مسجد خاتم الانبیاء اینقد جیگر بود من نمیدونستم؟!

همین عکس بی کیفیت رو ازم قبول کنید.... این نیم وجبی رو تو حیاط مسجد خاتم دیدمش،خیلی جیگر بود،خییییلی

ای وای من دلم بچه میخواد:)))

چکمه ها رو بندازیم گردنمون؟! آقا منتظره هااا....

درس امروز : «‏لراحة قلبك لاتراقب شيئاً لم يعد لك.» ⤶‏برای راحتی و آرامش قلبت ، چیزی ك دیگر مال تو نیست را دنبال نکن.

در"اصن‌میشنوی‌این‌صدامو‌"ترین‌حالتِ‌ممکنم..:)

💔💔💔

از همه بچه هایی که عازم کربلا هستن التماس دعای ویژه داریم،حتما برا ماهم دعاکنید❤️

اینو اول به خودم میگم بعدا به شما؛ یا حسین گفتن کجا و با حسین بودن کجا

صرف کربلا رفتن هم خوبه هاا ولی اونچه که ارزش داره اون تغییرات مثبتیه که باید تو عملمون بروز و ظهور پیدا کنه...

چه بسا خیلیا کربلا میرن ولی نه تنها که بهتر نمیشن که هیچ بلکه بدتر هم میشن و از این کربلا رفتنه فقط زحمتش میمونه و لاغیر

دست و پا بزنیم که مبادا جزء این دسته باشیم

اگه قسمت شد،دعاگو و نائب الزیاره همه شما عزیزانم هستم تو کربلا❤️❤️

سلام علیکم... خداروشکر که یه بار دیگه روزیمون شد و چشممون به دیدار حرم آقاجانمون،امام حسین(ع) منور شد... ویژه دعاگوی همه عزیزانم تو تمنا بودم و زیر قبه دعا کردم براتون،امیدوارم اگه تا حالا نرفتید حتما قسمتتون بشه و حلاوت دیدار حضرت یار رو بچشید💔💔

عکس و فیلم های خوشگلی براتون گرفتم،یه نموره خستگی در کنم حتما اینجا میفرستمشون:))

امشب خیلی دلم گرفته... اصلا یه طور عجیب و غریب... یه ساعت هی تو ذهنم مرور کردم یکی رو پیدا کنم، زنگ بزنم دو کلوم باهاش حرف بزنم،بلکه سبک شم ولی هیچکسو پیدا نکردم،هیچکس:))

به قول نادر کمونچی؛ تو زندگی یاد بگیریم هیچ‌وقت شبیه انگشت کوچیک پا نباشیم، یعنی برای جلب توجه دیگران، خودمون رو به در و دیوار نکوبیم...اونی که باید ببینه،میبینه:)

راجع به این عکسا پرسیده بودید... عرضم به خدمتتون که من اصلا کلاس عکاسی و اینها نرفتم و اصلا دوربین ندارم ولی همیشه عکاسی رو دوس داشتم و دارم و لذت میبرم از عکاسی... کربلا هم که رفته بودم یه سری عکس و اینا گرفتم و تو پیجم هایلایتشون کردم ولی منتها اینقده چیز میز گفتن بهم سر یه سری از عکسا که دیگه حالمون گرفته شد،اینجا دیگه نشد بذارم... اگه پیجم رو دارید میتونید تو هایلایت اربعین ۱۴۰۲ ببینید عکس ها رو...

خیلی خوشحالم که اینارو دارم میشنوم❤️ یه چیز بگم؛ شادی و غم خیلی فرق دارن باهم،شاید آدم بتونه شادی هاشو به همه بگه ولی غم هاشو، نه...فقط یه عده خیلی محدودی هستن که آدم میتونه بره پیششون و از غم ها و غصه هاشون حرف بزنه و شاید یه خرده سبک بشه...

و خدا واقعا حفظشون کنه اونایی رو که در عین حال که خودشون هم شاید حال و روز خوبی نداشته باشن اما گوش دادن رو بلدن و دو تا گوش شنوا دارن واسه شنیدن درد و دل دیگران:))