چطور بايد براي تحصيل وارد حوزه شويم؟ اگر قصد تحصيل در حوزه را داريد، بايد بدانيد كه همه ساله حوزه‌های علمیه در 3 مقطع سیکل، دیپلم و مقاطع دانشگاهی، علاقه‌مندان را از طریق آزمون کتبی و مصاحبه برای تحصیل در حوزه های علمیه پذیرش می‌کنند. آزمون كتبي حوزه با موضوع‌هاي قرآن، احكام، معارف اسلامي، ادبيات و زبان فارسي، عربي، رياضي، معلومات عمومي، هوش و استعداد برگزار مي‌شود. در مصاحبه هم معمولا هدف و انگیزه ورود به حوزه علمیه مورد پرسش قرار می‌گیرد. گرفتن شهريه هنگام تحصيل حوزوي‌ها حوزوي‌ها در زمان تحصيل مبلغي را به عنوان شهريه دريافت مي‌كنند. البته طلبه‌هایی که به صورت تمام وقت در حوزه علمیه مشغول هستند و درس می‌خوانند می‌توانند از شهریه استفاده کنند، کسانی که درآمدی مستمر به غیر از شهریه دارند شرعا مجاز به گرفتن شهریه نیستند. طلبه‌هایی که در مسیر درس خواندن توقف کنند و درجا بزنند حق گرفتن شهریه را ندارد و مدیریت حوزه در این زمینه اقداماتی را انجام می‌دهد. طلبه‌هایی هم که بعد از تحصیل شاغل شوند شهریه آنها قطع می‌شود. مبلغ اين شهريه بستگي به مقطع تحصيلي و مجرد يا متأهل بودن طلبه دارد،‌ اما معمولا چندان زياد نيست و طلاب حتما بايد در مسائل مالي به شدت محتاطانه رفتار كنند. معمولا طلاب با پرداختن به امورى از قبيل تبليغ، تدريس، تحقيق و... كه منافاتى با اهداف حوزه ندارد، ضمن انجام وظايف حوزوى و ارتقاي سطح معلومات خود، بخشي از مشكلات معيشتي خود را نيز برطرف كنند. امكان تحصيل غيرحضوري وجود دارد؟ تحصیل رسمی در حوزه علمیه به صورت حضوری انجام می‌گیرد و طلبه رسمی کسی است که به‌صورت رسمی و از طریق آزمون وارد حوزه علمیه شده باشد. اين فرد بايد به شكل تمام وقت در حوزه مشغول تحصیل باشد و مدارک تحصیلی و امکانات دیگر فقط به این دسته از طلاب تعلق می‌گیرد. البته طلاب بعد از دوره مقدمات می‌توانند غیر حضوری ادامه دهند اما ورودی‌های جدید، دوره مقدمات را باید حضوری بخوانند. علاقه‌مندانی که شرایط ورود ندارند می‌توانند با هماهنگی مدیر یکی از مدارس، در کلاس‌های آن مدرسه شرکت کنند یا با فايل‌هاي صوتي كلاس‌ها دروس را دنبال کنند. مدرك‌هاي معادل در حوزه علميه درباره شيوه تحصيل در حوزه‌ علمیه بايد گفت كه به شكل سالی ـ واحدی است. هر سال تحصیلی در حوزه به طور پیش‌فرض یک «پایه» گفته می‌شود. مدرك معادل 6 پایه‌ نخست سطح یک، همان كارداني در دانشگاه است. 3 پایه‌ بعد از آن سطح 2 و معادل کارشناسی و پایه دهم به انضمام ارائه‌ پایان‌نامه‌ سطح‌3، به مدرک معادل کارشناسی ارشد می‌انجامد. در اصطلاح به پایان این 10 پایه که به طور معمول در 10‌سال گذرانده می‌شود پایان «سطح» گفته می‌شود و بعد از آن «خارج» خواهد بود. هر طلبه با گذراندن 4 سال درس خارج و ارائه‌ رساله‌ سطح 4 موفق به دریافت مدرک دکترا می‌شود. . . . © @TalabehLife 🗃دسته بندی: #زندگی‌_طلبگی #راهنمای_تحصیل_حوزه

🔰این خصوصیات را حفظ کنیم؛ 🔸باید دید جهات مثبت روحانیت که به او امکان داد این حرکت عظیم را بکند و دنیا را در آستانه‌ی یک تحول قرار بدهد، چیست. باید آن جهات مثبت را در خودمان تقویت کنیم و اگر جهات منفی‌ای درگذشته وجود داشته، از آن بترسیم و راهش را سد کنیم و نگذاریم نقاط منفی جدیدی هم پیدا بشود. 🔸نقاط مثبت در جامعه‌ی روحانیت -که جامعه‌ی علمی شیعه است- روشن می‌باشد. علم و زهد و بی‌اعتنایی به دنیا و شجاعت و ایستادگی در برابر قدرت‌ها و زورگوها و اتصال به توده‌ی مردم، نقاط مثبت روحانیت ماست. #مردمی_بودن و درد آنها را احساس کردن و برای آنها دل سوزاندن و کار کردن و به دشمنانشان نزدیک نشدن، خصوصیتی است که هیچ فرقه‌یی از فِرَق روحانی در عالم، آن را نداشته است و الان هم ندارد. اگر این خصوصیت نبود، اطمینان مردم به روحانیت جلب نمیشد که به خیابان‌ها بیایند و آن طور جان خود را در راه آرمانهای این انقلاب در معرض خطر قرار بدهند. این، خصوصیات مثبت روحانیت است؛ اینها را به شدت حفظ کنیم. ۱۳۶۸/۱۲/۲ . . . © @Talabehlife 🗃دسته بندی: #زندگی‌_طلبگی | #آیت‌الله_خامنه‌ای

تفریح دوران طلبگی ما متٱسفانه سرگرمی‌های خیلی کمی داشتیم؛ این طور سرگرمی‌ها آن وقت نبود، البته پارک بود، ولی کم و ‌خیلی محدود، مثلاً در مشهد فقط یک پارک در داخل شهر بود و محیط‌هایش، محیط‌های خیلی بدی بود. ما هم ‌خانواده‌هایی بودیم که پدر و مادرها مقیّد بودند، اصلا نمی‌توانستیم برویم. برای مثال ما در دوره‌ی جوانی، امکان ‌این‌که بتوانیم از این مرکز عمومی تفریحی استفاده کنیم، وجود نداشت؛ بخاطر این که این مراکز، مراکز خوبی ‌نبود، غالباً مراکز آلوده‌ای بود.‌ دستگاه‌های آن وقت هم مقداری سعی داشتند که مراکز عمومی را آلوده‌ی به شهوات و فساد بکنند؛ این کار ‌تعمّداً و با برنامه‌ریزی انجام می‌شد. آن وقت‌ها این را حدس می‌زدیم، بعدها که قراین و اطلاعات بیشتری پیدا ‌کردیم، معلوم شد که واقعاً همین‌طور بوده است؛ یعنی با برنامه‌ریزی، محیط‌های عمومی را فاسد می‌کردند! لذا ‌ما نمی‌توانستیم برویم. بنابراین تفریح‌های آن وقتِ ما از این قبیل نبود.‌ تفریح من در محیط طلبگی خودم در دوران جوانی، حضور در جمع طلبه‌ها بود. به مدرسه‌ی خودمان – مدرسه‌ای ‌داشتیم، مدرسه‌ی نوّاب – می‌رفتیم؛ جوّ طلبه‌ها برای ما جوّ شیرینی بود. طلبه‌ها دور هم جمع می‌شدند، ‌صحبت و گفتگو و تبادل اطلاعات می‌کردند و حرف می‌زدند. محیط مدرسه برای خود طلبه‌ها مثل یک باشگاه ‌محسوب می‌شد؛ در وقت بی‌کاری آن جا دور هم جمع می‌شدند. علاوه بر این، در مشهد، مسجد گوهرشاد ‌هم مجمع خیلی خوبی بود. آن‌جا هم افراد متدیّن، طلّاب، روحانیون و علما می‌آمدند، می‌نشستند و با هم بحث ‌علمی می‌کردند؛ بعضی هم صحبت‌های دوستانه می‌کردند. تفریح‌های ما این‌ها بود.‌ البته من از آن وقت، ورزش می‌کردم؛ الان هم ورزش می‌کنم. متٱسفانه می‌بینم جوان‌های ما در ورزش، ‌سستی می‌کنند؛ که این خیلی خطاست. آن وقت ما کوه می‌رفتیم، پیاده‌روی‌های طولانی می‌کردیم. من با ‌دوستان خودم، چندبار از کوه‌های اطراف مشهد، همین‌طور کوه به کوه، روستا به روستا، چند شبانه روز حرکت ‌کردیم و راه رفتیم.‌ از این گونه ورزش‌ها داشتیم. البته این‌ها تفریح‌های سرگرم کننده‌ای بود که خارج از محیط شهر محسوب ‌می‌شد.‌ حالا که در تهران، این دامنه‌ی زیبای البرز و ارتفاعات به این قشنگی و خوب هست؛ من خودم هفته‌ای چندبار به ‌این ارتفاعات می‌روم. متٱسفانه می‌بینم نسبت به جمعیت تهران، کسانی که به این‌جا می‌آیند و از این محیط‌ ‌بسیار خوب و پاک استفاده می‌کنند، خیلی کم است! تٱسف می‌خورم که چرا این جوان‌های ما از این محیط ‌طبیعی و زیبا استفاده نمی‌کنند! اگر آن زمان در مشهدِ ما چنین کوههای نزدیکی وجود داشت - چون ما آن وقت در مشهد، کوههای به این خوبی و به این نزدیکی نداشتیم - ما بیشتر هم استفاده می‌کردیم. گفت و شنود رهبر انقلاب اسلامی با گروهی از نوجوانان و جوانان،‌ 14 بهمن 1376 . . . © @TalabehLife 🗃دسته بندی: #زندگی‌_طلبگی | #تفریح_دوران_طلبگی | #آیت‌الله_خامنه‌ای