با‌صدای‌نقاره‌خونه‌فهمیدم‌که‌عید‌شده، یه‌حس‌خوشحالی‌توأمان‌با‌غم‌توی‌قلبمه. خوشحالم‌چون‌‌‌‌عیده‌و‌پیش‌ِ‌آقا‌رضام. ناراحتم‌چون‌ماهِ‌مهربون‌و‌خوشگل‌خدا ‌داره‌تموم‌میشه. خداحافظ‌‌‌یک‌ماه‌روزه‌داری خداحافظ‌افطار‌های‌‌حرم. خداحافظ‌سحر‌های‌‌‌دل‌انگیز. خداحافظ‌‌مناجات‌های‌شبونه. خداحافظ‌‌شب‌بیدار‌ی‌ها.‌ خداحافظ‌شبای‌ِ‌قدر‌ِ‌سرنوشت‌ساز‌. خداحافظ‌‌لحظه‌شماری‌برایِ‌اذان. خداحافظ‌‌قران‌به‌سر‌گرفتنا. خداحافظ‌ماهی‌که‌حتی‌خوابم‌توش‌ عبادته. خداحافظ‌بهترین‌لحظات‌و‌ساعات‌زندگی. خداحافظ‌ضیافت‌الله، خداحافظ‌‌‌قند‌و‌نبات‌ترین‌ماه. خلاصه‌که‌خداحافظ‌تمام‌خوبی‌ها* قدرتو‌ندونستیم، ولی‌اگه‌سال‌بعد‌نبودیم‌و‌ندیدیمت‌ ‌تو‌فراموشمون‌نکن، فراموش‌نکن‌که‌ هر‌سحر‌اومدیم‌دم‌در‌خونه‌خدا‌و‌ الهی‌العفو‌گفتیم. اگه‌نبودیم‌سلامِ‌مارو‌به‌ماه‌رمضون‌بعدی ‌برسون .

تصدیق‌میکنم.‌ امروز‌ظهر‌‌هوا‌گرم‌و‌بود‌‌و‌آفتاب‌‌وسط‌آسمون‌و‌‌ سوزناک. و‌الان‌داره‌‌بارون‌شلاقی‌میاد. هیچی‌دیگه، موش‌آبکشیده‌شدم.