✳️ رنج و عذاب هر كس به اندازهٔ توقع و تعلق اوست 🔻 رنج و عذاب هر كس به اندازهٔ «توقع» و «تعلق» اوست. توقع زیاد، تحمل را كم می‌كند و رنج را كارگر و مؤثر مى‌سازد. و تعلق و وابستگى در دنياى تحول‌ها و دگرگونى‌ها، دل آدمى را مدام مى‌لرزاند و آرامِ او را مى‌گيرد. و آدمى در متن قدرت، التهاب فردا را دارد و در بهار، رنج پاييز و هراس زمستان را به دل مى‌كشد. اين‌طور نيست كه امكانات و قدرت و ثروت، امن و آرامش را فراهم كند. آن‌جا كه احساس مى‌كنى تو يا بهار رفتنى هستيد، چه امنى می‌تواند ريشه بگيرد؟ 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب «تطهیر با جاری قرآن» 📖 ص ۴۲۴ 🆔 @tahzibiravane

✳️ همه طلبکارِ انسان هستند! 🔻 مگر می‌شود دلی که به همهٔ عالم بدهی دارد، آرام بگیرد! همه طلبکار انسان هستند، همه مُطالب‌اند؛ گنجشک‌ها، درها، دیوارها. به خدا قسم هر زمینی که تو در آن ذکری از حق نگفتی، مُطالب توست. هر لباسی که در لحظه‌ای که در تن تو بود، تو طاعت نکردی، مُطالب توست. او تو را پوشانده؛ تو در او چه کردی؟ آدمی که با تو نشسته و تو چیزی به او انتقال ندادی؛ زنی که با تو بوده و تو در او تحولی ایجاد نکردی؛ بچه‌هایی که با تو بودند و جز فساد و نفرت، جز بدبینی و بازگشت از خدا، نفرت و عصیانِ خدا و گناه و فسق و فجور در آن‌ها زیاد نکردی، این‌ها همه فردا مُطالب تو هستند. 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب #خانهٔ_فریب 📖 ص ۴۷ #⃣ #سلوک 🆔 @tahzibiravane

✳️ مؤمن به عجز می‌رسد، اما به یأس هرگز! 🔻 اگر گناه ثقلین را داشتید، مأیوس نباشید. مؤمن #عاجز می‌شود، ولی #مأیوس نمی‌شود. 🔸 طلبکار نباشید؛ ما پستیم. ما تا حقارت خودمان را نفهمیم، دست به #دعا برنمی‌داریم، متوسل نمی‌شویم، أمّن یجیب نمی‌خوانیم. 🔺 آنجا که انسان به عجز می‌رسد، اگر به کمک و مددی معتقد باشد، به یأس نخواهد رسید. مؤمن به عجز می‌رسد، اما به یأس هرگز. و این است که با رسیدن به عجز، نوبت طلب و دعا می‌رسد تا این وجود پراکنده را جمع کنند و در راه پیش ببرند... ایاک نستعین... اهدنا الصراط... 👤 #استاد_علی_صفایی_حائری 📚 از کتاب #خانهٔ_فریب 📖 ص ۱۰۷ 🆔 @tahzibiravane