بود. و اگر از زبان لاریجانی بشنویم، یعنی کشور، قد علم کرده پای امن‌ترین جبهه‌ی منطقه: جبهه‌ی ایمان و استقلال. ✍ : سعید سپاهی 🇮🇷 ها را از شجر بخوانید 🇮🇷 @tahlil_shjr
♨️آیا حزب الله سلاحش را تا ابد حفظ خواهد کرد؟ (۱) 🔸امروز۱۴ آگوست، نوزدهمین سالگرد پیروزی بزرگ مقاومت لبنان در جنگ ۳۳ روزه است. نبردی که تاریخ مقاومت را به قبل و پس از خود تقسیم نمود و پایانی بود بر پروژه اسرائیل کبیر. برش حقوقی آتش بس، تصویب قطعنامه ۱۷۰۱ در شورای امنیت بود که خواستار خروج ارتش اسرائیل از لبنان و در ازای آن خلع سلاح حزب الله و خروج نیروهای آن از جنوب رود لیتانی شده بود. با تصویب این قطعنامه در کابینه لبنان، دبیرکلی حزب الله نیز اعلام نمود که به مفاد این آتش بس پایبند خواهد بود و این مقطع، آغازی شد بر حدود بیست سال کشمکش پیرامون مسأله "خلع سلاح حزب الله". 🔸در طی سال های متمادی و به خصوص در نشست هایی که در بزرگداشت پیروزی مقاومت در جنگ ۳۳ روزه برگزار میشد، جناب سیدحسن نصرالله بیانات بسیار مشروحی را پیرامون منطق مسلح بودن حزب الله و چرایی پافشاری شبکه سلطه بر خلع سلاح ایراد کرده اند. این روزها که مجدداً طرح خلع سلاح حزب الله توسط ارتش و دولت لبنان در حال آماده سازی است، بازخوانی این نظرات واجد مطلوبیت مضاعفی است. 🔸یکی از مسائل اساسی فهم این مطلب است که اساساً چرا موضوع خلع سلاح حزب الله تا این حد برای محور صهیونی حیاتی است. جناب سید در جشن ششمین سالگرد پیروزی با استناد به اظهارات مقامات رژیم، علّت اساسی آن را "شکست کامل ایده های نظامی برای ریشه کنی حزب الله" می داند: 🔸"خب حالا گزیده مهمی از موشه یعلون، رئیس سابق ستاد مشترک ارتش اسرائیل و وزیر کنونی دولت ناتنیاهو و کسی که دارد خود را برای نخست‌وزیری آماده می‌کند و خود را نظریه‌پرداز استراتژیک می‌داند، می خوانم. این‌جا هم خواهش می‌کنم خوب گوش کنید چون به داخل لبنان ربط دارد. به کسانی که بحث می‌کنند، وجهه‌ی دیگران را خدشه‌دار می‌کنند،‌ فریاد می‌کشند و نمی‌دانند کجای معرکه قرار دارند. او می‌گوید:«برای من روشن است که حزب الله یک پدیده‌ی ریشه‌دار است. و با عملیات نظامی ریشه‌کن نخواهد شد. و همچنین برای من روشن است راه حل نظامی قطعی‌ای در برابر سیستم موشکی حزب الله وجود ندارد. به همین خاطر…» این‌ها را رئیس ستاد مشترک و نظریه‌پرداز راهبردی می‌گوید. «به همین خاطر من از فعالیتی سیاسی که در نهایت موجب خلع سلاح مقاومت در پی روندی در داخل لبنان شود حمایت کردم.» چه می‌گوید؟ راه حل نظامی وجود ندارد. می‌خواهید مسئله‌ی سلاح حزب الله را حل کنید؟ در آستین لبنان دنبال آن بگردید. با «روندی در داخل لبنان» و «در پی جنبشی داخلی» مسئله‌ی سلاح حزب الله را حل کنید. ادامه می‌دهد:«دریافتم که راهی برای ریشه‌کن کردن حزب الله از قلب‌های شیعه در لبنان وجود ندارد. و پس دریافتم راهی برای از بین بردن تهدید موشک‌های کاتیوشا وجود ندارد. و به همین خاطر پیشنهاد یک تلاش سیاسی-نظامی را برای مهار حزب الله و محدود کردن حوزه‌ی فعالیت‌هایش دادم. تلاشی که در نهایت منجر شود حزب الله را در لبنان نا مشروع ببینند.» هدف این است که ملت لبنان و لبنانیان حزب الله و سلاحش را نا مشروع ببینند. راه حل این است. اسرائیل راهی جز این ندارد. نه جنگ جولای، نه جنگ آگوست، نه جنگ سپتامبر، نه جنگ اکتبر، نه جنگ نوامبر و… هیچ جنگی نمی‌تواند این حزب مؤمن مجاهد شهادت‌طلب فداکار را شکست دهد." 🔸اما پیرامون این مطلب که حزب الله به عنوان یک حزب سیاسی و یک تشکیلات با چه منطقی در کشوری که واجد ارتشی مستقل است، سلاح خود را نگاه داشته است؟ سید حسن نصرالله در اولین جشن پیروزی مقاومت در بنت جبیل به تفصیل پاسخ می دهد که؛ "فقدان حکومتی مقتدر و ارتشی توانا برای پایان دادن به اشغالگری، مهم ترین دلیل برای مسلح ماندن حزب است": 🔸"در حالی که در جشن مقاومت هستیم می‌خواهیم با آن دل‌سوختگانی که در پی حل مسئله‌ی سلاحند، درباره‌ی سلاح صحبت کنیم! بنده به آن‌ها می‌گویم: نتیجه‌ها را درمان نکنید، بیایید علت‌ها را درمان کنیم. شعار که نمی‌خواهم بدهم، می‌خواهم منطقی صحبت کنم. بیایید با منطق با ما بحث کنید. مقاومت نتیجه‌ی یک سری علت است: اشغال، بازداشت اسیران، تصرف آب‌ها، تهدید لبنان و تجاوز به تمامیت این کشور، این‌ها علت‌ها هستند. علت‌ها را درمان کنید، نتیجه‌ها را می‌شود خیلی راحت درمان کرد. وقتی حکومتی قدرتمند، توانا و عادل که از لبنان و لبنانیان محفاظت می‌کند را تشکیل دهیم، به راحتی به راه حل محترمانه‌ی مسئله‌ی مقاومت و سلاحش دست خواهیم یافت." ادامه دارد... : دکتر مهدی افراز 🇮🇷 ها را از شجر بخوانید 🇮🇷 @tahlil_shjr
♨️آیا حزب الله سلاحش را تا ابد حفظ خواهد کرد؟ (۲) 🔸ایشان تأکید می کند که منطقی نیست درون یک کشور، یک حزب مسلح وجود داشته باشد پس "حزب الله هم تا ابد مسلح نخواهد ماند به شرطی که حکومتی قدرتمند و مقاوم در لبنان تشکیل شود": 🔸"می‌خواهم لبنانیان به خوبی بشنوند. از آن‌چه گاهی بنده و برادرانم در بعضی بحث‌ها می‌گوییم بگذرید. بگذارید کمی از موضع مسئولیت صحبت کنیم. ما نمی‌گوییم این سلاح تا ابد باقی خواهد ماند. منطقی هم نیست که باقی بماند. این سلاح باید روزی پایان یابد. راه حل طبیعی این است که علت‌ها را درمان کنیم؛ نتایج خود به خود درمان می‌شوند. بیایید یک دولت قدرتمند عادل که از کشور و ساکنان آن و ما یملک، آب‌ها و کرامت آنان محفاظت می‌کند، تشکیل دهید. آن وقت خواهید دید حل مسئله‌ی مقاومت حتی به مذاکره هم نیاز ندارد. بسیار ساده‌تر از این حرف‌هاست. ولی اسرائیل به جای این که از مزارع شبعا خارج شود، کم کم تا مرز بعدی پیش‌روی می‌کند. به جای این که مشکل نقاط مرزی را حل کند، تا خیام، مروحین و ضهیره جلو می‌آید. به جای این که از حق قانونی خود درباره‌ی آب‌های وزانی استفاده کنیم، می‌آیند برای دزدیدن آب‌های وزانی. این طور می‌شود از این کشور و منابعش حفاظت کرد؟ به همین خاطر می‌گویم: هر سخنی درباره‌ی خلع سلاح مقاومت -یا برخی می‌گویند خلع سلاح کمی سنگین است، خب، کمی سبک‌تر، تحویل دادن سلاح از جانب مقاومت.-، هر سخنی درباره‌ی تحویل سلاح از جانب مقاومت در سایه‌ی این حکومت، قدرت حاکم و نظام و در این شرایط یعنی تقدیم کردن لبنان به اسرائیل! که هر قدر می‌خواهد بکشد، هر که را می‌خواهد اسیر و هر کجا را که می‌خواهد بمباران کند و خاک و آب ما را در اختیار بگیرد. ما نمی‌توانیم این را بپذیریم. روشن است که نمی‌توانیم بپذیریم." 🔸با این اوصاف پرسش طبیعی دیگر این است که در صورت تداوم وضعیت سیاسی فعلی و عدم تشکیل یک حکومت قدرتمند و مقاوم در لبنان، حزب الله تا کجا پای حفظ سلاحش می ایستد؟ جناب سید پاسخ میدهد که "هیچ ارتشی نمی تواند سلاح را از دستان مقاومت خارج کند" و اگر سید حسن چنین کند، "ملّت لبنان او را خائن خواهند نامید": 🔸"دل بستن به تعطیل کردن مقاومت با فشار، هراس‌افکنی و محاصره، یک دل بستگی بیهوده است. دل بستگی به تعطیل کردن مقاومت از طریق به فتنه کشاندن آن با ارتش لبنان -چنان که در فکر برخی هست.-، یک دل بستگی بیهوده است. ارتش و مقاومت دو برادر عزیز و دوست هستند که هیچ کس نمی‌تواند میانشان فاصله بیاندازد. و آنان را که به خلع سلاح مقاومت از طریق یک جنگ جدید اسرائیلی یا غیر آن دل بسته‌اند، بنده به آنان می‌گویم:«هیچ ارتشی، هیچ کسی، در جهان نمی‌تواند سلاح ما را از دست‌ها و مشت‌های گره‌کرده‌مان در بیاورد.» تا وقتی این ملت وفادار و عزت‌مند به این مقاومت باور دارند. من با سلاح تهدید نمی‌کنم، به این ملتی که مقاومت را در آغوش گرفته دل بسته‌ام. بر روی آن پیرزن ارجمندی شرط بسته‌ام که میان خرابه‌ها ایستاد و گفت: خانه‌ی بیروتم نابود شد، خانه‌ی جنوبم نابود شد، ما با مقاومت و سلاح آنیم... و آن دیگری و دیگرانی که گفتند: اگر سید حسن سلاح را تحویل دهد، خائن است. و بنده به آنان می‌گویم: ای مردم عزت‌مند، وفادار و بزرگ، به شما قول می‌دهم که آرزو ندارم زندگی‌ام را با خیانت به پایان ببرم، ترجیح می‌دهم آن را با شهادت تمام کنم. پس همه‌ی این دل‌بستگی‌ها بی فایده است. چون ملت و مقاومتی در لبنان هست که اشغال، ذلت، خواری، استبداد و هتک را بر نمی‌تابد و آماده است خود، فرزندان و عزیزانش را برای کشورش فدا کند. بله، امروز لبنان بدون مبالغه در منطقه‌ی خاورمیانه دیگر کوچک نیست، یک قدرت بزرگ است. به واسطه‌ی شماست که یک قدرت بزرگ است. آمریکا، غرب و اسرائیل کاملا این کشور را در معادلاتشان لحاظ می‌کنند. و جهان مظلوم و مستضعف به لبنان با احترام، تقدیر، بزرگداشت و افتخار نگاه می‌کند. پس برای این که این بخش را تمام کنم می‌گویم: راه حل طبیعی این است. برای این که کسی نگران نشود یک بار دیگر می‌گویم ما نمی‌خواهیم سلاح را تا ابد نگه داریم. و مانند ۲۵ سال گذشته تأکید می‌کنم: این سلاح برای داخل نیست. برای داخل استفاده نشده و برای داخل استفاده نمی‌شود. این سلاح شیعیان نیست. سلاح لبنانیان است. سلاح مسلمانان و مسیحیان است. سلاح اهل سنت، درزی‌ها و شیعیان است. سلاح همه‌ی لبنانیان است. سلاحی برای حفاظت از لبنان و سروری و استقلال آن. و بنده با شما پیمان می‌بندم ماهیت و جهت این سلاح همین گونه خواهد ماند. و این پیمانی است با خدا، امت و شهیدان. پس راه این است: بیایید حکومتی قدرتمند، مقاوم، با عزت، محترم و پاک تشکیل دهیم." : دکتر مهدی افراز 🇮🇷 ها را از شجر بخوانید 🇮🇷 @tahlil_shjr
♨️نشست آلاسکا 🔸طبعاً مستقیم ترین تحلیل از نشست آلاسکا این است که در صورت توافق کامل ترامپ و پوتین و اجرای موارد آن، آمریکا به صورت مستقیم‌تری پرونده ایران را پیش برده یا ما را دور خواهد زد و مستقیم به سمت چین می‌رود که آن نیز می‌تواند مضراتی داشته باشد. 🔸 یک تاثیر غیرمستقیم اما بر سر نقش اروپا و مکانیسم ماشه است. فارغ از نگاه امنیتی رژیم به اسنپ بک و تلاش آن برای اجرا و آغاز موج تازه فشار علیه کشورمان، یک محاسبه اروپایی‌ها، تاثیرگذاری آن‌ها در معادلات است. 🔸آن‌ها پیشنهاد داده‌اند که در ازای مذاکرات، ماشه تمدید شود اما ایران به این پاسخی نداده. چرا؟ زیرا تحلیل این است که اگر ما این را تمدید کنیم، یعنی با دست خط خودمان نوشتیم که اروپا مشروعیت ماشه را دارد و همچنان نقش آن را حفظ کرده ایم لذا در صورت فعال‌سازی، دیگر کار خاصی با اروپایی‌ها نداریم و این بار به صورت واقعی با آمریکا مواجه خواهیم بود و این مزایا و مضراتی نیز دارد. 🔸 تا بحث ماشه شد در پرانتز، لازم به ذکر است که فعال‌سازی اسنپ بک، معادلات امنیتی با اروپا را نیز متحول می‌سازد؛ اخیرا طرح‌هایی که از سال ۱۳۹۷ به بایگانی رفته است، بازخوانی شده است. ✍ : محلل 🇮🇷 ها را از شجر بخوانید 🇮🇷 @tahlil_shjr
♨️ماجرای خلع سلاح حزب الله 🔸وقوع سناریوی جنگ داخلی در لبنان که ساعاتی پیش توسط شیخ نعیم قاسم نیز محتمل دانسته شد، از گزینه های مطرح بوده است. این موضوع خصوصا به این دلیل است که هم برخی طرف های خارجی تمایل به آن و پشتیبانی از یک طرف دارند و هم در صورتی که دولت و ارتش لبنان به سمت گام های عملی در این مسیر بروند، این موضوع بیش از پیش مطرح می شود که دلیل اصلی آن، برهم خوردن نظم سیاسی - اجتماعی - امنیتی موجود در لبنان است، در آن زمان شیعیان به عنوان آخرین گزینه خود، به این نتیجه خواهند رسید که اگر قرار به حذف آن ها از عرصه است، دیگران نیز جایی در این عرصه ندارند، خصوصاً که سلاح فقط در دست حزب الله یا شیعیان نیست. 🔸هم گروه های فلسطینی در اردوگاه های فلسطینی که برخی از آنها به تشکیلات خودگردان وابسته هستند و هم حتی برخی گروه های سنی و مسیحی و قبایل نیز از برخی سلاح های سبک برخودارند و در نظر بگیرید که صرف زد و خورد این تسلیحات با یک دیگر، با وجود ارتش لبنان، تکفیری ها و رژیم صهیونیستی ولو به صورت ناخواسته می تواند چه نتیجه ای را رقم بزند. 🔸با این حال، عدم وجود گام های اجرایی جدی در مقطع فعلی، ضرر کردن همه از این نوع جنگ، اتحاد نسبی ایجاد شده پس از وقایع غزه، حضور شیعیان در ساختار ارتش و عدم تمایل برخی مقامات نظامی و سیاسی لبنان که افرادی باشند که جنگ داخلی در دوره آنها رقم خورده، از عواملی هستند که این گزینه را حداقل در این مرحله به تعویق می اندازند کما اینکه شیخ نیز اعلام کرد که حتی اعتراضات خیابانی نیز فعلا به پایان می رسد تا گفتگو با دولت در فضایی آرام تداوم یابد اما گزینه های روی میز مقاومت باز هستند از اعتراضات خیابانی تا تحریم دولت تا تهدید آمران و عاملان خلع سلاح تا آخرین گزینه که شاید جنگ داخلی باشد. 🔸یک نکته مهم دیگر در سخنرانی اخیر شیخ نعیم قاسم این است که این سخنان پس از سفر آقای لاریجانی به بیروت و سخنان روز گذشته سیدعبدالملک بدرالدین حوثی که به شدت دولت لبنان را مورد انتقاد قرار داد، صورت می‌گیرد. لذا می توان آرایش را اینگونه تعریف کرد که در پروژه آمریکایی - سعودی خلع سلاح که با ابزار نیروهای داخلی لبنان صورت می‌گیرد، حزب الله نیز تنها نیست و از پشتیبانی ایران و یمن برخوردار است. این پشتیبانی صرفاً سیاسی و نمادین نیست و کاملاً پیوست‌های عملی دارد، از همین رو، شیخ نعیم نیز با آگاهی از این پشتیبانی، معادله جدیدی را در برابر پروژه خلع سلاح ایجاد کرد که شامل اخراج و توقف اسرائیل، تهدید سفارت آمریکا و حتی احتمال وقوع جنگ داخلی نیز می‌شود. ✍ : محلل 🇮🇷 ها را از شجر بخوانید 🇮🇷 @tahlil_shjr
♨️ یخ روابط پوتین- ترامپ در آلاسکا آب می شود ؟! 🔸دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین، چند ساعت دیگر در آلاسکا با یکدیگر ملاقات می کنند. 🔸این دیدار، با شش ماه تاخیر نسبت به زمان بندی آرزو اندیشانه ترامپ برگزار می شود که پس از نشستن بر مسند ریاست، ادعا می کرد بزودی با پوتین ملاقات می کند و به جنگ اوکراین پایان می دهد. 🔸ترامپ، چند ساعت قبل از دیدار، با ادبیاتی سخن گفت که احتمال شکست مذاکرات را تقویت می کند: 🔸"اگر درباره جنگ اوکراین به توافق نرسیم، روسیه با عواقب سختی روبه‌رو می‌شود. ما آماده ایم تحریم‌های بسیار جدی علیه اعمال کنیم. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پوتین تعداد زیادی از تاجران را می‌آورد و این خوب است، اما تا زمانی که جنگ را حل نکنیم، تجارت نخواهیم کرد". 🔸او همچنین سخنانی گفته که نشان می دهد بشدت در داخل آمریکا تحت فشار و مورد سوء ظن است: 🔸"پوتین دوست دارد شاهد یک توافق باشد. اگر من نبودم، او تمام اوکراین را تصرف می‌کرد. اما من رئیس‌جمهور هستم و او قرار نیست مرا بازی دهد". 🔶ادبیات ترامپ درباره پوتین ظرف چند ماه اخیر هم بسیار متناقض و آشفته است: 🔸"نمی‌دانم چه بلایی سر پوتین آمده؛ من این را دوست ندارم. من همیشه با او کنار آمده‌ام، اما او در جنگ اوکراین کوتاه نمی آید. 🔸 پوتین دیوانه شده است. اگر من رییس جمهور بودم، این جنگ آغاز نمی شد. 🔸پوتین درک نمی‌کند که اگر من نبودم، تا الان اتفاقات خیلی بدی برای روسیه افتاده بود. پوتین در حال بازی با آتش است. 🔸من اغلب با او در مورد چگونگی پایان دادن به این جنگ صحبت می‌کنم. و هر بار که تلفن را قطع می‌کنم، با خودم فکر می‌کنم، چه مکالمه‌ی لذت‌بخشی بود. 🔸پوتین حرف‌های مزخرف زیادی را به ما تحمیل می‌کند. او همیشه رفتار مؤدبانه‌ای دارد، اما در نهایت بی‌معنا از آب درمی‌آید". 🔸وبسایت شبکه سی‌ان‌ان ساعتی قبل نوشت: "اگر ترامپ احساس کند که پوتین برای رسیدن به توافق جدی نیست، از نشست خارج می‌شود"! 🔸اما دمیتری پسکوف سخنگوی ریاست جمهوری روسیه گفته است: "انتظار نمی‌رود در پایان نشست پوتین و ترامپ، سندی امضا شود". 🔸ترامپ نشان داده که اهل مذاکره و تعامل و توافق متعارف نیست. به نمایش بیش از توافق معتبر اهمیت می دهد، پر تناقض موضع می گیرد، تهدید می کند، عقب می نشیند و به هیچ تعهدی پایبند نمی ماند. 🔸طبیعی است که در چنین شرایطی و با عنایت به عبرت های قدیم و جدید، روسیه نتواند کمترین اعتمادی به او بکند و در عین حال دنبال گرفتن امتیازات نقد باشد. 🔸با این اوصاف، هر چند نفس دیدار امروز با پوتین، برای ترامپ دستاورد محسوب می شود، اما بعید است به توافقی معتبر بینجامد. اروپایی ها در این میان، از اینکه توسط ترامپ دور می خوردند و مورد بی محلی قرار می گیردند، بشدت ناراحت هستند. ✍ : محمد ایمانی 🇮🇷 ها را از شجر بخوانید 🇮🇷 @tahlil_shjr