📍 نوشته‌ای در قصه پر غصه ب رنج | تحلیلی بر آفت عدم شفافیت اقتصاد ایران و طمع دلالی #برنج را برنج می‌گویند چرا که با رنج به دست می‌آید. من خودم کشاورزم و همواره سختی و رنج کشاورزان برنج را چشیده ام. این روزها داد کشاورز جماعت به خاطر افت قیمت این محصول بلند است! برنجی که سال گذشته تا مرز ۱۳۰ رفت امسال به حدود ۷۰ رسیده و احساس ضرر و نارضایتی در چهره رنجور کشاورزان ملموس است. از #دولت گله دارند که چرا با واردات بیش از یک میلیون و نیم تن برنج مازاد، حاصل رنج و زحمت ما را بی‌ارزش کرده‌ای! درست است که دولت پارامترهای شفافی برای کشف میزان تولید و مصرف محصولات کشاورزی ندارد و همین طور با حدس و تخمین برآوردهایی دارد اما در عین این که یک سوزن به دولت می‌زنیم، یک جوال دوز هم به خودمان بزنیم. با چشم خودم دیدم که چه بسیار کشاورزانی که به طمع بالا رفتن محصول بعد از فصل برداشت، برنج خود را در انبارها دپو کرده بودند و به بازار عرضه نمی‌کردند به بهانه سود بیشتر در فصل بعد! امروز بیش از ضرر دیدن از ناحیه دولت، از خود ضربه خوردیم. دولت موظف به تأمین کالاهای اساسی است، وقتی من و شما برنج خود را به بازار عرضه نکنیم، دولت هم مجبور می‌شود وارد کند. وقتی هم برنج را عرضه نمی‌کنی، دولت که از انبار خانه تو خبر ندارد، گمان می‌کند تولید کشور پایین آمده و نیاز به واردات بیشتری است و مازاد بر نیاز وارد می‌کند. و نتیجه همین می‌شود که می‌بینیم. ضروری است اولا دولت ابزارهای لازم برای شناخت دقیق میزان تولید کشور را با توجه به تجربه های جهانی و ... فراهم کند و هم لازم است ما مردم #کشاورز دندان طمع را بکشیم و دست به احتکار نزنیم. 📝 مهدی ابوطالبی @Abotalebi #شفافیت #رصد #احتکار