eitaa logo
اشعار ناب (شعر ، دوبیتی)
3.5هزار دنبال‌کننده
9 عکس
1 ویدیو
0 فایل
گزیده ای کم نظیر از ناب ترین اشعار بزرگان شعر پارسی – تک بیتی – دوبیتی - مشاعره - شعر ناب - شب شعر آدرس وبلاگ ما http://takbit.blogfa.com @takbitnab تاریخ ساخت کانال 1397/01/14 شرایط تبلیغات در کانال زیر https://eitaa.com/joinchat/1449066547Cb7701b4b48
مشاهده در ایتا
دانلود
نگارا وقت آن آمد که دل با مهر پیوندی که ما را بیش از این طاقت نمانده‌ست آرزومندی غریب از خوی مطبوعت که روی از بندگان پوشی بدیع از طبع موزونت که در بر دوستان بندی تو خرسند و شکیبایی چنینت در خیال آید که ما را همچنین باشد شکیبایی و خرسندی نگفتی بی‌وفا یارا که از ما نگسلی هرگز مگر در دل چنین بودت که خود با ما نپیوندی زهی آسایش و رحمت نظر را کش تو منظوری زهی بخشایش و دولت پدر را کش تو فرزندی شکار آن گه توان کشتن که محکم در کمند آید چو بیخ مهر بنشاندم درخت وصل برکندی نمودی چند بار از خود که حافظ عهد و پیمانم کنونت باز دانستم که ناقض عهد و سوگندی مرا زین پیش در خلوت فراغت بود و جمعیت تو در جمع آمدی ناگاه و مجموعان پراکندی گرت جان در قدم ریزم هنوزت عذر می‌خواهم که از من خدمتی ناید چنان لایق که بپسندی ترش بنشین و تیزی کن که ما را تلخ ننماید چه می‌گویی چنین شیرین که شوری در من افکندی شکایت گفتن سعدی مگر باد است نزدیکت که او چون رعد می‌نالد تو همچون برق می‌خندی @takbitnab 🌹🌹🌹
ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش از بس که دست می‌گزم و آه می‌کشم آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که می‌سرود گل گوش پهن کرده ز شاخ درخت خویش کای دل تو شاد باش که آن یار تندخو بسیار تندروی نشیند ز بخت خویش خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد بگذر ز عهد سست و سخن‌های سخت خویش وقت است کز فراق تو وز سوز اندرون آتش درافکنم به همه رخت و پخت خویش ای حافظ ار مراد میسر شدی مدام جمشید نیز دور نماندی ز تخت خویش @takbitnab 🌹🌹🌹
گر مشتاقی به پیش مشتاق نشین روزان و شبان بر در عشاق نشین آنگاه چو این حلقه گشائی کردی از خلق گذر کن بر خلاق نشین - رباعی شمارهٔ ۱۵۰۰ @takbitnab 🌹🌹🌹
با لاله‌رخان وفا نبوده‌ست یا بوده... به روزگار ما نیست! @takbitnab 🌹🌹🌹
ما تباهی‌ماندگانِ موج‌خیزِ حیرتیم کشتی ما شوربختان را به ساحل کار نیست @takbitnab 🌹🌹🌹
گل عشق و محبت با صفا کن ز گل عشق و محبت جان را شاد کن با گل لبخند دل یاران را دام بردار که دنیا نشود رام کسی بهر این خوان طمع تیز مکن دندان را قانع ار لقمه¬ی نانی به کف آرد شاد است نکند پیروی از بهر دو نان، دو نان را گول وسواس شیاطین نخورد عقل سلیم زیرک از حسن عمل رمی کند شیطان را کاخ بیداد شود با دم آهی بر باد کم نگیری شرر آه دل سوزان را تا مطیع هوس و نفس نگردد یوسف می خرد بر تن خود رنج و غم زندان را در قفا باد خزانست فراموش مکن ای که از باد بهاری بنوازی جان را خرقه و جامه¬ی تزویر ز تن بیرون کن تا که از لوث گنه پاک کنی دامان را ذات بد به نشود آهن ناپخته مکوب جست باید ز طریق دگرش درمان را یک کلام است فقط حرف من و ختم کلام حاکم و قاضی خود کن همه جا وجدان را جز خدا دادرسی نیست، به ذاتش سوگند وای اگر دست نگیرد من سرگردان را آنچه با تجربه آموخت «مقدم» این است که وفــایی نکند ملک جهان انسـان را @takbitnab 🌹🌹🌹
عکس یارم که به یغمای ندیدن رفتم عمرِ صبحم که به یک آه کشیدن رفتم جلوه‌ای کرد که از حسرت دل آب شدم قطره‌ای گشتم و آخر به چکیدن رفتم خاک بودم که مگر یار گذاری بکند گلشنی گشتم و بیهوده به چیدن رفتم «عالی!» افسوس که داد و ستدِ عمر خطاست دُرِ قلبم که به دشنام خریدن رفتم... @takbitnab 🌹🌹🌹
از عَف‌عَف غیر برنگردی، زنهار! کآواز سگان نشانه‌ی آبادی‌ست... @takbitnab 🌹🌹🌹
محو چشمان تو هرکس بشود، باخته‌است درد سختی‌ست به زندانِ نگاه افتادن @takbitnab 🌹🌹🌹
شب قدر است در جانب چرا قدرش نمی‌دانی تو را می‌شورد او هر دم چرا او را نشورانی تو را دیوانه کرده‌ست او قرار جانت برده‌ست او غم جان تو خورده‌ست او چرا در جانش ننشانی - غزل شمارهٔ ۲۵۴۴ @takbitnab 🌹🌹🌹
گیسوی تو، شب قدرست و درو، منزل روح خود که داند به جهان، قدر شب گیسویت گوشه ماه ز برقع بنما، تا چو هلال شود انگشت نمای همه عالم، رویت - غزل شمارهٔ ۱۱۰ @takbitnab 🌹🌹🌹
سرسبزی باغ و گلشن و شمشادی رقاص کن دلی و اصل شادی ای آنکه هزار مرده را جان دادی شاگرد تو می‌شوم که بس استادی - رباعی شمارهٔ ۱۸۹۳ @takbitnab 🌹🌹🌹
کسی نمانْد که از جورِ آسمان نگریست به آدم آنچه رسیده‌ست، وقف اولاد است @takbitnab 🌹🌹🌹
آنکه در دورِ جهان در طلبش گردیدم از ازل همره من بود چو نیکو دیدم شمس چون جلوه کند، ذرّه شود سرگردان منم آن ذرّه که سرگشته‌ی آن خورشیدم نیستم معتقد تقویِ خود در ره دوست لیک بر لطف وی‌ام هست بسی امّیدم... @takbitnab 🌹🌹🌹
هنوز در سفرم؛ خیال می‌کنم در آب‌های جهان قایقی‌ست و من -مسافر قایق- هزارها سال است سرود زنده‌ی دریانوردهای کهن را به گوش روزنه‌های فصول می‌خوانم وَ پیش می‌رانم... @takbitnab 🌹🌹🌹
بر روی مَه‌ات زلف سیه ریخته دیدم روز و شب خود را به هم آمیخته دیدم! این بود امیدم که کُشی زارم و افسوس در کوی تو خون دگران ریخته دیدم در زیر پر خویش کشیده‌ست سر از غم هر مرغ که از دام تو بُگریخته دیدم... (آقامحمّدتقی) @takbitnab 🌹🌹🌹
رویت بینم بدر من آن را دانم وانجا که توئی صدر من آن را دانم وانشب که ترا بینم ای رونق عید از عمر شب قدر من آن را دانم - رباعی شمارهٔ ۱۲۴۳ @takbitnab 🌹🌹🌹
صحنِ بُستان ذوق بخش و صحبتِ یاران خوش است وقت گل خوش باد کز وی وقتِ میخواران خوش است از صبا هر دم مشامِ جانِ ما خوش می‌شود آری آری طیبِ انفاسِ هواداران خوش است @takbitnab 🌹🌹🌹
شعار نیستم ... که تاریخ مصرفم تمام شود ... شعرم .تو نخوانی‌ام فرزندت می خواندم ! @takbitnab 🌹🌹🌹
غوغای عارفان و تمنای عاشقان حرص بهشت نیست که شوق لقای توست @takbitnab 🌹🌹🌹
من! تو را ... به غایت پروانه شدن به نهایت افسانه شدن به لحظه ی آن وَجدِ بی بَدیلِ وِصال به امید شِکفتنی سبز در آغوشِ عاشقانه های سپید، انتظار می کشم...! @takbitnab 🌹🌹🌹
ای جان و جهان، جان و جهان گم کردم ای ماه زمین و آسمان گم کردم می بر کف من منه بنه بر دهنم کز مستی تو راه دهان گم کردم - رباعی شمارهٔ ۱۱۵۸ @takbitnab 🌹🌹🌹
او را که آفرید، برایش حریم ساخت او را امیرِ حقّ و علیِّ عظیم ساخت در حیرتم که با چه دلی، خلق را خدا با خود در این یگانه‌ی خلقت سهیم ساخت! هرجا که پا گذاشت علی، آن مسیر را با ردّ اوّلین قدمش مستقیم ساخت قبل از علی که خیری و شرّی نبوده‌است این بغض و حبّ اوست که نار و نعیم ساخت ترسی ندارم از درِ بسته، که سرنوشت ما را به کوی فاتح خیبر مقیم ساخت پیچیده اوّل از همه در گوشم اسم او ما را غلام حلقه به گوش از قدیم ساخت وقتی که تیغ بر سر مولای ما نشست فرقی نبود! سینه‌ی ما را دو نیم ساخت در بند تو اگر که کسی بوده -یا علی!- بندِ پل صراط خودش را ضخیم ساخت هرکس گزیده غیر تو را، نادم است و بس عاقل کسی که نزد تو خود را ندیم ساخت... @takbitnab 🌹🌹🌹
چگونه وصف کنم -شاعرانه- کیست علی؟ شبیه نیست به غیر از خودش؛ علی‌ست علی اگرچه سفره‌ی دستش نمک نداشت ولی به نان خشکِ جُوی بی‌بهانه زیست علی عجب عدالت تلخی! که ذوالفقار به دست به حال دشمن خود نیز می‌گریست علی من از تلاقی مولا و قدر فهمیدم که قدرِ وسعت فهم زمانه نیست علی تمام عمر، علی گفتم و بلند شدم کنار بستر مرگم بیا بایست... علی! @takbitnab 🌹🌹🌹
در منِ دل‌سنگ، شورِ انتظار انداختی ماهی مرداب را در جویبار انداختی عشق، اقیانوس آرامی که می‌گفتی نبود قایقم را در مسیر آبشار انداختی! فکر می‌کردم جواب نامه‌ام را می‌دهی نامه را بی‌آنکه بُگشایی، کنار انداختی عشق بر "جانم" حکومت می‌کند ای روزگار در سرم بیهوده سودای فرار انداختی آخر -ای عاقل!- به کار عشق روگردان شدی خوب شد، یک بار عقلت را به کار انداختی... @takbitnab 🌹🌹🌹