دهه اول محرم دو سال قبل مهمان اهالی عزیز دو روستای #چشمه_چلوار و #هاشم_آباد #اندیکا بودم، طبق معمول ۹۰ درصد مخاطبین ما بچه ها هستند. نوجوان هایی که سرشار از استعداد های ناب و کشف نشده هستند. زندگی روستایی و عشایری از نوجوان مردان و زنانی باصلابت و محکم می سازد که در سختی ها و نا ملایمات کوچ و کشت و کار و تولید کمر خم نمی کنند و دلاورانه بخش عظیم دامداری و کشاورزی کشور را به دوش می کشند. در بین همین نوجوان ها استعداد های علمی و هنری و ورزشی بی شماری وجود دارد که دست #عصرجدید ها و #اعجوبه_ها به آن ها نمی رسد و از کشف آن عاجز هستند. متاسفانه آنچه در برنامه های #استعداد_یابی رخ می دهد کشف ذره ای از اقیانوس بی کران استعداد های جوان و نوجوان است ، استعداد های علمی قابلیت نمایش و بروز روی صحنه این برنامه های #نمایشی را ندارند. استعداد های فنی و حرفه ای مثل الکترونیک و میکانیک و آهنگری و نجاری و ... غالبا این قابلیت را ندارند . بسیاری از استعدادهای ورزشی به لحاظ فرم و امکان نمایش نمی توانند در برنامه هایی ازین دست خودنمایی کنند.خلاصه اینکه استعدادهایی داریم که از صحنه کوچک این رقابت بسیار بزرگ تر هستند و در این نمایش کوچک نمی گنجند. علاوه بر اینها این برنامه ها آفاتی هم دارد مثل اینکه یک شبه یک استعداد ناب را تبدیل به #سلبریتی می شود و اگر اهل تربیت و خودسازی نباشد به جای شکوفا شدن نابود می شود. دیگر اینکه ذائقه و سلیقه مردم و به ویژه نوجوانان به سمت همین چند استعداد محدود قابل نمایش کشیده می شود ودیگر استعداد ها نادیده گرفته می شود. راه حل اینکه اولا استعداد یابی باید به عنوان یکی از وظایف آموزش و پرورش و وزارت ورزش و ... تلقی شود و برای آن طرح و برنامه داشته باشند. ثانیا برنامه های استعداد یابی محدود به یکی دو برنامه نباشند و از حالت سلبریتی سازی هم خارج شوند استعداد ها علاوه بر کشف تربیت شوند. ثالثا باید امکان رشد نوجوانان مستعد بدون حضور در این رقابت ها و نمایش ها وجود داشته باشد . @talabe_rahi