افسوس از این خسارت... [1]. آیت‌الله صدیقی، زبان گشوده و به شمه‌ای از «فضایلِ معنوی» و «کراماتِ قدسیِ» علامه مصباح، اشاره کرده است. [2]. تأمّل کنیم که چه گوهرِ کمیابی را از دست دادیم و چقدر از «هویّتِ ملکوتی» و «جنبه‌های باطنیِ» او، بی خبر بودیم! [3]. او «عارفِ مکتوم» بوده و ما «مریدانِ غافل»! [4]. ما در طولِ سه دهه، فقط سرگرمِ پاسخ‌دادن به شبهاتی بودیم که جریانِ فاسدِ خاتمی و موسوی‌خوئینی‌ها و مطبوعاتِ زنجیره ای، لعنت‌الله‌علیهم، بر ضدّ «علامۀ مظلوم» مطرح می کردند. به‌این‌ترتیب، جامعه به‌جای «استفادۀ معنوی» از او، با «اتهام‌ها» و «تخریب‌ها» همراهی می‌کرد!! [5]. جریانِ اصلاحات، «فاسدترین» و «خبیث‌ترین» و «کثیف‌ترین» جریانِ سیاسیِ ایرانِ پس از انقلاب است. این جریان بود که میانِ جامعه و علامه مصباح، فاصله افکند و صدها «افترا» و «دروغ» را طیِ عملیاتِ روانیِ رسانه‌ای و مطبوعاتی، به ذهنیّتِ جمعی، تلقین کرد. [6]. مسأله، «کرامت» نیست؛ کرامت، تنها «نشانه‌»ای است که از مراتب و مراحلِ سیرِ کمالی و معنویِ سالک، خبر می‌دهد، امّا هرگز چنین نیست که سالکِ توحیدی، در پیِ کسبِ کرامات باشد. کرامات، از برای ما که بیرون از این عوالم و بیگانه با آنها هستیم، «سرنخ» و «علامت» است، امّا برای خودِ سالک، موردِ اعتنا نیست! آنان را که چشمِ دیدنِ باطن نیست و از درون، بی‌خبرند، همین «نشانه‌ها» و «ظهوراتِ» معنوی، شاید دلیلی باشد برای گسستن از دنیا و گام‌نهادن در طریقِ تقرّب‌الی‌الله. #مهدی جمشیدی 🇮🇷 کانال قرارگاه اساتید و طلاب انقلابی 🍂@gharar_a