بنازم چشمهايت را كه بعد از ديدنت يك بند، غزل درياچه اي شد تا من موسي باعجازم! تو درياي جنوني و منْ عاشق، پيش روي تو، بر اين گشتم كه در قلبت عصايم را بياندازم مرا در شعر دستي بود و از اين رو قسم خوردم، كه در اشعار خود تنها به چشمانت بپردازم كه پيشاني نوشتم شد مرا شاعر كني بانو من ديوانه شعرم را كنار تو بياغازم زليخاي مني و من شبيه يوسفي هستم كه با خبط و خطاي نا برادر ها نميسازم برايت شعر ميريزم برايم زندگي دم كن تو ميخندي و من دل را به لبخند تو ميبازم شبيه شاه مغلوبي كه اهي در بساطش نيست به تاراج امدي و من بدون اسب و سربازم عذابم ميدهد وقتي كه ديدارت ميسر نيست غزل درياچه اي شد تا منِ موسي باعجازم! #كيانوش_سفري @takbitnab 🌹🌹🌹