eitaa logo
اشعار ناب (شعر ، دوبیتی)
3.4هزار دنبال‌کننده
9 عکس
1 ویدیو
0 فایل
گزیده ای کم نظیر از ناب ترین اشعار بزرگان شعر پارسی – تک بیتی – دوبیتی - مشاعره - شعر ناب - شب شعر آدرس وبلاگ ما http://takbit.blogfa.com @takbitnab تاریخ ساخت کانال 1397/01/14 شرایط تبلیغات در کانال زیر https://eitaa.com/joinchat/1449066547Cb7701b4b48
مشاهده در ایتا
دانلود
انگار که فرود آمده باشی بر دلم و نور آورده باشی به رگ‌های من و من سرخوشانه دیوانه باشم در زلالی‌ات همه چیز قطعی‌ست ، تو بر دلم نشسته‌ای ... نور در رگ‌هایم و من‌ سرخوشانه دیوانه‌‌اَم ... @takbitnab 🌹🌹🌹
صبح آمده تا از نَفَست وام بِگیرم از لَعلِ دلاویزِ لبَت ڪــام بِگیرم هی جرعه‌ به‌جرعه زِ خُمَت باده زنَم تا در بستَرِ آغوشِ تو آرام بِگیرم @takbitnab 🌹🌹🌹
چشم انتظاری را تو به من یاد داده بودی؛ پشت همین دیوارهای کاهگلی همین پرچین‌های تمشک از درز پنجره‌های چوبی که پرده‌ی سنگین ترس را کنار زده بودند گفته بودی؛ روشنی صبح را از شب گیسوانم شانه کنم آرام آ ر ا م آینه‌ی نگاه را بچرخانم سمت آفتابگردان‌ها روز را از مزرعه یِ چشم‌های تو آغاز کنم... @takbitnab 🌹🌹🌹
گاه از غم او دست ز جان می‌شوئی گه قصهٔ آ، به درد دل می‌گوئی سرگشته چرا گرد جهان می‌پوئی کو از تو برون نیست کرا می‌جویی - دیوان شمس - رباعیات - رباعی شمارهٔ ۱۹۱۱ @takbitnab 🌹🌹🌹
🏴 شهادت مظلومانه جوانترين شمع هدايت و نهمين بحر کرامت، باب المراد، جوادالائمه، حضرت امام محمد تقی (علیه السلام) تسلیت و تعزیت باد.
🔳 علیه السلام در عــالــم جــــود، جـــاودان است جواد بر آل عـــلی، عــزیــز جـــان است جواد یا فــــــــــاطمه! گریه کن به حال پسرت جان داده به غربت و جوان است جواد @takbitnab 🌹🌹🌹
🔳 علیه السلام در سینه دوباره ابتلا می‌آید غم باز به اُردوی ولا می‌آید دل‌های شکسته کاظمینی شده است اين‌جاست که بوی کربلا می‌آید @takbitnab 🌹🌹🌹
🔳 علیه السلام ای دوست به درگهت مراد آوردم از دست ستم‌ها به تو داد آوردم نام تو جواد است و خدای تو جواد امید به لطف دو جواد آوردم @takbitnab 🌹🌹🌹
🔳 علیه السلام با یاد شما به شور و شینم هر شب دلتنگ حریم کاظمینم هر شب در فکر غریبی تو هستم هر روز گریه کن روضه‌ی حسینم هر شب @takbitnab 🌹🌹🌹
🔳 علیه السلام در عالَم جود جاودان‌ست جواد بر آل علی عزیزِ جان‌ست جواد یا فاطمه گریه کن به حال پسرت جان داده به غربت و جوان‌ست جواد @takbitnab 🌹🌹🌹
🔳 علیه السلام تشنه جان داده ولی در بدنش سر دارد صحن این بام چه خوب است، کبوتر دارد @takbitnab 🌹🌹🌹
🔳 علیه السلام لب‌تشنه ز عمق جگرش می‌گفت آه یک لحظه نشد شرار آهش کوتاه شد ورد لبش لحظه‌ی آخر ناگاه لا یَوم کیومکَ ابا عبدالله @takbitnab 🌹🌹🌹
🔳 علیه السلام ما در غم و محنت تو گفتیم: حسین با گریه به غربت تو گفتیم: حسین وقتی که شنیدیم تو هم...لب تشنه... در اوج مصیبت تو گفتیم: حسین @takbitnab 🌹🌹🌹
می‌فرماید خدا که ای هرجائی از عام ببر که خاص آن مائی با ما خو کن که عاقبت آن دلدار پیشت آید شبانگه تنهائی - دیوان شمس - رباعیات - رباعی شمارهٔ ۱۹۷۰ @takbitnab 🌹🌹🌹
در عشق اگر جان بدهی، جان آنست ای بی سر و سامان، سر و سامان آنست گر در ره او دل تو دارد دردی آن درد نگهدار که درمان آنست - رباعیات - رباعی شماره ۱۹ @takbitnab 🌹🌹🌹
ای که می پرسی نشان عشق چیست ؟ عشق چیزی جز ظهور مهر نیست. عشق یعنی مشکلی اسان کنی دردی از در مانده ای درمان کنی. در میان این همه غوغا و شر عشق یعنی کاهش رنج بشر عشق یعنی گل به جای خار باش پل به جای این همه دیوار باش عشق یعنی تشنه ای خود نیز اگر واگذاری اب را ، بر تشنه تر عشق یعنی دشت گل کاری شده در کویری چشمه ای جاری شده عشق یعنی ترش را شیرین کنی عشق یعنی نیش را نوشین کنی هر کجا عشق اید و ساکن شود هر چه نا ممکن بود ، ممکن شو ❌منتشر شده به نام مولانا ✅شاعر اصلی: @takbitnab 🌹🌹🌹
مرا چو آرزوی روی آن نگار آید چو بلبلم هوس ناله‌های زار آید میان انجمن از لعل او چو آرم یاد مرا سرشک چو یاقوت در کنار آید ز رنگ لاله مرا روی دلبر آید یاد ز شکل سبزه مرا یاد خط یار آید گلی به دست من آید چو روی تو هیهات هزار سال دگر گر چنین بهار آید خسان خورند بر از باغ وصل او و مرا ز گلستان جمالش نصیب خار آید طمع مدار وصالی که بی فراق بود هرآینه پس هر مستیی خمار آید مرا زمانه ز یاران به منزلی انداخت که راضیم به نسیمی کز آن دیار آید فراق یار به یک بار بیخ صبر بکند بهار وصل ندانم که کی به بار آید دلا اگر چه که تلخست بیخ صبر ولی چو بر امید وصالست خوشگوار آید پس از تحمل سختی امید وصل مراست که صبح از شب و تریاک هم ز مار آید ز چرخ عربده جو بس خدنگ تیر جفا بجست و در دل مردان هوشیار آید چو عمر خوش نفسی گر گذر کنی بر من مرا همان نفس از عمر در شمار آید بجز غلامی دلدار خویش سعدی را ز کار و بار جهان گر شهیست عار آید - غزل شمارهٔ ۲۸۲ @takbitnab 🌹🌹🌹
شرابِ بی‌غَش و ساقیِّ خوش دو دامِ رهند که زیرکانِ جهان از کمندشان نَرَهَند من ار چه عاشقم و رند و مست و نامه سیاه هزار شُکر که یارانِ شهر بی‌گنهند جفا نه پیشهٔ درویشیَست و راهرُوی بیار باده که این سالکان نَه مردِ رهند مَبین حقیر، گدایانِ عشق را کاین قوم شَهانِ بی کمر و خسروانِ بی کُلَهند به هوش باش که هنگامِ بادِ اِستغنا هزار خرمنِ طاعت به نیمْ جو ننهند مَکُن که کوکبهٔ دلبری شکسته شود چو بندگان بِگُریزند و چاکران بِجَهَند غلامِ همَّتِ دُردی کشانِ یک رنگم نه آن گروه که اَزْرَق لباس و دل سیَهَند قدم مَنِه به خرابات جز به شرطِ ادب که سالکانِ درش محرمانِ پادشهند جنابِ عشق بلند است همّتی حافظ که عاشقان، رهِ بی‌همتان به خود ندهند - غزل شمارهٔ ۲۰۱ @takbitnab 🌹🌹🌹
ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی چه شرابی به تو دادند که مدهوش شدی تو که آتشکده عشق و محبت بودی چه بلا رفت که خاکستر خاموش شدی به چه دستی زدی آن ساز شبانگاهی را که خود از رقت آن بی‌خود و بی‌هوش شدی تو به صد نغمه زبان بودی و دل‌ها همه گوش چه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدی خلق را گر چه وفا نیست و لیکن گل من نه گمان دار که رفتی و فراموش شدی تا ابد خاطر ما خونی و رنگین از تست تو هم آمیخته با خون سیاوش شدی ناز می کرد به پیراهن نازک تن تو نازنینا چه خبر شد که کفن پوش شدی چنگی معبد گردون شوی ای رشک ملک که به ناهید فلک همسر و همدوش شدی شمع شب‌های سیه بودی و لبخندزنان با نسیم دم اسحار هم‌آغوش شدی شب مگر حور بهشتیت به بالین آمد که تواش شیفته زلف و بناگوش شدی باز در خواب شب دوش ترا می دیدم وای بر من که توام خواب شب دوش شدی ای مزاری که صبا خفته به زیر سنگت به چه گنجینه اسرار که سرپوش شدی ای سرشگ اینهمه لبریز شدن آن تو نیست آتشی بود در این سینه که در جوش شدی شهریارا به جگر نیش زند تشنگیم که چرا دور از آن چشمه پرنوش شدی - گزیدهٔ غزلیات - غزل شمارهٔ ۱۳۳ - با روح صبا @takbitnab 🌹🌹🌹
طعمه مور شوی گر چه سلیمان شده ای زال می گردی اگر رستم دستان شده ای ای که چون موج به بازوی شنا می نازی عنقریب است که بازیچه طوفان شده ای عالم خاک به جز صورت دیواری نیست چه درین صورت دیوار تو حیران شده ای؟ دست در دامن دریای کرم زن، ورنه تشنه می میری اگر چشمه حیوان شده ای می کند هستی فانی ترا باقی، مرگ تو چه از دولت جاوید گریزان شده ای؟ چرخ نه جامه فانوس مهیا کرده است بهر شمع تو، تو از بهر چه گریان شده ای؟ مصر عزت به تمنای تو نیلی پوش است چه بدآموز به این گوشه زندان شده ای؟ چرخ و انجم به دو صد چشم ترا می جوید در زوایای زمین بهر چه پنهان شده ای؟ آسیای فلک از بهر تو سرگردان است تو ز اندیشه روزی چه پریشان شده ای؟ شکوه از درد نمودن گل بی دردیهاست شکر کن شکر که شایسته درمان شده ای بود سی پاره اجزای تو هر یک جایی این چنین جمع به سعی که چو قرآن شده ای؟ کمر و تاج به هر بی سروپایی ندهند به چه خدمت تو سزاوار دل و جان شده ای؟ دامن دولت خورشید چو شبنم به کف آر چه مقید به تماشای گلستان شده ای؟ چون به میزان قیامت همه را می سنجند بهر سنجیدن مردم تو چه میزان شده ای؟ بیخودی جامه فتح است درین خارستان تو درین خانه زنبور چه عریان شده ای؟ پیش عفو و کرم و رحمت یزدان صائب کم گناهی است که از جرم پشیمان شده ای؟ - غزل شمارهٔ ۶۷۹۹ @takbitnab 🌹🌹🌹
نفسِ بادِ صبا مُشک فشان خواهد شد عالَمِ پیر دگرباره جوان خواهد شد ارغوان جامِ عقیقی به سمن خواهد داد چشمِ نرگس به شقایق نگران خواهد شد این تَطاول که کشید از غمِ هجران بلبل تا سراپردهٔ گل نعره زنان خواهد شد گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد ای دل ار عشرتِ امروز به فردا فکنی مایهٔ نقدِ بقا را که ضِمان خواهد شد؟ ماه شعبان مَنِه از دست قدح، کاین خورشید از نظر تا شبِ عیدِ رمضان خواهد شد گل عزیز است غنیمت شِمُریدَش صحبت که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد مطربا مجلسِ انس است غزل خوان و سرود چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد؟ حافظ از بهر تو آمد سویِ اقلیمِ وجود قدمی نِه به وداعش که روان خواهد شد - غزل شمارهٔ ۱۶۴ @takbitnab 🌹🌹🌹
گر صید خدا شوی ز غم رسته شوی ور در صفت خویش روی بسته شوی میدان که وجود تو حجاب ره تست با خود منشین که هر زمان خسته شوی - دیوان شمس - رباعیات - رباعی شمارهٔ ۱۹۲۰ @takbitnab 🌹🌹🌹
می خور که به زیرِ گِل بسی خواهی خفت، بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت؛ زنهار به کس مگو تو این رازِ نهفت: هر لاله که پَژْمُرد، نخواهد بِشْکفت. - رباعی ۴۷ @takbitnab 🌹🌹🌹
ای جان جهان جز تو کسی کیست بگو بی‌جان و جهان هیچ کسی زیست بگو من بد کنم و تو بد مکافات دهی پس فرق میان من و تو چیست بگو - دیوان شمس - رباعیات - رباعی شمارهٔ ۱۵۴۳ @takbitnab 🌹🌹🌹