قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ یوسف / ۸۶ حضرت یعقوب ع گفت: من ناله آشكار وحزن پنهان خود را فقط به خدا شكايت مى‌برم و از عنايت و لطف خداوند چيزى را مى‌دانم كه شما نمى‌دانيد. من به جز تو کسی ندارم الهی و ربی 🍃 🦋🍃 @takhooda ✨

♥️✨خـدایا بہ تـو توڪل می‌کنـم ⚪️✨و حـس داشتنت ♥️✨پناهگاهی می‌شـود همیشگی ⚪️✨در اوج سختی‌هایم ♥️✨روزهایم را با رحمتت بخیـر بگردان ♥️✨بنـام خـدایی ڪه ⚪️✨تسکین دهنـده دردها ♥️✨و آرامـش دهنده قلب‌هاست ♥️✨بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ⚪️✨الـــهــی بــه امــیــد تـــو 🍃 🦋🍃 @takhooda ✨

☘شیخ غلامرضا یزدی (۴) در ایام تحصیل، شهربانو، مادر شیخ غلامرضا، برای زیارت عتبات و دیدار پسر راهی نجف شد و مدتی در کنار فرزندش ماند. شیخ در ضمن تحصیل به پرستاری و مواظبت از مادر هم می‌پرداخت. او ایام اقامت در نجف را با سختی و تنگدستی سپری نمود و بعد از مدتی، مقدار پولی هم که پدر برای او می‌فرستاد قطع شد. حاج شیخ با قناعت بیشتر زندگی می‌کرد حتی کارش به جایی رسیده بود که گاهی روزها، تنها چند لقمه نان خالی می‌خورد و مجبور بود برای مطالعه در شب از نور چراغ دستشویی استفاده کند. ⚡️⚡️⚡️ از او نقل شده است که روزی از روی تنگدستی، به حضرت امیر علیه‌السّلام شکوه کرد و از ایشان خواست که به وی کمک کند. چندی بعد، گروهی از طلاب کابلی به سفارش استادشان، برای تحصیل به نزد او آمدند. بعد از آن، شیخ به حدی وضعش خوب شد که به دیگر طلاب و استادان کمک مالی می‌کرد. ⚡️⚡️⚡️ دو عامل، شیخ غلامرضا را ناچار کرد تا حوزه پربار نجف را، پس از پنج سال معرفت آموزی در سال ۱۲۸۵ هـ. ش. ترک کند. اولین عامل، چشم درد و ضعف و ناتوانی حاج شیخ و اصرار مادر به بازگشت به ایران و دومین عامل، سفر شیخ محمدباقر استهباناتی به شیراز بود. حاج شیخ علاوه بر این که از شاگردان خاص او بود، مفتون و مجذوب اخلاق و معرفت و منش وی نیز شده بود و لذا در این سفر، پا به پای استاد، راهی شیراز شد. #شرح_حال_اولیاء_خدا 🍃 🦋🍃 @takhooda ✨