نورعلی‌ تابنده، سرکرده‌ی دراویش فرقه‌ی صوفیه‌ی گنابادیه: اگر حضرت زهرا سلام‌الله علیها را شهید بدانیم، اجر شهید و شهادت کم می‌شود! صوفیه به دلیل اعتقاد به «صلح کل» درگیری بین حق و باطل را، اسیر رنگ‌ها شدن! میدانند.(مولوی) #نقد_تصوف 🔈https://www.instagram.com/p/CJTnq37Haik/?igshid=gimd7eud03m5

در ميان فِرق متصوفه، كسانى هم در زمينه ذكر لفظى و هم در زمينه ذكر قلبى راه افراط و تفريط را پيش گرفته‌اند. مرحوم علامه آیت الله مصباح می‌نویسد: «گروهى از آنان آن چنان بر ذكر لفظى تأكيد مى‌ورزند كه «‌حلقه هاى ذكر‌» تشكيل مى‌دهند و در جلساتى دور هم مى‌نشينند و با آهنگ و حركاتى خاص اذكارى را با صداى بلند ساعت ها با هم تكرار مى‌كنند و اصطلاحاً آن را «‌ذكر جلىّ‌» مى‌نامند. از سوى ديگر نيز برخى فرقه هاى آنها به اذكار لفظى توجهى ندارند و فقط به ذكر قلبى اكتفا مى‌كنند. خودِ من برخى از اينها را ديده‌ام كه نماز مى‌خوانند بدون آن‌كه از اول تا آخر نماز لبشان حركت كند و چيزى بگويند! تمام اجزاى نماز را از قرائت گرفته تا سجده و ركوع، همه را با سكوت كامل انجام مى‌دهند. دليلى هم كه براى اين كار مى‌آورند اين است كه ذكر لفظى فقط براى اين است كه دل توجه پيدا كند، وقتى دل ما توجه داشت ديگر ذكر لفظى لزومى ندارد، بلكه اصلاً مانع و مزاحم نيز هست!😳 از ديدگاه معارف اهل بيت(عليهم السلام) هر دوى اين گرايش ها انحراف است. با مراجعه به قرآن و روايات، مى‌بينيم اذكار خاصى تعيين و بر گفتن آنها تأكيد شده است. حتى در برخى روايات تأكيد شده كه عين همان لفظى كه حضرت فرموده، بى هيچ كم و زيادى بايد گفته شود.» شرح برهان شفا، به سوی او، «ذکر قلبی یا لفظی»، علامه مصباح یزدی، ص ۱۰۳ #نقد_تصوف 🔈https://www.instagram.com/p/CJodzd0HguD/?igshid=xey95zi16zm0

آیا کفش صوفیانه طاقت پیمودن سنگلاخ‌ها و گردنه‌های صعب‌العبور به سوی رُشد و تعالی را دارد؟! آیا عقاید صوفیانه که متشکل از باورهای صلح‌کلی، پلورالیسم یا بی‌تعصبی و بی‌مسلکی است، می‌تواند در درگیری و جنگ تمدنی بین اسلام و کفر، قوت قلبی برای مسلمین و نَویدی برای پیروزی باشد؟! #نقد_تصوف 🔈https://www.instagram.com/tv/CJ1R1l_nNjA/?igshid=1pcp8dtzi5osg

معمولاً كسانى كه به عنوان «‌صوفى‌» خوانده مى‌شوند و معروف به «‌تصوف‌» هستند، قائل به این مطلبند كه در هر زمانى يك «‌انسان كامل‌» وجود دارد.🤔 اين انسان كامل كه در اصطلاح «‌قطب‌» خوانده مى‌شود، بر همه افراد احاطه دارد و همه بايد به دامن او چنگ زنند و هر فيضى را از او تلقى كنند. «‌اقطاب‌ صوفیه» نيز خود سلسله‌هايى دارند و هر قطب مطالب را از قطب پيشين تلقى مى‌كند و به همين صورت هر قطبى مطالب را به قطب بعدى انتقال مى‌دهد. البته صوفيان خود گروه‌ها و فرقه‌هاى مختلفى هستند و بعضاً مرام، مسلك و عقايد خاصى نيز دارند... در هر حال، در عرف ما شيعه متشرعه، عنوان صوفى و تصوف، عنوانى ممدوح تلقى نمى‌شود و غالباً به فرقه‌هايى كه كمابيش انحرافاتى دارند اطلاق مى‌گردد. البته در برخى زمان‌ها كم و بيش تلقى مثبتى از اين عنوان وجود داشته و شايد هنوز هم در برخى شهرها و مناطق، عنوان صوفى عنوانى مقدس تلقى شود؛ مثلاً گفته مى‌شود در عرف عام كرمانشاه و برخى مناطق اطراف آن، صوفى را عنوانى مقدس و ممدوح مى‌دانند.🙄 اما به هر حال، همان گونه كه اشاره كرديم، در عرف شايع ما شيعه متشرعه، صوفى به افراد و گروه‌هايى گفته مى‌شود كه كم و بيش مورد مذمت‌اند، اشتباهات و انحراف‌هايى در عقايد و هم‌چنين رفتار و كردارشان دارند. اما در مورد عنوان «‌عارف‌» قضيه به عكس است و معمولاً تلقى عمومى از آن مثبت بوده و اين واژه هنوز هم ممدوحيت و قداستش را در عرف و فرهنگ ما حفظ كرده است. در جستجوی عرفان اسلامی، علامه مصباح یزدی، ص ۳۳ #نقد_تصوف 🔈https://www.instagram.com/p/CJ8yUYCHnZ4/?igshid=12j083xmse3sc

دیدگاه مرحوم علامه مصباح یزدی در مورد صوفی و تفاوت آن با عارف بنا بر اعتقاد شیعیان... #نقد_تصوف