#قصہ_دلبـرے #قسمت_اول حسابی کلافه شده بودم .نمی فهمیدم که جذب چه چیز این آدم شده اند . از طرف خانم ها چندتا خواستگار داشت. مستقیم به او گفته بودند،آن هم وسط دانشگاه . وقتی شنیدم گفتم:چه معنی داره یه دختر بره به یه پسر بگه قصد دارم باهات ازدواج کنم،اونم با چه کسی! اصلاً باورم نمی شد. عجیب تر اینکه بعضی از آن ها مذهبی هم نبودند. به نظرم که هیچ جذابیتی در وجودش پیدا نمی شد. برایش حرف و حدیث درست کرده بودند. مسئول بسیج خواهران تاکید کرد : وقتی زنگ زد ،کسی حق نداره جواب تلفن رو بده ! برایم اتفاق افتاده بود که زنگ بزند و جواب بدهم . باورم نمی شد این صدا صدای او باشد . برخلاف ظاهر خشک و خشنش،با آرامش و طمانینه حرف میزد. تن صدایش زنگ و موج خاصی داشت . از تیپش خوشم نمی‌آمد. دانشگاه را با خط مقدم جبهه اشتباه گرفته بود . شلوار شش جیب پلنگی گشاد می‌پوشید با پیراهن یقه گرد سه دکمه و آستین بدون مچ که می‌انداخت روی شلوار . در فصل سرما با اورکت سپاهی‌اش تابلو بود . یک کیف‌برزنتی کوله‌مانند یک‌وری می‌انداخت روی شانه‌اش، شبیه موقع اعزام رزمنده های زمان جنگ.وقتی راه می‌رفت،کفش‌هایش را روی زمین می‌کشید. ابایی هم نداشت در دانشگاه سرش را با چفیه ببندد. #ادامہ_دارد...💝 ✨| @asheghaneh_talabegi |✨

#قصہ_دلبـرے #قسمت_دوم از وقتی پایم به بسیج دانشگاه باز شد،بیشتر می دیدمش. به دوستانم می گفتم:این یارو انگار با ماشین زمان رفته وسط دهه‌ی شصت پیاده شده و همون‌جا مونده! به خودش هم گفتم. آمد اتاق بسیج خواهران و پشت به‌ما و رو‌به دیوار نشست. آن دفعه را خودخوری کردم . دفعه بعد رفت کنار میز که نگاهش به ما نیوفتد. نتوانستم جلوی خودم را بگیرم .بلند‌بلند اعتراضم را به بچه‌ها گفتم . به در گفتم تا دیوار بشنود. زور میزد جلوی خنده اش را بگیرد . معراج شهدای دانشگاه که انگار ارث پدرش بود . هرموقع می‌رفتیم،با دوستانش آنجا می‌پلکیدند. زیرزیرکی می‌خندیدم و می‌گفتم :بچه‌ها،بازم دارودسته‌ی محمدخانی! بعضی از بچه‌های بسیج باسبک‌ و سیاق و کار و کردارش موافق بودند، بعضی هم مخالف. بین مخالف‌ها معروف بود به تندروی کردن و متحجر بودن.اما همه از او حساب می‌بردند،برای همین ازش بدم می‌آمد. فکر‌میکردم از این آدم‌های خشکِ‌مقدس از آن‌طرف‌بام افتاده‌است. اما طرفدار زیاد داشت .خیلی‌ها می‌گفتند:مداحی‌ می‌کنه،هیئتیه،میره‌ تفحص شهدا،خیلی شبیه شهداست! توی چشم‌من اصلا این‌طور نبود. با نگاه عاقل‌اندر‌سفیهی به آن‌ها می‌خندیدم که این‌قدر‌ها هم آش دهن‌سوزی نیست . #ادامہ_دارد...💝 ✨| @asheghaneh_talabegi |✨

عشق یعنی به تو رسیدن.... یعنی نفس کشیدن تو خاک سرزمینت #شب_زیارتی ❤️ @asheghaneh_talabegi

🍃❤️🍃 🌼 #حضرت_مولا_سلام صبح شد پنجره از آمدنت وا مانده دوسه تا دلهره از جُمعه زِ توجامانده روزها دگر فرق ندارد بی تو تا میان من و تو فاصله برجا مانده #صلےالله_علیڪ_یااباصالـح‌المھـدے #صبحتون_مـھدوے 💝| @asheghaneh_talabegi |💝

❣آنی دلِ مـن بُرد، آن ریــش و عَـبایـتـ 😍 مَݩ نیز بہ سَـر، چـادر، باشـد بہ سـزایـتـ ツ #عبـــــاےتو #چــــــادرمنـ 🙋 #همسرے_طلبه😍 🌺| @asheghaneh_talabegi |🌺

🔴 #کارت_عروسی_برای_اهل_بیت 💠 دعوتنامه‌ها را خودمان نوشتیم. کارتهای #عروسی را که توزیع می‌کردیم، جای برخی میهمانان را خالی دیدیم، شروع به نوشتن دعوتنامه کردیم برای امام علی، امام حسین، حضرت ابوالفضل، امام جواد، امام کاظم، امام هادی و امام عسگری علیهم‌السلام و دعوتنامه‌ها را به عموی آقا مرتضی که راهی #کربلا بودند دادیم تا در حرم این بزرگواران بیندازند و برای حضرت مهدی (عج) هم نامه‌ای مخصوص نوشتیم. از چهارده معصوم عاجزانه درخواست کردیم که در #عروسی ما شرکت کنند و برای این که دعوت ما را قبول کنند دعای #توسل خواندیم. 💠 چند شب قبل عروسی #خواب دیدم که من با لباس عروس و آقا مرتضی با لباس دامادی در حرم امام حسین (ع) هستیم و برایمان جشن گرفته‌اند، به ما گفتند که شما همیشه همسایه ما بودید و یک عمر همسایه ما خواهید ماند. خواب عجیبی بود برای آقا مرتضی که تعریف کردم بسیار #خوشحال شد و گفت: خوشا به حال شما! 🔴 #همسر_شهید_مرتضی_زارع #همسرانه #شهدایی ❣| @asheghaneh_talabegi |❣

#همسر_طلبه_من😍 دیگر نماز هایم را....🌺 شکسته نمیخوانم..... آنقدر دنبالت...☺️ شهرها رو گشته ام....🌸 که دیگر وطنم شده اند....🍃🌸 ♡| @asheghaneh_talabegi |♡

#بہ_وقت_رمان✨

#قصہ_دلبـرے #قسمت_سوم کنار معراج شهدای گمنام دانشگاه،دعای عرفه برگزار می‌شد. دیدم فقط چندتا تکه موکت پهن کرده‌اند. به مسئول خواهران اعتراض کردم: دانشگاه به این بزرگی و این چندتا موکت! در جواب حرفم گفت:همینا هم بعیده پر بشه! وقتی دیدم توجهی نمی‌کند،رفتم پیش آقای محمدخانی. صدایش زدم. جواب نداد. چندبار داد زدم تا شنید . سربه‌زیر آمد که بفرمایین! بدون مقدمه گفتم:این موکتا کمه! گفت: قد همینشم نمیان ! بهش توپیدم: ما مکلف به وظیفه ایم نه نتیجه! او هم با‌عصبانیت جواب داد:این وقت روز دانشجو از کجا میاد؟ بعد رفت دنبال کارش . همین که دعا شروع شد،روی همه موکت‌ها کیپ تا کیپ نشستند.همه‌شان افتادند به تکاپو که حالا از کجا موکت بیاوریم. یک‌بار از کنار معراج شهدا یکی‌از جعبه‌های مهمات را آوردیم اتاق‌بسیج‌خواهران به‌جای قفسه‌کتابخانه.مقرر کرده بود برای جا‌به‌جایی وسایل‌بسیج،حتماً باید نامه‌نگاری شود. همه‌ی‌کارها با مقررات و هماهنگی او بود. من‌که خودم‌را قاطی این ضابطه‌ها نمی‌کردم، هرکاری به‌نظرم درست بود،همان‌را انجام می‌دادم. جلسه داشتیم،آمد اتاق‌بسیج‌خواهران. با دیدن قفسه خشکش زد. چند دقیقه زبانش بند آمد و مدام با انگشترهایش ور می‌رفت. مبهوت مانده بودیم. بادلخوری پرسید:این اینجا چیکار میکنه؟ همه بچه‌ها سرشان را انداختند پایین. زیرچشمی به‌همه نگاه کردم، دیدم کسی نُطق نمی‌زند. سرم را گرفتم بالا و با جسارت گفتم: گوشه‌معراج داشت خاک میخورد،آوردیم اینجا برای کتابخونه! با عصبانیت گفت:من مسئول تدارکات رو توبیخ کردم! اون‌وقت شما به‌این راحتی‌ می‌گین کارش داشتین!حرف‌دلم را گذاشتم کف‌دستش: مقصر شمایین که باید همه‌ی کارها زیرنظر و با تائید شما انجام بشه!این‌که نشد کار! لبخندی نشست روی‌لبش و سرش‌را انداخت‌پایین. بااین یادآوری که:زودتر جلسه رو شروع کنین، بحث رو عوض کرد. #ادامہ_دارد...💝 ✨| @asheghaneh_talabegi |✨

#قصہ_دلبـرے #قسمت_چھارم وسط دفتر‌بسیج جیغ کشیدم،شانس آوردم کسی آن‌دور‌‌وبر نبود. نه‌که آدم جیغ‌‌جیغویی باشم،ناخودآگاه از ته‌دلم بیرون‌زد. بیشتر شبیه جوک‌و‌شوخی بود. خانم‌ابویی که به‌زور جلوی‌خنده‌اش را گرفته‌بود،گفت: آقای‌محمدخانی من رو واسطه‌کرده برای خواستگاری از‌تو! اصلا به ذهنم خطور نمی‌کرد مجرد‌باشد. قیافه‌ی‌جاافتاده‌ای داشت .اصلاً توی‌باغ نبودم. تاحدی که‌فکر‌ نمی‌کردم مسئول بسیج‌دانشجویی ممکن‌است از خود‌دانشجویان باشد. می‌گفتم‌ تهِ‌تهش کارمندی‌چیزی از دفتر‌ نهاد‌‌رهبری است‌. بی‌محلی به خواستگارهایش را هم از سر همین می‌دیدم که خب ،آدم متاهل دنبال دردسر نمی‌گردد! به خانم‌ابویی گفتم:بهش بگو این فکر رو از توی مغزش بریزه بیرون!شاکی هم شدم که چطور به‌خودش اجازه‌داده از من خواستگاری کند. وصله‌ی نچسبی بود برای دختری که لای‌پنبه بزرگ شده است. کارمان شروع شد،از‌من‌انکار و از‌او‌اصرار. سر درنمی‌آوردم آدمی که تا دیروز رو‌به دیوار می‌نشست،حالا اینطور مثل سایه همه‌جا حسش می‌کنم. دائم صدای کفشش توی‌گوشم بود و مثل سوهان روی‌مغزم کشیده‌می‌شد‌. ناغافل مسیرم را کج‌می‌کردم،ولی این سوهان مغز تمامی نداشت. هرجا می‌رفتم جلوی‌چشمم بود :معراج‌شهدا،دانشکده، دم‌درِدانشگاه،نمازخانه‌و جلوی دفتر نهاد‌رهبری. گاهی هم سلامی می‌پراند. دوستانم می‌گفتند: از این آدم‌ ماخوذ‌به‌حیا بعیده این‌کار ! #ادامہ_دارد...💝 ✨| @asheghaneh_talabegi |✨

◇| @asheghaneh_talabegi |◇