eitaa logo
طلبه راهی
82 دنبال‌کننده
493 عکس
210 ویدیو
15 فایل
دست نوشته های صادق سرمست ، نگاهی به اتفاقات سیاسی اجتماعی مذهبی ، پرسش و پاسخ @msadsarmast
مشاهده در ایتا
دانلود
وحدت حوزه و دانشگاه چند روز قبل بود و چند روز دیگر روز ، ۱۶ آذر روز اعتراض دانشجو ها به سفر رییس جمهور امریکا به ایران است و ۲۷ آذر سالروز شهادت . معمولا هر ساله ماه پر می شود از مراسمات و جشن های روز دانشجو اما آیا واقعا درباره نقش اصلی دانشجو و جنبش دانشجویی در پیشبرد آرمان های کشور و حل مشکلات و تولید علم بررسی می شود و آیا کمکی به دانشجویان در این زمینه ها می شود؟ روز وحدت حوزه و دانشگاه هم همین است. در حد یکی دو مراسم و دورهمی و سخنرانی و به به و چه چه. اما آیا واقعا به این فکر کرده ایم که وحدت حوزه و دانشگاه به چه معناست؟ اینکه طلبه دانشجو یا استاد دانشگاه بشود کافیست؟ اینکه دانشجو یا فارغ التحصیل دانشگاهی طلبه بشود می شود وحدت حوزه و دانشگاه ؟ وحدت حوزه دانشگاه زمانی اتفاق می افتد که اولا طلبه و دانشجو زبان هم را بفهمند یعنی در مباحث علمی و اجتماعی قدرت مفاهمه با تکیه بر مفاهیم و اصطلاحات مشترک باشند. مشکلی که متاسفانه امروز وجود دارد اشتراکات لفظی است . به این معنا که برخی کلمات معانی و مفاهیم مختلف داند و در این میان حوزوی یک معنا و دانشگاهی معنای دیگری در نظر دارد و بر سر چیزهایی دعوا می کنند که مسئله و منظور طرف مقابل نیست. ثانیا باید مبانی مشترکی برای همکاری و مفاهمه وجود داشته باشد اگر اندیشمند حوزوی در حوزه اقتصاد مبنایش مکاسب شیخ انصاری باشد و استاد دانشگاه ما مبنایش فلان کتاب و تئوری غربی چگونه می خواهند با هم به وحدت برسند؟ ثالثا بعد از برقراری زبان مشترک یا مفاهمه همکاری و تولیدات علمی مشترک باید رخ دهد. اساسا اسلام شناسی و فتوا کار مجتهد حوزوی است اما تئوریزه کردن این علوم باید توسط دانشجویان و اساتید در رشته های مختلف اتفاق بیافتد. تا زمانیکه در روانشناسی یا اقتصاد و ... دانشگاه بخواهد طبق مدل های غربی مدل سازی و تئوری سازی بکند و حوزه هم برای خودش اینها را اسلامی بکند نمی توانیم به نظام واحد و وحدت مطلوب برسیم. خلاصه اینکه وحدت حوزه و دانشگاه با چند مراسم و همایش و نماز جماعت و مراسمات مذهبی در دانشگاه و تبادل طلبه و دانشجو رخ نخواهد داد. @talabe_rahi
📚 فقه و فلسفه : تضاد یا تضایف ؟ (۱) ✍نوشتاری از استاد موالی زاده 📙 بخش اول 🔰 مقدمه 🔹 نسبت میان فقه و فلسفه به عنوان دو علم اصالی در حوزه علوم اسلامی ، پس از چشم پوشی از نگاه برون دینی به فلسفه و اتهام تکفیری به فلاسفه ، از مباحث چالشی حال حاضر مجامع علمی است که در صورت تعیین سرنوشت آن می تواند به تحول در هر دو حوزه دانشی کمک شایانی کند .   🔹 بی شک انتقال از فقه مساله محور به فقه منظومه ای ، و همچنین تولید علوم انسانی اسلامی ، بدون تعیین تکلیف نحوه ارتباط منطقی میان فقه و فلسفه(حکمت) به عنوان نخستین گام انجام این پویش ، امکان پذیر نیست . به جرات می توان گفت ، یکی از عوامل اصلی کند بودن حرکت تولید علم در عرصه علوم اسلامی ، مبهم ماندن ارتباط میان فلسفه و فقه است . 🔸پرسشهای زیر بستر مناسبی برای تحلیل دقیق تر این موضوع ارزشمند خواهد بود : 🔸 آیا فقیه باید از فلسفه دوری کند تا ذوق فقهی تعبدی خود را از دست ندهد و به استفاده از قیاس و سد ذرایع و استحسان در امر استنباط احکام شرعی گرایش نیابد، یا آنکه فلسفه ، می تواند فقه را پویا کند و بدان تحرک بخشد و از انجماد و ایستائی خارج نماید بدون آنکه هویت جواهری آن به خطر افتد ؟ 🔹 در مقابل ،آیا فقه می تواند برای فلسفه فایده داشته باشد و آن را از انتزاعی بودن و حصر ذهن خارج کند و بدان امتداد عملیاتی دهد ، و یا آنکه فیلسوف باید از فقه که از سویی نماد امور تعبدی  ، و از سوی دیگر نماد عرفیات و نگاه تسامحی است ، دوری گزیند تا دچار ضعف در قوّه عاقله خود نگردد و ملکه پرسشگری و کنجکاوی خود را از دست ندهد ؟   🔸کسانی که به نزدیک کردن و تقریب این دو علم باور دارند ، چه فرآیندی را تعریف کرده اند ؟ آیا به دنبال جمع مکسر این دو علم و درهم آمیختن فلسفه در فقه هستند به گونه ای که قوانین تکوینی را در میان مقولات اعتباری حاکم کنند ، و یا فقه را امتداد عملی فلسفه و حکمت می دانند بدون آنکه امتزاج ظاهری رخ دهد ؟ تلاش می کنند از وحدت وجود و قاعده بسیط الحقیقه و بسیاری دیگر از مبانی حکمت متعالیه ، یک دستگاه فلسفی اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی درست شود تا بر پایه آن وضع حکومت ، روابط اجتماعی مردم با همدیگر ، نظام اقتصادی و دیگر مسائل روشن گردد (۲). 💠 در مساله نسبت میان فقه و فلسفه ، می توان به سه دیدگاه اشاره کرد : ا ـ دیدگاه تباین و تفریق ب ـ دیدگاه تداخل و جمع ج ـ دیدگاه امتداد حکمت ♦️ان شا اله ، ادامه بحث و شرح هر یک از دیدگاهها در بخش های آینده خواهد آمد ... (۱) تضاد و تضایف در اینجا به معنای اعتباری آن است . (۲) برگرفته از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با اساتید علوم عقلی حوزه علمیه در سال ۸۲