سُر مَن رآی سامرّا زیارت امام هادی علیه السلام و امام حسن عسکری، حکیمه خاتون و نرجس خاتون، عمه ی امام عسکری و مادر امام زمان عج الله، مهمان خاک سامرا هستند. سامرا یعنی سُر مَن رآی: هر کسی به آنجا می رود مسرور و شاد می شود‌. خانه ی سیده نرجس و حکیمه خاتون، محل تولد منجی عالم ... نرجس خاتون از آن سر مرزهای امپراطوری روم آمده تا خود را به اینجا رسانده. آخرین عروس حضرت زهرا شده و همسر امام عسکری و مادر جانِ جانها مهدی موعود. سیده نرجس خوشحال است از اینکه عروس خانواده ی هاشمیان شده است. مسرور است که همسری از جنس نور نصیبش شده است. شادی و شعفی عجیب دارد که مادر دردانه ی هستی است. اینجا رازِ سردابه و سامراست . ✍وجگانی #سفر_نامه_اربعین #سامرا https://eitaa.com/talabemoshaver99

#جمعه یکم دور میشم دلم برات تنگ میشه حسین😭😭💔❤️‍🔥 ✍وجگانی #سفر_نامه_اربعین https://eitaa.com/talabemoshaver99

زیارت شما خیلی آشناست بوی امام رضا جان می دهید به هوایِ شما آمدم با شما انس دارم حرمتان بوی بهشت رضا دارد اینجا کاظم دارد اینجا جواد دارد گاهی صدای مناجات امامِ هفتم از مطامیر سندی بن شاهک به گوش می رسد. گاه صدای غل و زنجیرهای پای و دستِ امام موسی بن جعفر علیه السلام در قعر سجون در حال سجود به گوش می رسد. گاهی صدای محمد بن علی بن موسی الرضا می آید که از جفایِ دخترِ مآمون جگرش می سوزد و می گوید العطش... اینجا ملائکه آمدند بال گشودن برای سایبانی بدن مطهر جواد الائمه .. اینجا گل ریزان است برای بدن مطهر حضرت کاظم علیه السلام.. اینجا شهر دو گنبد است. دو امام همام السلام علیک یا موسی بن جعفر علیه السلام السلام علیک یا جواد الائمه ادرکنی *مطامیر: زندان سیاهچال و تاریک و نموری که امام کاظم را در آن زندانی کرده بودند. ✍وجگانی #سفر_نامه_اربعین https://eitaa.com/talabemoshaver99

۲۶ مرداد روز آزادی آزادگان از زندانهای بعثی عراق 👈اینجا در مورد ققنوس های وطن نوشتم. میتونید متن مطالعه کنید.

خیل عظیم زائرین حسینی در پایانه ی مرزی بطرف کشور عراق در حال حرکتند. دلداگان و عاشقان حسینی، سختی و رنج سفر را متوجه نیستند، گرما برایشان معنا ندارد. آدم عاشق را کسی جلودارش نیست. پیاده روی، پاهای آبله زده، صورتهای آفتاب سوخته، گونه های سرخ شده، کودکان قنداقه، دخترکان با موهایِ خیسِ عرق سوار بر دوش پدران، گاهی در کالسکه و آغوش مادران..کوله های سنگین... مادران ناتوان سوار بر ویلچر، گاهی با عصا و حائل، دل بر سرزمین نینوا نهاده. با پا نه، با سر نه، بلکه با سینه ی سوخته قدم در این مسیر گذاشتند. عاشق خستگی ناپذیر است. روح آیت الله رئیسی در علوّ درجات که شاهد خدمات دولتش در سفر اربعین بودیم. زیارت قبول سفر بسلامت ✍وجگانی #سفر_نامه_اربعین https://eitaa.com/talabemoshaver99

حسین در جریان است حسین تمام ناشدنی است حسین تازه زنده شده است حسین امامِ زندگیست اربعین ها خواهد بود آیا رزق ما خواهد شد؟ ثواب زیارت خواهد ماند ان شاءالله خواص زیارت هم ماندگار باشد. ✍وجگانی #سفر_نامه_اربعین https://eitaa.com/talabemoshaver99

و اما پایان سفر سلااااام ایرااااان سلااااام وطن سلام مادرم سلام پدرم سلام همه ی وجودم "حب الوطن من الایمان" برای ایرانم هر آن و هر ثانیه دعا می کنم. برای سلامتی، امنیت، اقتدار و اقتصادش ... ✍وجگانی #سفر_نامه_اربعین https://eitaa.com/talabemoshaver99

زیارت قبول از لحظه ی اول سفر کم و زیاد براتون روایت کردم، خواستم هر لحظه با شماها همراه باشم. از👈 اینجا سفر اربعین دنبال کنید. امیدوارم رزق همه ی شما عزیزان باشد. هنیئا لک زیارت قبول

سوغات کربلا در زمانهای قدیم پول و دینار و دلار برای رفتن به زیارت امام حسین علیه السلام نبوده یا محدود بوده است. بیشتر مواقع راه حرم بسته و ممنوع بوده. مشتاقان حرم با پای پیاده از دورترین نقاط حرکت می کردند و حدود ۵ الی ۶ ماه تو سفر مسیر کربلا بوده اند. معمولا به هر شهری می رسیدند چند روز کار می کردند تا بتوانند بقیه ی راه را ادامه بدهند. زائرین با سختی و مشقّت فراوان طیِ طریق می کردند. سرما و گرما و نداشتن توشه ی راه و ...هیچ مانع آنها نشده. خود را به کربلا رسانده و در نهر فرات غسل کرده با اذن ورود و اشک چشم، خود را به حرم رسانده. خیلیها فقط در بین الحرمین یک سلام از راه نزدیک داده و دوباره برگشته اند. سوغات آنها مقداری آبِ فرات و خاک تربت قبر حسین علیه السلام بوده ..تربت را برای شفای بیماران و هر درد بی درمان با مقداری آب فرات مخلوط و اکسیری از معجزه می دانستند. زائر، زائر واقعی دل سوخته، رنج کشیده، از بند تن رها شده، دغدغه ی کلاه و نقاب، آفتاب سوختگی و تاول و تشنگی ندارد. به دنبال اسباب بازیهای بازار نیست و حقیقت زیارت را فهمیده است. هرچند سوغات خریدن نیز جزئی از سفر است، منظورم خودش را خرج بازار نمی کند و گاهی عبا بر سر می کشد تا در مسیر حرم زرق و برق بازار او را از امامش دور نکند. همین زائر، حقیقتِ سوغات که تربت است و آب فرات، را درک نموده و مقداری از آن او را شفا می دهد. اگر برای ما شفا دهنده نیست چون برای تجربه می خوریم نه از سر اعتماد!!! یعنی چنگ آویز همه چیز شده ایم از طبابت های متفاوت و خوردن هر دارویِ تلخ و شیرین، گچی و پلاستیکی، جوشاندنی و ... به جزء تربت حسین!!! اگر تربت اولین دارو باشد که به او اعتقاد و اعتماد داشته باشیم، یقینا شفا دهنده است. ✍وجگانی #تربت_حسین https://eitaa.com/talabemoshaver99

گمشده تا حالا چیزی گم کردید؟ دنبالش گشتید؟ ما انسانها زود انس میگیریم مخصوصا اگر چیزی یا کسی جزء وجود ما باشه حالا با یکی که انس گرفتی وقتی ازش جدا شدی خیلی سخت میگذره حالا اون کسی اگر سیّد همه ی اربابای عالَم باشه سیّد همه ی جوانهای بهشتی باشه اگر خونِ خدا باشه اگر دُردانه ی خدا باشه از جداییش دق میکنی😭😭😭 روز پس از بازگشت از حرم حسین علیه السلام به وطن ✍وجگانی https://eitaa.com/talabemoshaver99

مداحی جدید اربعین 🖤 #حسن_عطایی آه من الفراق😭😭 https://eitaa.com/talabemoshaver99

✅اربعین خودیتها و منیّت ها و شمریّت ها را حذف می کند تا ان شاء الله حریت ها و زهیریها و وهبیها رشد یابند. از نود کشور جهان با ادیان مختلف در اربعین شرکت می کنند، هر کسی نوری از حریّت در وجودش باشد در این مسیر قرار گرفته است. اربعین جهانی شد و جهانی تر هم خواهد شد. (برگرفته از سخنرانی آقای حیدری کاشانی) ✍وجگانی https://eitaa.com/talabemoshaver99

دوستان عزیزمون امروز به این نوشته باز خورد دادند و ما هم جواب تشکر برایشان ارسال کردیم. ممنون و متشکرم از انرژی سالم عاطفی تون 💎

سلام ممنونم فدای محبتتون یوقتا نیمه شبها تراوشات ذهنی سرریز می شود. و دم صبح به گل می نشیند. الحمدلله که قلم توانسته نخبگانی چون شما ها رو به دنبال خودش بکشاند. به امید روزی که این قلم فقط دربست برای زیبایی امام مهدی و دولت کریمه اش بنویسد. آرزو دارم قلم را همچو چنگال در قلب اسرائیل فرو کنم، تا بیت المقدس قبله ی اولم را آزاد کنم. قدس که آزاد شود منجی هم از پرده ی غیبت در خواهد آمد. ان شاءالله با حضور در سفر اربعین و جهانی شدنش از یک سو تا عراق و از سوی دیگر تا شامات و بیت المقدس پیش خواهیم رفت. ✍وجگانی https://eitaa.com/talabemoshaver99

یه کنج از حرم بهم جا بده… دلم تنگته خدا شاهده‌... حسین طاهری شنیدی میگن از نخورده بگیر بده به خورده!!! والا هر کی حرمش رو دیده دیگه آرام و قرار نداره. چی می شد دوباره می رفتیم حرم😢 آخه همه جوره دلمو برده لقمه ی طعامش رو خوردم از آب حرمش سیراب شدم پا رو فرشش گذاشتم گِردِ حرم چرخیدم مهربونیشو حس کردم دست پدریش رو سرم خلاصه همه جوره برام بوده ولی من کم آوردم ✍وجگانی https://eitaa.com/talabemoshaver99

شبهای جمعه خیال می کنم وضویی ساخته و راهیِ حرم شده ام. خودم را به کشوانیه رسانده، انگشتم را در کفشهایم گره کرده، تحویل خادمان داده و مهر جاکفشی را داخل کیسه ی گردنی گذاشته و حرکت کرده. محلّ ورود به حرم خیلی شلوغ است. لابه لای عرب و عجم کوچک و بزرگ، در مسیر تفتیش خود را آماده می کنم. خانم های ایرانی و عراقی مرتبا صلوات ختم می کنند تا سرعت به کار تفتیش داده و راه باز شود. نفسی چاق می شود تو ایست بازرسی .. سلام علیکم یا حبیبی، اهلا و سهلا، شکرا ... وقتی از آخرین گیت عبور می کنم، پا در سرازیری حرم و فرشهای قرمز، با ذکر و تهلیل و قدمهای آهسته، برق نورهای قرمز و سیاهپوشی صحن حرم و خنکای خنک کننده های آستان، سنگابهای سنگی آب تگرگی.... سعی می کنم با گردنی کج و محزون مثل مادر بچه مرده گام ها را آرامتر، گاهی بنشینم و دستی بر سر زنم و گاهی قدم قدم در هر غرفه خلوتی کنم. سعی می کنم آب نخورم هرچند سوز جگر دارم و لبانم خشکیده است اما نه به اندازه ی لبهای ارباب تشنه لب! در زمان های قبل تر که حرم می رفتم هفت دور طواف خانه ی یار می دادم اگر اشکم جاری می شد، حالا اذن دخول می گرفتم. ولی حالا پای جسمم یاری نمی کند تا ادبِ بیشتری لحاظ کنم. کم کم با چند بار نشستن و برخاستن و دعایی خواندن کم کم خود را به باب الحجه می رسانم. وارد بر گیت حرم شده، گاهی ناحیه مقدسه و جامعه ی کبیره را زمزمه دارم. ولی هیچ چیزی مثل اینکه نگاه کنم و از دل با او حرف بزنم و قربان صدقه اش شوم دلم را جلا نمی دهد... گاهی فشار جمعیت زیاد است و ازدحام زائران ما را به طرف حرم می برد ولی نمی خواهم لحظه ای ذهنم از امام دور شود و هیچ چیز دیگری ذهنم را مشغول کند. فقط دلداده ی یارم!!!فقط او را می بینم و شش گوشه اش با علی اکبر و علی اصغرش ! مُهری از تربتش در دست دارم، زیر قبه الحسین چند رکعت نماز ایستاده برای شکرانه ی روزیِ حرم و سلامتی امام حجت می خوانم. وقت عاشقی رو در روی مضجع مطهر است که در آیینه های قفل های استیل مشبک خود را نه بلکه او را می بینم. وقتی دستم را در قفل حرم می اندازم گویا پنجه در پنجه ی امام، سینه به سینه ی حسین و مثل سیدمهدی بحرالعلوم که سینه به سینه ی حضرت حجت و بعدا دریایی از علم شد، از او علمِ با عمل می خواهم. هرچند شرمنده ام خواسته ای داشته باشم. اصلا خواسته و حاجت من فقط خودش بوده است و هیچ.. همه عالم به فدای سر او.. حالا او را دارم.. میخواهم احساسی تر شوم به او بگویم از راه دور آمده ام! با تنی دردمند و رنج سفر آمده ام! سر من به قربان سرتو ...!!حالا زبان باز کردم مثل دختری که بابایش را پیدا کرده است و برایش شیرین زبانی می کند... خادم با پرش سرم را نوازش می کند، رو رو روحی..آخرین قفل را می گیرم و از عمق وجودم فشار می دهم و بوسه هایم را نثارش..دل نمی کَنم و پشت به زائرین و روبه حرم به قهقهرا می روم. دستم را از روی قلبم به نشانه ی ادب بر نمی دارم تا اینکه دیگر ضریح را نبینم. البته امام فقط در آنجا نیست و همراه من است ولی این مدل زیارت از نزدیک را در شب جمعه و اوقات دیگرم آرزوست. اشکم خشک شده است ولی مالامال سینه ام حزین و آرام.. نمی دانم این حالت را تجربه کرده ای یانه؟ می خواهی هزاران شیون سر بدهی و فغان کنی ولی قلبت آرام است و گویا ارتباط با قلب مطمئنه گرفته است. بیرون حرم یه کنج دِنج سرم را به سنگ های مَرمَرش می گذارم و به گنبد طلایی اش خیره می شوم. فقط قبولم کن از من راضی شدی؟! "یا ایتها النفس المطمئنه" ارجعی الی ربک راضیه مرضیه".... زیارت قبول هنیئا لک ✍وجگانی https://eitaa.com/talabemoshaver99

ممنونم از دوستان عزیز که محبت مومنانه شون رو ابراز می کنند‌. الهی زیارت نصیبتون💎

الحمدلله خدا برکت به قلم بدهد دعامون کنید، بتونیم زیبایی های دین رو به چشم و گوش همه ی عزیزامون برسونیم.💎 اللهم عجل لولیک الفرج