در گردش گیتی رسد روزی به پایان هر غمی🌱 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ اللهم عجل لولیک الفرج ⛅️🌺🌸⛅️🌺🌸⛅️ @talabehtehrani ✨

الحمدلله کتاب #داستان_بریده‌_بریده در آستانهٔ ماه محرم به چاپ ۲۱ رسید.

دوستان عزیزم بابت تاخیر در ادامه نگارش داستان امام‌مهدی علیه‌السلام عذرخواهی می‌کنم. روزها و شب‌های دههٔ اول ماه محرم به منبر و روضه‌خوانی مشغولم و فرصت نمی‌کنم. انشاءالله بعد از دههٔ اول داستان را ادامه می‌دهم. التماس دعا. بنده نیز دعاگویتان هستم. 🏴

ایستگاه صلواتی خاص 😍 @talabehtehrani ✨

داستان امام‌مهدی علیه‌السلام قسمت صد و نود و دو شیوۀ حکمرانی ۷ شاید جذاب‌ترین پرسش این باشه که امام‌مهدی چطور می‌خواد فقر و نداری مردم رو برطرف کنه؟ دونستن این مطلب برام خیلی مهم بود. این‌شد که رفتم سروقتِ نوشته‌های قدیمی. چیزهایی که می‌نویسم از کتاب‌های درجه‌یک شیعه‌س. گویا گنج‌هایی در اعماق زمین وجود داره که در زمان حکمرانی امام‌مهدی جاشون توسط حضرت معلوم می‌شه. گنج‌ها استخراج شده و مردم به چشم می‌بینن. امام سالی دوبار به همه از این گنج بطور مساوی سهم می‌ده. انقده وضع مردم خوب می‌شه که دیگه فقیری برای کمک‌کردن پیدا نمی‌کنن. به هرکی می‌گن بیا و سهمی از زکات بردار، جواب می‌ده که خودم به اندازهٔ کافی دارم و به این پول‌ها احتیاجی نیست. همه‌جا آباد و خُرّم می‌شه. چشمه‌سارهای زیبا و روان در هرجایی به چشم میان. تخم‌گذاری پرنده‌ها و ماهی‌ها افزایش پیدا می‌کنه. طول رودخونه‌ها بیشتر و آب چشمه‏‌ها سرازير می‌شه و زمين، دو برابر محصول می‌ده. مردم غرق در ناز و نعمت می‌شن. به هر دشت و دَمنی که نگاه می‌کنی گلّهٔ گاو و گوسفند به چشم می‌خوره. زمین‌ها و اموال عمومی که به ناحق دست این و اونه، ازشون پس‌گرفته می‌شه. البته غیر از چیز‌هایی که در اختیار شیعیانه. با اون‌ها کاری ندارن. فقط باید مالیات پرداخت کنن. از اونجایی که در دورۀ غیبت امام‌مهدی بر اساس فتوای نایبان عام امام زندگی می‌کردن حالا هم هرچی دارن حلاله و مال خودشونه. لازم می‌بینم دربارۀ پس‌گرفتن اموال از مردمِ غیر شیعه مقداری شرح بدم. خیلی‌ها در طول زمان‌های مختلف، زمين‌های بايرى كه صاحبانشون رهاكرده‌بودن رو آباد نموده و حتی مالياتش رو هم پرداخت کردند. اما به‌هرحال این زمین‌ها و ثروتی که از زمین‌ها به دست اومده مال خودشون نیست و هنگام ظهور قائم باید به صاحبان اصلی پس بِدن. جالبه که امام از این ثروت‌های نامشروع در راه مبارزه با دشمنان استفاده می‌کنه. مطلب دیگه‌ای که دیدم اینکه امروزه مشکلی نیست مؤمن به مؤمن چیزی بفروشه و در قبالش سود دریافت کنه اما در دورۀ حکمرانی امام‌مهدی سودگرفتن مؤمن از مؤمن ممنوع می‌شه. در پایان باید بگم بعد از اونکه همهٔ آدم‌ها سهم می‌برن و زندگی‌ها گل و بلبل می‌شه حضرت به جارچی دستور می‌ده تا جار بزنه: آیا کسی مال و ثروت می‌خواد؟ در اینجا سر و کلّهٔ مرد دندون‌گردی پیدا می‌شه. مرد جلو میاد و به امام عرض می‌کنه بله من می‌خوام. امام می‌گه پیش خزانه‏‌دار برو و بهش بگو: مهدى دستور داده مالى به من بِدى! مرد پیش خزانه‌دار می‌ره و پولی دریافت می‌کنه. اما طولی نمی‌کشه پشیمون می‌شه و با خودش می‌گه: من حريص‏‌ترين آدم امّت محمّدم. واقعا اونچه به من رسيده بود كافى نبود؟! مرد بعد از مقداری کلنجار با خود، نهایتا به داخل برمی‌گرده تا پول‌ها رو پس بده اما از خزانه‌دار امام‌مهدی می‌شنوه: چيزى كه بخشيديم، پس نمی‌گيريم. این‌ها که نوشتم شرح اوضاع و احوال اقتصادی روزگار ظهور امام‌مهدی بود که در کتاب‌های کهن شیعه و بعضا سُنّی اومده. الإرشاد: ج ۲ ص ۳۸۱ و ۳۸۴، بحارالأنوار: ج ۵۲ ص ۳۹۰ ح ۲۱۲. ادامه دارد...

داستان امام‌مهدی علیه‌السلام قسمت صد و نود و سه شیوۀ حکمرانی ۸ اصلی‌ترين یا بهتره بگم محوری‌ترین برنامهٔ امام‌مهدى برپایی عدالته. بنابراین امام برای رسیدن به این مهم، نیاز به عدلیه‌ای قوى و سالم داره تا از پسِ این کار دشوار به‌خوبی بربیاد. اولین چیزی که توجه‌ام رو به خود جلب کرد تفاوت روش قضاوت امام‌مهدی با شيوۀ پیامبر و امام‌على بود. آخه این دو بزرگوار به ظاهر داورى می‌کردن و امام‌مهدی به واقع قضاوت می‌کنه. در اینجا ناچارم مقداری شرح بدم. مبنای قضاوت توی مَحاکم اسلامی از زمان پیامبر تا پیش از ظهور امام‌مهدی براساس بیّنه و قسَم انجام می‌گیره. اما با اومدن امام‌مهدی، دادرسی دستخوش تحول و دگرگونی می‌شه. از اون به‌بعد داوری بر پایۀ علم قاضی صورت می‌گیره. این اتفاق، برجسته‌ترین نوآوری قضایی در حکومت امام‌مهدی به حساب میاد. حضرت حجّت توی مَحاکم قضایی به شيوۀ دو پیامبر الهی یعنی داوود و سليمان قضاوت می‌كنه و از طرفین دعوا هیچ بيّنه‌ای نمی‌طلبه. خداوند مستقیما حکم رو به ذهن و قلب امام، الهام می‌كنه و حضرت با نگاه به چهرۀ آدم‌ها تا تَهِ ماجرا رو می‌خونه. توی مطالعاتم به اینجا که رسیدم، پرسش مهمّی ذهنم رو به خود مشغول کرد. ناچار باید پاسخ مناسبی برای این خطور ذهنی، پیدا می‌کردم. با خودم گفتم: مگه امام‌مهدی می‌تونه یه‌تنه به همهٔ دعاوى رسيدگى كنه؟! خیلی این‌در و اون‌در زدم تا جوابی به دست بیارم. تا اینکه در یکی از فرمایشات امام‌باقر متوجه راز مسئله شدم. امام‌مهدی هنگام ارسال قاضی به چهارگوشهٔ جهان، بهشون می‌گه: پيمان‏‌نامه‏‌تون كفِ دستتونه، وقتی كارى پیش‌آمد کرد که نفهميدید چی‌کار باید کنید، به كف دستتون نگاهی بندازین! اتفاقا لشكرى رو به قسطنطنيّه روانه می‌كنه. سپاهیان وقتی به دریا می‌رسن با نگاه به اون پیمان‌نامه، به پاهاشون چيزى می‌نويسن و پا روی آب می‌گذارن. اروپایی‌ها وقتی از دور می‌بینن فرستاده‌های امام‌مهدی روى آب راه می‌رن با شگفتی می‌گن: واعجبا! ياران مهدی اینجورن، پس خودش دیگه چیه؟! اين می‌شه که جنگ و جدال رو کنار گذاشته و تسلیم می‌شن. حساس شدم ببینم منظور از این حرف که "پيمان‏‌نامه‏‌تون كفِ دستتونه" یعنی چی؟! خیلی با خودم کلنجار رفتم. به کتاب‌های مختلف نگاه کردم. با کسانی که در این رابطه چیزی می‌دونستند مشورت کردم. شاید مراد این باشه که امام‌مهدی دستورالعمل كامل و جامعى به قضات می‌ده كه پاسخ هر سؤالى داخلش وجود داره و با مراجعه بهش می‌تونن از حكم صحيح، سر در بیارن. و امّا در اینکه ماهيت اين دستور العمل چیه و چطوری در اختيار قضات قرار می‌گيره دو احتمال گفتن. یکی اینکه خداوند به برکت امام‌مهدی، دانش ویژه‌ای به قلب قضات افاضه می‌کنه که دیگه نيازى به بيّنه و قَسَم نداشته باشن. احتمال دوم هم اینه که دستگاه قضايى امام‌مهدی، مجهّز به سامانۀ اطّلاع‏‌رسانى بسيار پيشرفته‏‌اى هست كه قادره اطّلاعات مورد نياز قضات رو با دقّت كامل و برخط در اختيارشون قرار بده. این‌ها احتمالات بود. خدا بهتر می‌دونه که حقیقت ماجرا چیه. بیشتر از این، چیزی در دست ما نیست. كمال‌الدين: ص ۶۷۱ ح ۱۹، بصائر الدرجات: ص ۲۵۹ ح ۳، الكافى: ج ۱ ص ۳۹۷ ح ۲ ص ۵۰۹ ح ۱۳. ادامه دارد...