✨﷽✨
🔴 چرا حجاب؟
✍️ آیا منطق اسلام را در مورد #حجاب میدانید؟ هدف اسلام از واجب کردن حجاب چیست؟ اصلا چرا حجاب؟
اسلام از #زن میخواهد که در محیط خانه [برای شوهرش] آراسته و جذاب باشد و نسبت به زیباییاش بیاعتنا نباشد. وقتی مردِ مقابل او شوهرش است، باید نقش زن را بازی کند و آراسته و دلربا و خوشایند و آرامش و آسایش شوهرش باشد. اما وقتی برای کار و خرید و فروش و درس و ایفای وظایف خانوادگی و اجتماعی از خانه خارج میشود، باید #نقش_انسانی خود را بازی کند، نه نقش زنانه و جنس مؤنث را.
🔺 برای اینکه زن بتواند بهعنوان انسان [و نه فقط زن و جنس مؤنث] در جامعه حضور پیدا کند، باید راه رفتن او تحریکآمیز نباشد و با ناز و عشوه حرف نزند و اعضایی را که زینت محسوب میشوند، مثل سینه و موها و پاها و... بپوشاند؛ بهگونهای که وقتی با خانمی روبهرو میشویم، خود را مقابل یک انسان ببینیم، نه یک جنس مؤنث. مطلب روشن است؟ من مجبورم تکرار کنم و از این بابت معذرت میخواهم. اگر زن، اعضای زینت خود را نپوشاند و در هنگام راه رفتن زیباییهایش را آشکار کند و بهطور کلی، اگر وضع تحریککننده و وسوسهانگیزی داشته باشد، هر اندازه هم عالم و بااستعداد و فداکار و بافضیلت باشد، در اولین برخورد با #نامحرم، همان زیباییها و جذابیتهایش جلب توجه میکند و قابلیتهای دیگرش نادیده گرفته میشود و تنها یک نگارهی هنری است!
👤 امام موسی صدر
📚 از کتاب «زن و چالشهای جامعه»
📌طرح #عفاف و #حیا در حکومت امیرمومنان علی علیه السلام
⬅️بنابر فرمایش امام #صادق(ع)، امیرمومنان #علی(ع) بسیار می فرمود:
«برترین عبادت، #عفت ورزیدن است.»
⬅️امیرمؤمنان درباره حضور #زنان در جامعه فرمود:
«اى مردم #عراق!
به من خبر رسيده است كه زنان شما در بين راه با مردان #برخورد كرده و آنان را كنار مى زنند، آيا شرم نمى كنيد؟!»
«آیا #شرم نمی کنید و #غیرت ندارید که زنان شما به #بازارها می روند و با بی نزاکت ها درهم می آمیزند. خدا #لعنت كند كسى را كه غيرت ندارد.»
⬅️امیرمؤمنان علی، زنان را از حضور بی مورد در بازار نهی کرده و فرمود:
#زن، نباید صداي خود را براي #نامحرم اظهار کند، یا زینتی مانند #خلخال بپوشد- که نامحرم بشنود- یا بوي خوش او به مشام نامحرم برسد.
📚«كَانَ أَمِيرُالْمُؤْمِنِينَ يَقُولُ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الْعَفَافُ.»
📚کلینی، الکافی، ج2، ص79، ح3.
📚کلینی، الکافی، ج5، ص537، ح6.
📚برقی، المحاسن، ج1، ص115.
📚قاضی نعمان، دعائم الاسلام، ج2، ص215