﷽؛ " حضرت رقیه با آن دستان کوچک سر را برداشت و بر سینه گرفت . مرتب می گفت : پدر ! چه کسی محاسنت را به خون سرت خضاب کرده است ؟ چه کسی رگ هایت را بریده است ؟ چه کسی مرا در کودکی یتیم کرد ؟ پدر ! چه کسی به فریاد یتیمان برسد ؟ چه کسی از این غصه دارها پرستاری کند ؟ #برگرفته از کتاب مروری بر مقتل سید الشهدا (ع) صفحه 118 #نویسنده استاد حسین انصاریان

﷽؛ ✅ خداوند اولين عزادار ابی عبدالله (علیه السلام) 👈 در عالم آفرينش #دو_نوع_گريه نزد پروردگار ارزش فراواني دارد . #گرية_اول ، اشك در سحرگاه براي خالق هستي است ¹: (أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ)² #گرية_دوم ، اشك بر مصائب امام حسین (علیه السلام) است . آن چنان اين اشك نزد خداوند محبوب است كه خود خداوند اوّلين روضة مصائب حضرت را براي حضرت آدم (علیه السلام) خواند . بعد از آنكه حضرت آدم (علیهالسلام) به خاطر انجام عمل «ترك اولي» از بهشت رانده شد و به زمين هُبوط كرد ، به درگاه الهي بسيار گريست و از عمل خود توبه كرد . در آن زمان همسرش حوّا نيز از او جدا شده بود و اين بر غم‌هايش افزوده شد . حضرت به تنهايي بر روي زمين حركت مي‌كرد تا گذرش به سرزمين كربلا افتاد . ناگهان ملاحظه كرد گرد غم  و غبار ناراحتي در وجودش پديدار شد و قلبش به تنگ آمد . وقتي به قتلگاه حضرت سيّدالشهدا (علیه السلام) رسيد ، به سنگي برخورد كرد و خون فراواني از پای حضرت آدم (علیه السلام) جاري شد . پس متأثر شد و سر به آسمان برداشت و فرمود : « بارالها ! آيا گناه تازه‌اي مرتكب شده‌ام كه مرا اين‌گونه مجازات مي‌كني ؟» 👈 از جانب پروردگار ندا آمد : « اي آدم ! ازجانب تو گناهي سر نزده است ، امّا اين مكان جايي است كه يكي از فرزندانت به نام حسین (علیه السلام) مظلومانه به شهادت مي‌رسد » سپس خداوند روضة حضرت سيّدالشهد (علیه السلام) را خواند و حضرت آدم (علیه السلام) بر مصائب آن حضرت گريست و به خداوند عرض كرد : « آيا حسين (علیه السلام) جزو پيامبران مي‌باشد ؟ در اين هنگام وحي نازل شد : اي آدم ! او جزو پيامبران نيست ، بلكه نوادة پيامبر آخرالزمان (صلی الله علیه و آله) است . سپس حضرت آدم (علیه السلام) چهار مرتبه قاتلان حضرت را لعن نمود.³ #پےنوشت [1]. حضرت امام باقر (علیه السلام) می‌فرماید : « ما اغرورقت عين بمائها من خشية الله عز ّوجلّ إلّا حرّم الله جسدها على النار »؛ بحارالأنوار:90/335، حدیث 29؛ " هيچ چشمى نيست كه برای ترس از خدا اشك در آن حلقه زند، جز اينكه خداوند تمام آن بدن را بر آتش حرام سازد ". [2]. مائده(5):83؛ " به سبب آنچه از حق شناخته اند ، لبريز از اشك مى شود ". [3]. بحارالأنوار: 44/243، حديث 37؛ « أن آدم (علیه السلام) لما هبط إلى الأرض لم ير حوّا فصار يطوف الأرض في طلبها فمر بكربلا فاغتم ، وضاق صدره من غير سبب ، وعثر في الموضع الذي قتل فيه الحسين(علیه السلام) ، حتى سال الدم من رجله ، فرفع رأسه إلى السماء وقال : إلهي هل حدث مني ذنب آخر فعاقبتني به ؟ فإني طفت جميع الأرض، وما أصابني سوء مثل ما أصابني في هذه الأرض . فأوحى الله إليه : يا آدم ! ما حدث منك ذنب ، ولكن يقتل في هذه الأرض ولدك الحسين (علیه السلام) ظلماً فسال دمك موافقة لدمه، فقال آدم: يا رب أيكون الحسين (علیه السلام) نبياً قال : لا ، ولكنه سبط النبي محمد (صلی الله علیه و آله) ، فقال : ومن القاتل له ؟ قال: قاتله يزيد لعين أهل السماوات والأرض، فقال آدم (علیه السلام) : فأي شئ أصنع يا جبرئيل ؟ فقال : العنه يا آدم (علیه السلام) فلعنه أربع مرات ومشى خطوات إلى جبل عرفات فوجد حوّا هناك.»  #برگرفته از کتاب آئین اشک و عزا در سوگ سیدالشهدا (علیه السلام) #نوشته استاد حسین انصاریان

#حکایت 💠 توبه یزید بن معاویه ! 📝 روزى يزيد بن معاويه به امام سجّاد عليه السلام گفت : اى على بن الحسين عليه السلام ! اگر من توبه كنم توبه من پذيرفته مى شود ؟ 📝 حضرت فرمود : اگر در پس نماز مغرب نافله غفيله را بخوانى بخشيده مى شوى ! 📝 حضرت زينب عليها السلام در آن مجلس عرض كرد : اى پسر برادرم چه مى گويى ؟! او قاتل حسين بن على عليه السلام است . امام سجّاد عليه السلام فرمود : بله ، اما او موفّق به خواندن آن نافله نمى شود . يعنى توفيق راهيابى پيدا نمى كند چه رسد كه توبه كند . #برگرفته از کتاب تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج 12 #اثر استاد حسین انصاریان