از کودکی صلابتی خاص در برخورد با اهل منکرات داشت و تحت تأثیر هیبت پوشالی شان قرار نمی گرفت.(۱) می فرمود: رضایت به انجام کار زشت، انسان را در گناه آن شریک کرده و اعلام برائت از کارهای ناپسند، انسان را از دایره مرتکبین آن خارج می کند.(۲) در مجلس مأمون، چنان فریادی بر سر مرد آهنگ نواز کشید که به إذن الله دست نوازنده تا آخر عمرش فلج شد.(۳) جایگاه سِنّی افراد، مانع از نهی از منکرش نمی شد. در مجلسی به عمویش فرمود: چرا بدون علم فتوا می دهی؟ در حالی که داناتر از تو در میان امت حاضر است.(۴) از برخی افرادی که با توهم تبلیغ دین، به خط امامت ضربه می زدند، ابراز برائت می کرد.(۵) #سیره_اهل_بیت ع #سیره_امام_جواد ع #مبارزه_با_منکرات_در_سیره_اهل_بیت ع #امام_جواد ع 1. بحار الأنوار (ط – بيروت) ؛ ج‏۵۶ ؛ ص۳۹۷٫ 2. تحف العقول؛ ص۴۵۶٫ 3. الكافي؛ ج‏۱ ؛ ص۴۹۴٫ 4. بحار الأنوار؛ ج‏۵۰ ؛ ص۱۰۰٫ 5. رجال الكشي – إختيار معرفة الرجال ؛ ص۵۲۹٫