آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی معذوری اگر در طلبش میکوشی باقی همه رایگان نیرزد هشدار تا عمر گرانبها بدان نفروشی #خیام - رباعی شمارهٔ ۱۵۷ @takbitnab 🌹🌹🌹

هر یک چندی یکی برآید که منم با نعمت و با سیم و زر آید که منم چون کارک او نظام گیرد روزی ناگه اجل از کمین برآید که منم #خیام - رباعی شمارهٔ ۱۳۳ @takbitnab 🌹🌹🌹

هرگز دل من ز علم محروم نشد کم ماند ز اسرار که معلوم نشد هفتاد و دو سال فکر کردم شب و روز معلومم شد که هیچ معلوم نشد #خیام - رباعی شمارهٔ ۹۳ @takbitnab 🌹🌹🌹

* آن بیخبران که دُرّ‌ِ معنی سُفتند، در چرخ به انواعْ سخن‌ها گفتند؛ آگه چو نگشتند بر اَسرارِ جهان، اول زَنَخی زدند و آخر خفتند! #خیام - رباعی ۱۴ @takbitnab 🌹🌹🌹

من بی می ناب زیستن نتوانم بی باده کشید بار تن نتوانم من بنده آن دمم که ساقی گوید یک جام دگر بگیر و من نتوانم #خیام @takbitnab 🌹🌹🌹

چون لاله به نوروز قدح گیر بدست با لاله‌رخی اگر تُرا فرصت هست مِی نوش به خرّمی، که این چرخ کبود ناگاه تُرا چو خاک گرداند پَست... #خیام @takbitnab 🌹🌹🌹

فصل گل و طرف جویبار و لب کِشت با یک دو سه تازه دلبری حورسرشت پیش آر قدح ‌که باده‌نوشان صبوح آسوده زِ مسجدند و فارغ زِ بهشت... #خیام @takbitnab 🌹🌹🌹

یک روز ز بند عالم آزاد نیم یک دمزدن از وجود خود شاد نیم شاگردی روزگار کردم بسیار در کار جهان هنوز استاد نیم #خیام - رباعیات - رباعی شمارهٔ ۱۳۵ @takbitnab 🌹🌹🌹

هر یک چندی یکی برآید که منم با نعمت و با سیم و زر آید که منم چون کارک او نظام گیرد روزی ناگه اجل از کمین برآید که منم #خیام - رباعیات - رباعی شمارهٔ ۱۳۳ @takbitnab 🌹🌹🌹

می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت، بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت؛ زنهار به کس مگو تو این رازِ نهفت: هر لاله که پَژْمُرد، نخواهد بِشْکفت. #خیام - رباعی ۴۷ @takbitnab 🌹🌹🌹

از جرم گل سیاه تا اوج زحل کردم همه مشکلات کلی را حل بگشادم بندهای مشکل به حیل هر بند گشاده شد به جز بند اجل #خیام - رباعیات - رباعی شمارهٔ ۱۱۹ @takbitnab 🌹🌹🌹