ما را به عشوه آن صنم دلنواز کشت صدبار زنده کرد لبش، غمزه باز کشت گفتم مکُش به خونْ منِ خسته، به ناز گفت: چشمم هزار چون تو به یک تُرکتاز کشت! بردم نیاز تا که نیازاردم دگر آن نازنین به رغم نیازم، به ناز کشت! فرهاد را شمایل شیرین ز راه برد محمود را کرشمه‌ی چشم اَیاز کشت مگْشای لب ز غم مگر -ای دل- رهی به جان بسیار شمع را که زبان دراز کشت با غیر دوست، راز گشادن طریق نیست منصور را دقیقه‌ی افشای راز کشت... #رستم_خوریانی @takbitnab 🌹🌹🌹